orson jako głos jak zwykle w swoim żywiole, zagania rozrabiakę dennisa do narożnika, po czym zasypuje go całą serią lewosierpowych, prawosierpowych, prostych i podbródkowych pytań..

czytam to sobie tak, że orson-obsesjonat po raz kolejny i kolejny, z uporem maniaka próbuje dostać się do środka, do cudzego wnętrza. stara się, ciśnie, prowokuje, kolejne warstwy obiera jak cebulę. jeśli traumatyzuje, to po to, aby wydobyć jakąś prawdę.. a czy ją znajduje? trudno orzec jednoznacznie. hopper zbyt jest obwarowany (uśmiechem) i zafortyfikowany (słowem), niemniej kilka ciosów dochodzi.

z drugiej jednak strony można zapytać: czym byłaby tajemnica, gdyby ją można było ot tak sobie, za pomocą stu kamer i tysiąca pytań zaledwie, ot tak odtajemniczać? tajemnica kane'a (w roli obywatela dennis rozrabiaka) po prostu musi pozostać tajemnicą. jak głosił napis na najsłynniejszym filmowym ogrodzeniu wszechczasów: no trespassing. zagadka osobowości musi pozostać nieodgadniona. przejścia do istoty drugiego człowieka nie ma. no, ale zawsze można się starać - a nawet próbować to udokumentować..