że trzeba się poddać masie?

warto dla miłości stracić głowę ;)

Myślę, że każdy może interpretować ten film inaczej.
Dla mnie ten film ma kilka przesłań.
Po pierwsze, że ludzie często boją się inności i tego czego nie znają.
Po drugie, bycie innym, nie zawsze oznacza bycie gorszym i że nie warto zmieniać się tylko po to, żeby być takim jak inni.
Po trzecie, ludzie dla miłości są zdolni do wielkich poświęceń.

Jak dla mnie w tych dziesięciu minutach, było zawarte więcej niż w godzinach innych polskich produkcji.

Wszyscyśmy potracili głowy. Kto ją jeszcze przypadkiem zachował, skazany jest na ostracyzm. Żeby nie było wątpliwości, że to o nas - motyw wież WTC.

W rzeczy samej.
Ciekawa metafora. Niby nic nowego, wszyscy to wiemy, a niewielu ma odwagę pozostać sobą.

zgadzam się w 100 %

wydawało mi się że chodzi o samotność, ale istotnie jest smaczek ogólny http://www.youtube.com/watch?v=QGx7aifCZxA (architekt analizuje problem w 2x60minut) https://www.youtube.com/watch?v=RAAztWC5sT8 (jeśli niewiadomo o co chodzi to o pieniądze) w tematyce ludzkiej wole jednak http://www.filmweb.pl/film/Paperman-2012-656831 niż przygnębiający obraz
kogoś kto nie potrafiąc znaleźć sensu życia podąża za instynktami - ucina sobie głowe, długo się ją później przyszywa
mógłby tą głową wiele zdziałać, coś nowego wymyśleć, być szczęśliwym samotnie,
skoro mała główka bohaterowi wystarczy do szczęścia to juz jego sprawa
zastanawia mnie czy autor filmu po spotkaniu "przyjaciółki" pokazał jej ten film? i jak się poczuła?
btw. fryzura przypomina mi dawida podsiadło a przecież teksty na jego pierwszej płycie
są o traceniu głowy

Według mnie ten krótki ale jakże mądry film pokazuje że jesteśmy w stanie poświęcić najlepsze co mamy aby przypodobać się innym oraz że robimy głupie i dziwne rzeczy dla uznawanych przez nas wartości czy poglądów. Często nie widzimy jednak ze krzywdzimy przez to innych ludzi.

Pogoń za szczęściem ma różne formy. Gdy nie potrafimy jej uzyskać w zgodzie z własnym ja, jesteśmy zdolni na daleko idące ustępstwa wobec swej osoby.

Morał jest taki że żyjemy w świecie ignorantów, a poszczególne jednostki które mają szansę wybić się ponad szarą masę zostają ściągnięte w dół z różnorakich powodów, w przypadku bohatera filmu, wyjątkowość została porzucona dla szczęścia. I właśnie przez to porzucanie swoich darów żyjemy w takim chorym świecie jaki przedstawiono w filmie, gdzie wszyscy wpadają na siebie i co chwila potrącają.

Scena z wpadającym samolotem w jedną z wież jest oczywiście nawiązaniem z ataku 11 września 2001 roku, moim zdaniem została tam ona przedstawiona w celu dobitnego przedstawienia widzowi, że nasz świat jest tak samo chory jak ten z filmu. Ponieważ do dziś dnia, zdecydowana większość społeczeństwa wierzy że to był atak terrorystyczny.

Według mnie morał jest taki, że tak naprawdę grupa definiuje "nas". Można być np. bardzo ubogim człowiekiem. W biednych, afrykańskich krajach, będzie to norma i nikt nie zwróci na to uwagi. Zupełnie odwrotnie będzie, gdy taka osoba znajdzie się w jednym z najbogatszych krajów świata. Niby ten sam człowiek, a zupełnie inaczej postrzegany. To samo jest w tym filmie. Główny bohater jest jedynym normalnym człowiekiem w tym społeczeństwie, a jednak ogólna odmienność reszty powoduje, że tak naprawdę on sam staje się "dziwny" dla otoczenia.