Teorie spiskowe są nieodłączną częścią Wielkiego Amerykańskiego Snu i na trwałe wpisały się w światową popkulturę. Zastanawia mnie czy to przypadek, że premiera "Asteroid City" zbiega się w czasie z odwilżą informacyjną w USA i ujawnianiem faktów na temat tysięcy obserwacji UFO/UAP? Czy jesteśmy sami w Kosmosie? Czy możemy być poważnymi partnerami dla pozaziemskich cywilizacji? A może dla Obcych Ziemia jest po prostu kolejnym dołkiem, w który przez przypadek wpadła piłeczka do gry w kosmicznego golfa?
Nie będę pisał o genialnej zabawie konwencją w filmie Andersona, o aktorach czy pracy kamery, o tym że każdy naszpikowany odniesieniami-do-czegoś-tam kadr i scena jest wysmakowanym majstersztykiem a reżyser nieustannie puszcza do widza oczko. Znacznie lepiej zrobią to zajmujący się kinem profesjonaliści, a zdania będą podzielone. Mnie urzekła sama konstrukcja filmu i pytanie, co w otaczającej nas rzeczywistości jest prawdą: czy to, co widzimy na scenie, a może to co dzieje się za kulisami i kulisami kulis? Czy jako szekspirowscy aktorzy sami gramy swoje role, czy ktoś inny podejmuje decyzje za nas? Być może rację miał Calderón, że życie jest tylko snem? Jedno jest pewne: nie możesz się obudzić, jeśli nie usnąłeś. I nie wystarczy włożyć ręki do ognia.