Znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej mu kontynuowanie nauki były student prawa Rodion Raskolnikow (Vladimir Koshevoy) musi korzystać z usług lichwiarki Alony Iwanowny (Vera Karpova) zastawiając u niej różne drobiazgi. Jest oburzony, że ludzie młodzi zdolni i ambitni, ale nie posiadający majątku napotykają barierę finansową nie do pokonania, która uniemożliwia im zdobycie wykształcenia i następnie wykorzystania talentu dla dobra kraju i obywateli. Patrząc na lichwiarkę z pogardą dochodzi do wniosku, że zabicie kogoś takiego w celu zdobycia pieniędzy, a co za tym idzie, usunięcia przeszkód z którymi się boryka byłoby nie tylko usprawiedliwione, ale też głęboko moralne. Uważa, że pluskwy – a za taką uważa Alionę - należy tępić. Niczym Zaratustra Nietzschego (Friedrich Nietzsche), głosi tezę o istnieniu nadczłowieka, którego nie obowiązuje prawo uchwalone dla maluczkich. Publikuje nawet artykuł w gazecie uzasadniający to stanowisko. Dziwnym trafem sędzia śledczy Porfiry Pietrowicz (Andrey Panin) artykuł ten przeczytał. Gdy niebawem dochodzi do zabójstwa lichwiarki a także będącej przypadkową ofiarą jej siostry Lizawiety (Svetlana Obidina), Porfiry jest przekonany o tym, że mordercą jest autor artykułu, który na dodatek – co wykazało śledztwo – pożyczał od Aliony pieniądze pod zastaw. Dla sędziego aresztowanie winowajcy nie stanowi żadnego problemu, zaczyna jednak prowadzić ze studentem subtelną grę. Chce aby Raskolnikow sam przyznał się do winy i wyraził skruchę.