To, co przeżyłem wewnętrznie dzięki temu serialowi aż ciężko opisać. Zazwyczaj jestem jednym z tych ludzi, którzy w nowych serialach i filmach narzekają na absolutnie wszystko. Jednak to co zobaczyłem przez te 4 sezony było czymś tak niesamowitym, że aż zaparło mi dech w piersiach. Czuje się, jakbym był prawdziwym cowboyem z krwi i kości.
Yellowstone wyróżnia się tak bardzo tym, że porusza praktycznie wszystkie istotne tematy w życiu każdego człowieka. Każda opowiedziana tutaj historia zawiera morał i zmusza do przemyśleń. Cały czas ma się wrażenie, że to wszystko stało się naprawdę i możemy obserwować tych ludzi w środowisku, w którym naprawdę żyją.
Taki efekt został osiągnięty dzięki temu, że mamy tutaj do czynienia z rewelacyjną grą aktorską i najlepszymi dialogami z jakimi się spotkałem w życiu. Oglądając Yellowstone ma się wrażenie, że ten świat naprawdę żyje. Tak jakby kamera po prostu pojawiała się znikąd i pozwalała nam zajrzeć w codzienność tego miejsca. Między postaciami czuć było chemię, z jaką jeszcze nigdy się nie spotkałem. W dosłownie każdym odcinku śmiałem się i płakałem razem ze wszystkimi. W scenach, w których byli pokazani cowboye czułem się, jakby faktycznie ich znał i siedział razem z nimi popijając piwo i grając w karty.
Na uwagę zasługuje temat Indian, a raczej Native Americans, i ich walka o zachowanie swojej tożsamości w zmieniającym się świecie. Nie wiem jak ten serial jest odbierany przez tę społeczność, ale dzięki temu serialowi dowiedziałem się na temat ich kultury więcej, niż ze wszystkich innych źródeł. Zostali pokazani jak prawdziwi ludzie z krwi i kości, wcale nie protekcjonalnie, o co się obawiałem na początku tego wątku.
Trzeba wspomnieć również o niesamowitych widokach, które zapierają dech w piersiach. Przecież to jest niesamowite. Faktycznie aż się w coś człowieku zmienia, jak widzi tę przestrzeń, uaktywniają się pierwotne instynkty.
Wiem, że ta recenzja nie ma składu ani ładu, ale została napisana pod wpływem emocji zaraz po obejrzeniu ostatniego odcinka 4 sezonu i to są całe moje odczucia, jakie zgromadziłem w czasie seansu. Jeśli ktoś szuka czegoś lepszego i bardziej prawdziwego niż Sukcesja, to to jest właśnie to.