Powiedziałbym raczej, że oglądają nieliczni ze względu na małą popkulturową popularność serialu. Taka GraoTron czy chociażby BreakingBad przez intensywną kampanię reklamową i wielomilionowe budżety potrafiły wykreować pewien stan umysłu wśród wielu ludzi (może stan umysłu jest nieodpowiednim określeniem, ale z pewnością wiesz o co mi chodzi). Nie twierdzę, że są to złe seriale, ale PoI brakuje właśnie tej siły przebicia (podobna sytuacja jest ze świetnym House_of_Cards czy ciekawym The_Fall). Co do scenariusza PoI, to zawsze gdy na pierwszy plan wychodzi Maszyna (np końcówka poprzedniego sezonu) czuć oddech Nolana. W świetle niedawnych wydażeń (akcja ze Snowdenem i NSA), serialowe intro nabiera powagi i jak na ironię malkontentów ma sens.

Trzeci sezon trzyma jak na razie równy dobry poziom, czego nie można powiedzieć o poprzednich dwóch sezonach, gdzie było sporo niezłych odcinków, ale też kilka było tragicznych (nie pamiętam tytułów) i pamiętam jak się denerwowałem oglądając je.

3x4
Jim Malone zwykł mawiać, że jeśli nie chcemy zgniłego jabłka, należy zerwać takowe prosto z drzewa, a nie podnosić z ziemi. Wątek nowego partnera Carter jest ciekawy, aczkolwiek przewidywalny (jak tylko zobaczyłem tego młodego domyśliłem się że pracuje dla HR)

Na ekran wrócili wszyscy długo oczekiwani bohaterowie (nawet Bear występował dłużej niż zwykle -i dobrze), ale zabrakło kontynuacji wątku Root. To że Shaw jest świetna nie podlega dyskusji. Humor w serialu jest (co najważniejsze) inteligentny i relatywnie pojawia się rzadko -także na plus.

ALE -trochę gorzkiej prawdy

Należy pamiętać, że PoI jest serialem co najwyżej dobrym i nie jest w stanie osiągnąć epickości produkcji jak wspomniany wcześniej BB czy też Six_Feet_Under. PoI jest produkcją czysto rozrywkową nie aspirującą do niczego więcej jak poziom 7,3/10. Jest to serial pokroju Elementary, Suits czy wspomnianego House_of_Cards (chociaż ten ostatni może (i musi!) wybić się z tłumu -Frank Underwood jeszcze was zaskoczy).
Po chwili zastanowienia, z przykrością muszę stwierdzić że zarówno Suits Jak i House_of_Cards mają niedefiniowalny czynnik X, którego brakuje mi podczas oglądania PoI.

Podsumowując. Person_of_Interest z pewnością będę oglądał do zakończenia produkcji. Śmiał się kiedy trzeba, narzekał na ckliwe sceny i czekał aż pojawi się Shaw (kobiety pewnie też :) ). Potem porozmyślam chwilę o możliwości istnienia Maszyny i tyle. Nic więcej ta produkcja nie będzie odemnie wymagać.

A co do Twoich wątpliwości @8azyl1szek, ten kto ma oglądać PoI, ten ogląda już od dawna.

Mnie osobiście drażni postać Shaw, chociaż przyznam, że w tym sezonie robi wrażenie już lepsze niż w poprzednim. ;) Na mój gust miała być taką damską wersją reesa, z lekkim rysem socjopatki. ;) Dla mnie niestety ta postać wręcz krzyczy do widza: "Popatrz jaki na mnie cool badd'ass" No me gusta.
Odcinek typowy zapychacz - tytułowy person of interest i trochę walki, niestety nic nie posunął fabuły do przodu, a po zakończeniu poprzedniego odcinka mogli jednak cokolwiek wspomnieć o Root. ;) Jeden odcinek kończą urwaną rozmowę przez telefon, a drugi zaczynają jakby nigdy nic numerkiem tygodnia. ;)

Dziwne, że Finch nie sprawdził partnera Carter. Przecież chce, aby była bezpieczna.

Partner Carter jest po to by ją sprawdzać, szpiegować. Pewnie od HR. Młody, niepozorny, ale mnie nie nabierze :P.

Zgadzam się w 100% :D Dopiero zaczęłam oglądać i tak mnie wciągnęło że pół dnia wczoraj oglądałam i jestem już na bieżąco. Bardzo dobry, wiem dla niektórych będzie przeciętny albo niezły, bo nie każdy naprawdę lubi takie seriale. Ale jak go pokochałam od pierwszego wejrzenia :)