Myślę sobie:
(S)Twórca zna koniec od początku.
Koniec zna Heller na początku i zaczyna tworzyć początek.
Ale może na początku jest Blake, która zapładnia wyobraźnię Hellera.
Myślę sobie:
Żona i córka Patricka zostają zamordowane. To jest początek (mojego myślenia) :
Początek u Blake'a: "Tiger, Tiger" ("Tyger, Tyger").
Wracam do serialu i już wiem:
Thy Girl, Thy Girl
Pozorna symetria.
Czytam uważnie z tego samego zbioru Blake'owe:
The Little Girl Lost i The Little Girl Found
Czytam wstęp i zakończenie "Pieśni doświadczenia".
Czytam cały cykl. I wszystko jest jasne.
A cały serial to nowe "Pieśni Doświadczenia".
Każdy jak umie śpiewa swoją własną.
Początek i koniec jest jasny, ale któż zrozumie, co mamy w środku?
Nadal nie lubicie RJ-a?
Podoba mi się ten post, chociaż wciąż staram się go ogarnąć :) (Przy okazji przypominając sobie Blake'a :) )...
dokładnie rzecz biorąc " Pieśni niewinności i doświadczenia" jak już, i tak, dalej nie lubię Red Johna, bo on akurat nie jest nawet Tygrysem.
Co do wyobraźni Hellera to czerpała z wielu źródeł literackich i kryminalistycznych , Blake jest tylko jednym z nich, a wiersz o symetrii dobra i zła jest tylko symbolem użytym w konstrukcji fabularnej a nie istotą Red Johnowej jaźni. Jego jaźń bowiem jest kwintesencją psychopatycznego zwyrodnienia i nie ma nic wspólnego z odwiecznym dylematem czy istnieje dobro bez zła i odwrotnie.
Co do samej postaci Red Johna i jego symbolu to Heller sie prawdopodobnie inspirował tym mordercą ... Keith Hunter Jesperson (born April 6, 1955) is a Canadian serial killer known as the "Happy Face Killer" for the smiley face he drew on his many letters to the media and prosecutors, who embarked on a murderous spree in the United States during the early 1990s...
a wkleję tu dla jasności jeszcze info o obu pieśniach, bo w meritum autor postu odnosi się do obu a cytuje jedną, ....
Jednym z najbardziej znanych dzieł Blake’a są
„Songs of Innocence” i Songs of Experience” czyli „Pieśni Niewinności” i „Pieśni Doświadczenia”, w których dziecięcy świat niewinności kontrastuje z doświadczeniem świata dorosłych.
Pieśni niewinności i doświadczenia ukazujące dwa kontrastujące ze sobą stany ludzkiej duszy” wydane w 1794 roku przez samego Blake’a stanowią unikalny przykład procesu wydawniczego. Blake wyrył wiersze wraz z ilustracjami na miedzianych płytach, które pokryte atramentem były odbijane na papierze, a następnie malowane kolorowymi farbami. Dla Blake’a grafika i poezja były jednym, nierozłącznym elementem.
Co do cytatów William'a Blake'a to o ile dobrze pamiętam na przestrzeni całego serialu tylko jeden człowiek z całej 7-ki podejrzanych go cytuje i jest to Gale Bertram bodajże w odcinku 3x23(Strawberries & Cream Part I). Myślicie że to mogła być jakaś ukryta wskazówka od Hellera ?
myślę, że to akurat zmyłka, taka ślepa uliczka w która nas uwielbiają zapędzać scenarzyści, całkiem świadomie zresztą to robią :)
a z podejrzanych to tylko z ust Bertrama słyszeliśmy cytat z wiersza Blake'a , wkleję ten wiersz dla przypomnienia w tłumaczeniu Barańczaka, bo najlepsze według mnie jest, tak na marginesie to Cho i LaRoche tez znają twórczość Blake'a
Tygrys
Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
Jakiemuż nieziemskiemu oku
Przyśniło się, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?
Jakaż to otchłań nieb odległa
Ogień w źrenicach twych zażegła?
Czyje to skrzydła, czyje dłonie
Wznieciły to, co w tobie płonie?
Skąd prężna krew, co życie wwierca
W skręcony supeł twego serca?
Czemu w nim straszne tętno bije?
Czyje w tym moce? kunszty czyje?
Jakim to młotem kuł zajadle
Twój mózg, na jakim kładł kowadle
Z jakich palenisk go wyjmował
Cęgami wszechpotężny kowal?
Gdy rój gwiazd ciskał swe włócznie
Na ziemię, łzami wilżąc jutrznię,
Czy się swym dziełem Ten nie strwożył,
Kto Jagnię lecz i ciebie stworzył
Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
W jakim to nieśmiertelnym oku
Śmiał wszcząć się sen, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?