Możliwe, że dopatruję się sensu tam, gdzie go nie ma, ale co tam.

Oglądając szósty odcinek czwartej serii uderzyła mnie symbolika otaczająca ostatnie chwile życia Nairobi. Dziewczyna zostaje przybita do drzwi, a jej głowa umieszczona w otworze. Układ jej rąk przypomina zawieszenie na krzyżu, z kolei gołe drewno otaczające jej twarz przywodzi na myśl aureolę. Gandia każe wszystkim zaśpiewać "Barkę", hiszpańską pieśń religijną, mówiącą o Panu, który wzywa ludzi do pójścia za nim. Mężczyzna przestrzela również jej dłoń, a rana wygląda jak stygmat. Ostatecznie Nairobi zostaje rozwiązana, ale i tak ginie.

Jeśli przyjrzeć się postaci Nairobi, to ze wszystkich bohaterów gangu najlepiej pasuje do takiej symboliki. Jest bardzo pozytywną osobą, w przeciwieństwie np. do Palermo albo Berlina. Jej problemy z prawem niekoniecznie były jej winą, chciała być dobrą matką, ale nie potrafiła znaleźć legalnego sposobu na zapewnienie swojej małej rodzinie pieniędzy. Zawsze była przyjacielska wobec zakładników, tak że nie chcieli opuszczać Mennicy Królewskiej, jeśli mogli z nią nadal pracować. Pozostaje również "czysta" w chrześcijańskim rozumieniu, jako osoba wolna nie wchodzi w fizyczne relacje z mężczyznami, pragnie miłości i stałego związku.

Nie pasuje tutaj tylko układ z Profesorem, który zgodził się pojechać z nią do kliniki in vitro. Ale może ma to sens, jeżeli złożymy wszystkie symbole w całość.

Napad na Bank Narodowy idzie bardzo dobrze (z problemami, ale bez utraty kontroli) aż do momentu postrzelenia Nairobi. Lizbona zostaje porwana, Profesor traci rozum, wśród złodziei wybucha chaos, a inicjatywę przejmuje policja. Wtedy zaczyna się droga krzyżowa dziewczyny. Przez cały jej okres Ruch Oporu działa defensywnie, broni się, miota, a dodatkowo dochodzi do przewrotu. Kulminacją wszystkich nieszczęść jest śmierć dziewczyny, do której pośrednio przyczyniły się: egoizm Palermo, niewypuszczenie ochroniarzy na początku napadu, bunt Tokio i demony Rio. Wtedy jednak wszystko się zmienia. Gandia zostaje ostatecznie schwytany, a wszystko zaczyna wracać na dobre tory. Profesor odzyskuje rozum i każe wynieść trumnę z Nairobi, żeby przerwać atak policji. Wynoszą ją ochroniarze, co naprawia błąd z początku napadu. Palermo dopuszcza do siebie myśl, że jest złym człowiekiem i obiecuje Helsinkom, że nikt więcej nie zginie. Tokio ponownie podporządkowuje się Palermo. Rio odzyskuje spokój ducha dzięki Monice, a ich relacja przestaje być problemem dla Denvera. Nawet Arturo przestaje sprawiać problemy, postrzelony przez Manilę, która w końcu może zacząć działać, tak jak chciała. Poza bankiem sprawy też układają się idealnie, dokładnie tak, jak przewiduje Profesor (oprócz ostatniej sceny, ale obstawiam, że Sierra przejdzie na jego stronę).

Nairobi chciała z pomocą Profesora stworzyć nowe życie. Zamiast tego jej niewinna ofiara tchnęła nowe życie w plan Profesora.