To film, który ukazuje męską wrażliwość w sposób, który rzadko można zobaczyć na ekranie. To opowieść o samotności, stracie i ogromnej potrzebie bliskości, a jej siła tkwi w głębokiej, emocjonalnej warstwie narracyjnej oraz fenomenalnych kreacjach aktorskich Andrew Scotta i Paula Mescala.
Film rozpoczyna się, gdy Adam, samotny scenarzysta, odwiedza swój rodzinny dom i spotyka tam swoich zmarłych rodziców. To surrealistyczne spotkanie staje się pretekstem do głębokiej refleksji nad przeszłością, relacjami rodzinnymi i osobistymi traumami. Adam, mimo że dorosły, wciąż zmaga się z bólem i odrzuceniem, które doświadczył w dzieciństwie jako młody gej w latach 80. Przez pryzmat relacji z Harrym, młodszym mężczyzną, ukazana jest także różnica pokoleniowa i zmieniające się podejście społeczeństwa do homoseksualności.
Haigh, znany z intymnych i emocjonalnych opowieści, jak "45 lat" czy "Zupełnie inny weekend", ponownie udowadnia, że jest mistrzem w budowaniu napięcia i głębokiej więzi między bohaterami. Relacja między Adamem a Harrym, mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się prosta, ukazuje złożoność ludzkich emocji i wewnętrznych konfliktów. To, co wyróżnia "Dobrych nieznajomych", to umiejętność pokazania męskiej wrażliwości w sposób szczery i nieprzerysowany. Haigh z wyczuciem ukazuje momenty, w których Adam, pozornie silny i niezależny, ujawnia swoje najbardziej ukryte lęki i słabości.
Jednym z najbardziej przejmujących momentów filmu jest scena, w której Adam, przerażony wizją utraty rodziców, wciska się im do łóżka, szukając ukojenia i schronienia jak małe dziecko. Ta scena symbolizuje nie tylko jego tęsknotę za bezpiecznym dzieciństwem, ale także potrzebę konfrontacji z własnymi emocjami i przeszłością. Film porusza również uniwersalne problemy, takie jak radzenie sobie z żałobą, akceptacja samego siebie i poszukiwanie tożsamości.
"Dobrzy nieznajomi" to także komentarz na temat współczesnej męskości. Andrew Haigh z dużą wrażliwością i zrozumieniem zwraca uwagę na to, jak mężczyźni często tłumią swoje emocje, w obawie przed społecznym odrzuceniem lub uznaniem ich za słabych. Tradycyjne wzorce męskości narzucają obraz mężczyzny jako twardego, niewzruszonego i silnego, co skutkuje wewnętrznym konfliktem i emocjonalnym wyobcowaniem. Haigh pokazuje, że te społeczne oczekiwania mogą być destrukcyjne, prowadząc do izolacji i niezdolności do radzenia sobie z bólem i stratą.
Poprzez postacie Adama i Harry'ego, reżyser ukazuje, że prawdziwa siła tkwi w akceptacji i otwartości na własne uczucia. Adam, choć na zewnątrz wydaje się opanowany, w rzeczywistości zmaga się z głębokimi ranami z przeszłości. Jego relacja z Harrym staje się przestrzenią, w której obaj mężczyźni mogą być szczerzy i otwarci, pozwalając sobie na pełne przeżywanie swoich emocji. Haigh podkreśla, że wyrażanie uczuć nie jest oznaką słabości, lecz odwagi i siły.
To film, który trzyma widza za gardło od pierwszych minut, przełamując bariery i ukazując męską wrażliwość w sposób niezwykle szczery i poruszający. Andrew Haigh mistrzowsko prowadzi opowieść o samotności, stracie i potrzebie bliskości. Dla miłośników głębokich, emocjonalnych historii, jest to pozycja obowiązkowa
Film rozpoczyna się, gdy Adam, samotny scenarzysta, odwiedza swój rodzinny dom i spotyka tam swoich zmarłych rodziców. To surrealistyczne spotkanie staje się pretekstem do głębokiej refleksji nad przeszłością, relacjami rodzinnymi i osobistymi traumami. Adam, mimo że dorosły, wciąż zmaga się z bólem i odrzuceniem, które doświadczył w dzieciństwie jako młody gej w latach 80. Przez pryzmat relacji z Harrym, młodszym mężczyzną, ukazana jest także różnica pokoleniowa i zmieniające się podejście społeczeństwa do homoseksualności.
Haigh, znany z intymnych i emocjonalnych opowieści, jak "45 lat" czy "Zupełnie inny weekend", ponownie udowadnia, że jest mistrzem w budowaniu napięcia i głębokiej więzi między bohaterami. Relacja między Adamem a Harrym, mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się prosta, ukazuje złożoność ludzkich emocji i wewnętrznych konfliktów. To, co wyróżnia "Dobrych nieznajomych", to umiejętność pokazania męskiej wrażliwości w sposób szczery i nieprzerysowany. Haigh z wyczuciem ukazuje momenty, w których Adam, pozornie silny i niezależny, ujawnia swoje najbardziej ukryte lęki i słabości.
Jednym z najbardziej przejmujących momentów filmu jest scena, w której Adam, przerażony wizją utraty rodziców, wciska się im do łóżka, szukając ukojenia i schronienia jak małe dziecko. Ta scena symbolizuje nie tylko jego tęsknotę za bezpiecznym dzieciństwem, ale także potrzebę konfrontacji z własnymi emocjami i przeszłością. Film porusza również uniwersalne problemy, takie jak radzenie sobie z żałobą, akceptacja samego siebie i poszukiwanie tożsamości.
"Dobrzy nieznajomi" to także komentarz na temat współczesnej męskości. Andrew Haigh z dużą wrażliwością i zrozumieniem zwraca uwagę na to, jak mężczyźni często tłumią swoje emocje, w obawie przed społecznym odrzuceniem lub uznaniem ich za słabych. Tradycyjne wzorce męskości narzucają obraz mężczyzny jako twardego, niewzruszonego i silnego, co skutkuje wewnętrznym konfliktem i emocjonalnym wyobcowaniem. Haigh pokazuje, że te społeczne oczekiwania mogą być destrukcyjne, prowadząc do izolacji i niezdolności do radzenia sobie z bólem i stratą.
Poprzez postacie Adama i Harry'ego, reżyser ukazuje, że prawdziwa siła tkwi w akceptacji i otwartości na własne uczucia. Adam, choć na zewnątrz wydaje się opanowany, w rzeczywistości zmaga się z głębokimi ranami z przeszłości. Jego relacja z Harrym staje się przestrzenią, w której obaj mężczyźni mogą być szczerzy i otwarci, pozwalając sobie na pełne przeżywanie swoich emocji. Haigh podkreśla, że wyrażanie uczuć nie jest oznaką słabości, lecz odwagi i siły.
To film, który trzyma widza za gardło od pierwszych minut, przełamując bariery i ukazując męską wrażliwość w sposób niezwykle szczery i poruszający. Andrew Haigh mistrzowsko prowadzi opowieść o samotności, stracie i potrzebie bliskości. Dla miłośników głębokich, emocjonalnych historii, jest to pozycja obowiązkowa
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Dobrzy nieznajomi (2023)
Pogromca duchówWidok z okna na miejską panoramę kryje w sobie skomplikowane piękno. Też tak pewnie mówicie, jeśli... czytaj więcej
