Victor Fleming I

Victor Fleming był jednym z najpopularniejszych reżyserów w Hollywood lat 30. Nakręcił dwa wielkie klasyki amerykańskiego kina, "Czarnoksiężnik z Oz" i "Przeminęło z wiatrem", które do dzisiaj cieszą się olbrzymim powodzeniem. Za drugi z tych filmów został nagrodzony Oscarem dla najlepszego reżysera. Był pierwszorzędnym rzemieślnikiem, odnajdywał się jako członek zespołu. Nie posiadał własnego stylu ani artystycznych inklinacji, jego dzieła przedstawiały wizję producentów i wytwórni, były silne siłą wszystkich weń zaangażowanych.

Pracował jako mechanik, kierowca rajdowy, szofer, sprzedawca samochodów. Jego początki w przemyśle filmowym były podobnej natury, w 1910 roku pełnił rolę kierowcy-kaskadera, rok później podjął pracę w wytwórni Allana Dwana jako asystent operatora. W 1915 był już operatorem kamery w zespole D.W. Griffitha. Podczas I wojny światowej służył jako fotograf w wojskach łączności armii amerykańskiej, między innymi był osobistym fotografem prezydenta Woodrowa Wilsona na konferencji pokojowej w Paryżu. Po wojnie dołączył do nowo powstałej wytwórni United Artists, gdzie wyreżyserował swój pierwszy film, "When the Clouds Roll by" z Douglasem Fairbanksem.

W 1922 podpisał kontrakt ze studiem Paramount, gdzie wyreżyserował m.in. "Niepotrzebnego człowieka" z Emilem Janningsem, "Hula" z Clarą Bow czy też "The Virginian", który z Gary’ego Coopera uczynił gwiazdę. W 1932 zasilił szeregi MGM i szybko stał się jednym z czołowych reżyserów wytwórni. Dużą popularnością cieszyły się "Kaprys platynowej blondynki", kasowy romans z Clarkiem Gable’em i Jean Harlow, a także satyra na Hollywood "Wybuchowa blondynka". W 1937 odniósł ogromny sukces przygodowym filmem "Bohaterowie morza" (Oscar dla najlepszego aktora, nominacje za film, scenariusz i montaż). Jednak największe osiągnięcia miał jeszcze przed sobą.

W 1939 miały premierę dwa klasyki reżysera, chociaż przy żadnym nie pracował od samego początku. Norman Taurog nakręcił testy w technicolorze do "Czarnoksiężnika z Oz", po czym przydzielono go do innego projektu. Zdjęcia rozpoczął Richard Thorpe, jednak został zwolniony po dwóch tygodniach. Chwilowo rolę konsultanta kreatywnego pełnił George Cukor, pod okiem Mervyna LeRoya. W końcu na stołku reżysera zasiadł Fleming, który nakręcił większość materiału. Jednak tuż przed końcem produkcji musiał zastąpić Cukora na planie "Przeminęło z wiatrem", dlatego zdjęcia do "Czarnoksiężnika" ukończył King Vidor (głównie sceny w sepii rozgrywające się w Kansas).

Nawał pracy doprowadził Fleminga do wycieńczenia i załamania nerwowego. Gdy dochodził do siebie, na planie "Przeminęło z wiatrem" zastępował go Sam Wood. Choć gotowy film zawiera materiał nakręcony przez każdego ze wspomnianych twórców, Fleming jako jedyny trafił do czołówki i otrzymał Oscara.

Filmografia Amerykanina z lat 40. pozostaje w cieniu jego poprzednich hitów. "Doktor Jekyll i pan Hyde" został jednogłośnie uznany za o wiele słabszy od wersji Roubena Mamouliana z 1931. "Tortilla Flat" to chybiona adaptacja powieści Johna Steinbecka, pozbawiona błysku literackiego pierwowzoru. Po nieźle przyjętym "A Guy Named Joe" przyszła kolej na słabszą "Przygodę", która zakończyła jego współpracę z MGM. W 1948 na ekrany wszedł ostatni obraz reżysera, adaptacja broadwayowskiej sztuki "Joanna d’Arc" - mimo finansowych strat i mieszanych recenzji, nagrodzona 3 Oscarami i nominowana do 5 kolejnych.

Fleming zmarł na zawał serca niedługo po ukończeniu zdjęć do swego ostatniego dzieła. Henry Hathaway, niegdyś jego asystent, mówił: "Clark Gable na ekranie to Fleming… Każdy mężczyzna, który kiedykolwiek pracował dla Fleminga, wzorował się na nim. Clark Gable, Spencer Tracy, wszyscy. Miał silną osobowość, nie narzucającą się innym, ale po prostu silną i męską". Miewał także skrajnie prawicowe sympatie, był członkiem-założycielem Motion Picture Alliance for the Preservation of American Ideals, organizacji "polującej na czarownice", która zachęcała HUAC do prowadzenia dochodzeń w Hollywood. Z drugiej strony biograf Fleminga sugeruje, że był w rzeczywistości bardzo emocjonalnym człowiekiem, którego zaangażowanie w pracę było tak ekstremalne, iż często wpadał w stan skrajnego wyczerpania fizycznego i nerwowego.