Stanisław Grochowiak

Stanisław Grochowiak był polskim poetą, dramaturgiem, publicystą. Urodził się w Lesznie, lecz już po paru latach przeniósł się do Warszawy, gdzie spędził lata okupacji. Po wojnie wrócił do Leszna, gdzie ukończył liceum i zdał maturę. Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu jednak trwały one jedynie kilka tygodni, gdyż Grochowiak przerwał je po kilku tygodniach.

W 1955 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w Instytucie Wydawniczym PAX, a następnie w czasopismach "Współczesność", "Nowa Kultura", "Kultura", "Poezja" i wreszcie w "Zeszytach Literackich". Debiutował tomem "Ballada Rycerska" podczas odwilży październikowej w roku 1956. Był to obok Herberta i Białoszewskiego jeden z najważniejszych debiutów. Krytyka przyjęła jego poezję bardzo przychylnie. Stał się czołowym twórcą pokolenia "Współczesności". Kolejne zbiory jego określa się mianem turpistycznych ("Menuet z pogrzebaczem", "Rozbieranie do snu" czy "Agresty"). Zmarł 2 września 1976 roku w Warszawie.

W powojennej poezji polskiej Grochowiak uchodzi za kreatora nowych form wyrazu, ekspresji poetyckiej. Dużą wagę przykładał do koloru - barwy w jego utworach nigdy nie były dziełem przypadku.