Pete Smith I

Urodził się w roku 1892 w Nowym Jorku jako Peter Schmidt.
Swą karierę zaczynał jako pomoc przy wodewilach, przedstawieniach łączących teatr i farsę z elementami śpiewu i tańca. Następnie  podjął zatrudnienie jako edytor i krytyk w czasopiśmie traktującym o handlu, by potem rozpocząć pracę agenta prasowego. To doprowadziło go do stanowiska publicysty w Famous Players-Lasky i Artcraft Pictures, a w końcu do funkcji dyrektora do spraw reklamy w Paramount Pictures. Był jednym z założycieli organizacji Associated Motion Picture Advertisers. 
Swoją pracę w MGM zaczął w charakterze publicysty w latach 20., kiedy to poczynił też pierwsze kroki zawodowe jako narrator kronik sportowych.

Smith miał zamiłowanie do lekkich komedii. Od lat 30. do roku 1955 miał swoją własną serię zatytułowaną "Pete Smith Specialties", którą produkował i do której podkładał głos jako narrator. Większość z filmów Smitha to właśnie komedie dokumentalne, trwające zazwyczaj 9-11 minut. Wśród rozmaitych tematów podejmowanych przez Smitha było: życie owadów widziane w mikroskopie, zwyczaje i obyczaje, urządzanie mieszkań, szkolenie wojskowe, broń i wyposażenie wojska czy lekcje tańca. Wyprodukował nawet pewnego rodzaju "serie w seriach", jak powszechnie znany cykl quizów. Były też filmy dotyczące życia zwierząt, począwszy od osłów, a kończąc na lwach morskich.
Smith był też narratorem patriotycznego, krótkiego filmu dla rządu USA, zatytułowanego "The Tree in a Test Tube", wyprodukowanego w kolorze, z Laurelem i Hardym w rolach głównych.

W latach 40. pierwszoplanowym aktorem serii Smitha został Dave O'Brien, który potrafił w sposób różnorodny i przekonywujący wykonać każde zadanie na planie: uporać się ze szkodnikami, prezentować irytujące zwierzęta domowe i wypełnić inne problematyczne obowiązki. Sceny O'Briena były kręcone jako nieme z głosem Smitha jako narratora. O'Brien tak znakomicie poznał tajniki cyklu, że nawet sam wyreżyserował wiele odcinków. Głos Smitha jako narratora był nie do podrobienia: lekko nosowy, rzeczowy, ale z ironicznym zacięciem.
Smith wyprodukował i podłożył głos jako narrator do przeszło 150 takich obrazów, co przyniosło mu 14 nominacji do Oscara i dwa Oscary za najlepszy film krótkometrażowy jedno-szpulowy w roku 1938 oraz za najlepszy kolorowy film krótkometrażowy w roku 1941. Smith został też nagrodzony Academy Honorary Award (Specjalnym Oscarem) w roku 1953.

Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była Marjorie Ganss, z którą miał syna Douglasa. Zmarła ona w 1957 roku. Smith ożenił się po raz drugi ze swoją sekretarką Anne Dunston. Pod koniec życia Smith często chorował, przebywał w sanatorium w Santa Monica. W roku 1979 popełnił samobójstwo, skacząc z dachu tego budynku.