Miroslava I

W 1939 roku po rozpoczęciu wojny jej rodzina została zmuszona do ucieczki z kraju. Przez Belgię, Finlandię i Szwecję udało im się dostać do Meksyku. W 1942 ojciec Miroslavy postanowił wysłać ją do Nowego Jorku, aby rozpoczęła naukę w szkole wyższej. Zakochała się wówczas w żołnierzu, ale jej wybranek zginął podczas trwającej wojny. Wtedy po raz pierwszy próbowała popełnić samobójstwo. Potem wróciła do Meksyku i zapisała się do amerykańskiej szkoły, aby dokończyć swą edukację. Zaczęła również pobierać lekcje malarstwa. Szybko została zauważona przez producentów filmowych. Kiedy poznała Jesusa Jaime'ego Obregona, ten pomógł jej w karierze. W 1945 roku poślubiła go, mimo sprzeciwu rodziców. Jednak po krótkim czasie rozwiodła się - okazało się, że Jaime jest homoseksualistą. Potem przyjęła rolę w filmie "Bodas Tragicas". W tym samym roku wdała się w romans z meksykańskim aktorem. W 1953 została uznana za najlepszą aktorkę w Meksyku, została nominowana do Arial Award za drugoplanową rolę w "Las Tres Perfectas Casadas". W tym samym czasie poznała sławnego torreadora z Kuby, z którym zaprzyjaźniła się. Rok później wyjechała do Hiszpanii, gdzie spotkała impresario Jorge Pasquela, przez pewien czas była nawet podejrzewana o romans z nim. Mimo wielu propozycji gry w USA odrzucała je - za bardzo kochała Meksyk. Na początku 1955 jej film "Escuela De Vagabundos" stał się wielkim hitem. W maju tego samego roku została znaleziona martwa przez swą pokojówkę. W jednej ręce trzymała list pożegnalny, a w drugiej zdjęcie swego bliskiego przyjaciela. Jako przyczynę śmierci podano zatrucie barbituranem. Miała tylko 30 lat. Po jej śmierci zaczęto snuć domysły, czy popełniła samobójstwo, czy padła ofiarą morderstwa, jednak nigdy nie udało się tego ustalić. Po śmierci została skremowana. Jej tragiczne życie zainspirowało Alejandro Pelayo do nakręcenia filmu "Miroslava".