Leokadia Pancewiczowa 

Wybitna aktorka teatralna. Zadebiutowała w 1906 roku rolą Kowalki w przedstawieniu "W noc lipcową". Debiut wypadł w czasie występów zespołu Wandy Jarczewskiej w Kijowie. Osiemnastoletnia wtedy aktorka wystąpiła pod nazwiskiem Klan (właściwe nazwisko jej pierwszego męża, Stanisława Pankiewicza). W latach 1904-1909 występowała w zespole Bolesławskigo, m. in. w Lublinie i Radomiu.
Wielki talent dramatyczny, posągowa uroda i postawa, mocny głos o pięknej barwie, uroda i wdzięk pozwoliły jej stać się w bardzo szybkim czasie uznaną aktorką. Jednak dopiero dziesięcioletni pobyt w Krakowie i praca w Teatrze im. J. Słowackiego pozwolił jej wykazać pełnię swych zawodowych możliwości. Dzięki rolom bohaterek w dramatach, m. in. Szekspira, Słowackiego i Wyspiańskiego, amantek, a także w repertuarze komediowym wybiła się na samo czoło zespołu krakowskiego. Była znakomitą recytatorką. W Krakowie zagrała ponad 50 ról. W 1923 roku, będąc u szczytu sławy, przeniosła się do Warszawy. Po ślubie z aktorem Jerzym Leszczyńskim występowała już jako Pancewicz-Leszczyńska. Wspólne występy z mężem na warszawskich scenach, w czołowych zwykle rolach, były nie lada gratką dla widzów i koneserów sztuki teatralnej. W stolicy aktorka nie tylko potwierdziła swoją pozycję, wybitnej, cenionej i lubianej aktorki, ale ją jeszcze umocniła. W tym też czasie nastąpił debiut aktorki na dużym ekranie. W 1927 roku wystąpiła w filmie "Mogiła nieznanego żołnierza" w roli Kseni.
Od 1937 roku była członkiem ZASP-u.
W czasie drugiej wojny światowej aktorka nie występowała. Po powstaniu warszawskim aktorka zamieszkała w Krakowie, gdzie po raz pierwszy po wojnie wystąpiła w Teatrze Kameralnym TUR.
W 1946 roku wróciła jednak do Warszawy i już na stałe związała się z Teatrem Polskim.
W 1951 roku otrzymała Nagrodę Państwową II stopnia za rolę Ogrodzkiej w "Grzechu" Żeromskiego w Teatrze Polskim w Warszawie.
W 1965 roku aktorka obchodziła jubileusz 58-lecia pracy artystycznej; w tym samym roku przeszła na emeryturę.