Karl Wolff I

Karl Wolff był wysoko sytuowanym oficerem nazistowskiej SS.
Prowadził w rankingu SS-Obergruppenführer, oraz był generałem Waffen-SS.

Urodzony w 1900 roku w Darmstadt Karl, dołączył do armii niemieckiej już podczas I Wojny Światowej. Dorobił się wtedy stopnia porucznika.
W 1931 roku dołączył do partii narodowo-socjalistycznej, w której zaczął prawdziwą karierę. Był szefem działu kadr Reichsführer SS. Od lutego do października 1943 roku służył jako zwierzchnik policji wojskowej w północnych Włoszech. Po latach włoska gazeta "Avvenire" zasugerowała, że w czasach wojny Hitler zlecił Wolffowi uprowadzenie papieża Piusa XII. Ten jednak odmówił. W maju 1945 roku był jednym z głównych negocjatorów o poddaniu się sił niemieckich stacjonujących w Italii.

Po II Wojnie Światowej sądy skazały go na 4 lata więzienia, lecz odsiedział z tego tylko tydzień.

Jednakże w 1962 roku, poraz kolejny chciano go osądzić i skazać. Za powód podano eksterminację ponad 300,000 Żydów w Treblince. Sąd orzekł, iż Wolff jest winny i skazał go na 15 lat pozbawienia wolności. Były SS-man odsiedział tylko część wyroku i opuścił wiezienie w 1971 roku.

Karl Wolff był osobą bardzo kontrowersyjną. Jedni twierdzili, iż był najbardziej prawym człowiekiem w szeregach nazistów, inni, że był jednym z głównych zbrodniarzy.
Nigdy jednak dostatecznie nie udokumentowano stanu jego wiedzy na temat obozów koncentracyjnych.