José Saramago

Urodził się 16 listopada 1922 w Azinhaga w Portugalii. Pochodzi z Ubogiej rodziny. W młodości często zdarzało mu się opuszczać lekcje żeby zarobić na życie. Edukację zakończył jako technik. Potem podjął się pracy fizycznej. W 1969 r. wstąpił do Komunistycznej Partii Portugalii, która była zakazana przez dyktaturę wojskową, a jednocześnie krytykował partię. W latach siedemdziesiątych zarabiał jako tłumacz. Od 1979 roku całkowicie poświęcił się literaturze, wtedy też przeniósł się z rodzinnej miejscowości na Wyspy Kanaryjskie. Saramago wydał powieści, dramaty, opowiadania, wiersze, dzienniki i przewodniki. Jego pierwsza powieść Manuel De Pintura E Caligrafia pojawiła się w roku 1977. Jej podstawowym tematem jest geneza artysty, malarza lub pisarza słowem twórcy. W 1980 roku wydał "Levantado do Chao" trzypokoleniową sagę o biednych ludziach rozpoczynająca się od czasu pierwszej wojny światowej do daty rewolucji portugalskiej - 25 kwietnia 1974 r., rewolucji goździków. Ta historia, prezentuje różne formy dialogu i monologu. W 1991 roku ukazało się najbardziej kontrowersyjne dzieło Saramago pt. O evangelho segundo Jesus Christo (Ewangelia według Jezusa Chrystusa). W 1998 roku został uhonorowany literacką nagroda Nobla.