Jan Krenz

Polski dyrygent i kompozytor. Urodził się 14 VII 1926 we Włocławku. Początkowo gry na fortepianie uczył się u Stanisławy Raube w Warszawie. W czasie okupacji kontynuował naukę u Zbigniewa Drzewieckiego, a także kształcił się w zakresie kompozycji u Kazimierza Sikorskiego. W roku 1943 na konspiracyjnym koncercie w Warszawie wykonano jego kwartet smyczkowy. Po wojnie studiował w łódzkiej PWSM u K. Wiłkomirskiego (dyrygentura) i K. Sikorskiego (kompozycja). Studia ukończył z wyróżnieniem w 1947r. Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu zadebiutował jako dyrygent w Łodzi prowadząc m. In. własną Toccatę na fort. i ork. W latach 1947-49 był II dyrygentem w Państw. Filharmonii w Poznaniu. W tym samym czasie przygotował w Operze Poznańskiej mozartowskie „Uprowadzenie z seraju”. W latach 1949-51 był asystentem Grzegorza Fitelberga w WOSPR w Katowicach. W 1953 po jego śmierci został szefem tej orkiestry, z którą jeździł z koncertami po całym świecie. W 1967 został pierwszym dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie a później także dyrektorem artystycznym. Doprowadził do szeregu ambitnych premier jak „Borys Godunow” Modesta Musorgskiego, „Elektra” Richarda Straussa, czy ”Otello” Giuseppe Verdiego. Występował z wieloma słynnymi orkiestrami, a za nagrania płytowe uhonorowano go licznymi międzynarodowymi nagrodami.
Od roku 1953 rozpoczął swą przygodę z filmem. W tym roku wszedł na ekrany produkcyjniak Andrzeja Munka „Kolejarskie słowo”, do którego Krenz skomponował muzykę i kierował jej wykonaniem jako dyrygent. W latach następnych komponował muzykę m. in. do filmów Andrzeja Munka i Andrzeja Wajdy.
W październiku 2005 został odznaczony przez ministra kultury Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.