Hector Berlioz

Francuski kompozytor, pisarz i muzyczny krytyk. Urodził się 11 XII 1803 r. w alpejskim La Côte-Saint-André. Jego matka pochodziła z zamożnej mieszczańskiej rodziny, zaś ojciec miał praktykę lekarską. Sam będąc doktorem medycyny zamierzał podobnie w przyszłości ukierunkować syna, tymczasem od najmłodszych lat starał się wpoić mu umiłowanie kultury klasycznej. Hector czytał poezje Wergiliusza i Horacego. Uczył się też grać na gitarze i flecie, które otrzymał od ojca. Mając 12 lat zaczął komponować. W roku 1821 ojciec wysłał go do Paryża na studia medyczne, jednak po niespełna dwóch latach młodzieniec porzucił je wiążąc swą przyszłość z muzyką. Rozpoczął studia kompozytorskie, utrzymując się z udzielania lekcji i publikowania artykułów krytycznych. Podejmując decyzję o rezygnacji ze studiowania medycyny postąpił wbrew woli ojca i reszty rodziny. Zaowocowało to trudnościami materialnymi towarzyszącymi kompozytorowi przez wiele lat. Droga na szczyty nie była łatwa. Nowatorskie pod względem orkiestracji kompozycje Berlioza początkowo były przyjmowane z rezerwą przez środowisko muzyków. Po roku 1830 nastąpił przełom. Zaczęto go doceniać we Francji, a także w Europie. Kompozytor mający wysokie wymagania wobec muzyków zwykł sam dyrygować swymi utworami, co wiązało się z podróżami koncertowymi . Jednocześnie wykazywał dużą aktywność jako publicysta pisząc artykuły do wielu paryskich dzienników i czasopism. Stał się jednym z najbardziej cenionych krytyków muzycznych swoich czasów. W 1844 r. napisał „Traktat o orkiestracji” uważany do dziś za czołową pracę z tej dziedziny.
Berlioz był jednym z najwybitniejszych kompozytorów XIX wiecznych. Jego muzyka jest na wskroś romantyczna. W dziedzinie instrumentacji powszechnie uważa się go za prekursora Richarda Wagnera. Jego symfonie” „Romeo i Julia”, „Symfonia fantastyczna”, „Harold w Italii”, czy opera „Potępienie Fausta” grywane są dziś na wszystkich kontynentach i gorąco przyjmowane przez melomanów. Zmarł 8 III 1869 r. w Paryżu, został pochowany na Cmentarzu Montmartre. Na jego grobie znajduje się pomnik dłuta polskiego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego.