Dimitri Kirsanoff  

Dimitri Kirsanoff urodził się 6 marca 1899 roku w Taru w Estonii, pod nazwiskiem Marc Dawid Kaplan. Po rewolucji rosyjskiej wyemigrował do Francji w 1923 roku. W Paryżu studiował na Ecole Normale de Musique. Po ukończeniu uczelni znalazł pracę jako akompaniator kina niemego w takich paryskich kinach jak Danton, Cluny, Artistic. Spotkał tam młodą dziewczynę Nadię Sibirskaïą, która zagrała później w wielu jego przyszłych filmach i została jego żoną. Oboje starali się o rolę w filmie. Niepowodzenie tych prób sprawiło, że skierowali swe wysiłki w innym kierunku. W 1923 roku nakręcili swój pierwszy obraz "L'Ironie du destin". Żadna kopia filmu nie dotrwała do czasów obecnych, ale z opisu historyka filmu Richarda Abela wiemy, że opowiadał  historię miłości odnalezionej i utraconej. Pomimo braku komercyjnej dystrybucji filmem zainteresował się Jean Tadesco, redaktor naczelny filmowego przeglądu Cinea-Cine-Pour-Tous i właściciel prestiżowego kino-klubu Vieux-Colombier, w którym promował odważne filmy zrealizowane poza przemysłem filmowym. Rok później, zimą 1924 roku Kirsanoff i Sibirskaïa nakręcili kolejny film "Ménilmontant". Kirsanoff osobiście napisał scenariusz, wyreżyserował i wyprodukował film. Wynajął w tym celu starego bezrobotnego kamerzystę Leonce Crouena. Ten nakręcił jednak tylko początek filmu. Później Kirsanoff wziął kamerę na statywie i resztę zdjęć wykonał sam. Sibirskaïa zagrała oczywiście główną rolę młodszej siostry. Po ukończeniu „Ménilmontant” został odrzucony przez paryskich dystrybutorów. Podobnie jak w przypadku poprzedniego filmu, Tadesco kupił go w kolejnym sezonie, by wyświetlić w Vieux-Colombier. Ten jeden z najważniejszych filmów awangardowych w francuskim kinie danego okresu nie tylko od razu zyskał uznanie wśród publiczności, ale też status klasyka. Kirsanoff kontynuując pracę u boku swej gwiazdy nakręcił kilka melodramatów takich jak "Destin", "Sables", których kopie nie zachowały się, oraz "Brumes d'automne", jedno z arcydzieł jego twórczości, ukazujące upodobanie reżysera do używania metafor wizualnych. Przejście do ery kina dźwiękowego nie było dla Kirsanoffa łatwe, choć jego "Rapt" z 1934 roku z muzyką Arthura Honeggera i Arthur Hoérée, jest zdaniem Georgesa Sadoul jednym z najlepszych przykładów muzycznego kontrapunktu w francuskim filmie. Mimo iż pracował z największymi gwiazdami francuskiego kina, jak Jules Berry, Robert Le Vigan, Jean Servais, jego twórczość przeżywała zastój. Po najdłuższym w swojej karierze okresie bezczynności, przypadającym na czas niemieckiej okupacji Francji, nakręcił na podstawie opowiadania Guy de Maupassanta "Deux amis", uważany przez krytyków za jeden z jego najlepszych obrazów. Jednym z ostatnich projektów reżysera było nakręcić film w Hiszpanii. Jednak nie zdążył przystąpić do jego realizacji, zmarł w Paryżu 11 lutego 1957 roku.