Biografia
Aktorka teatralna i filmowa, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Wszechstronna artystka, znakomita wykonawczyni ról w sztukach współczesnych i klasycznych. Aktorka Teatru Nowego w Warszawie(1989- 1999), Towarzystwa Teatralnego w Warszawie (1998- 1999), Teatru Polskiego w Poznaniu (2000-2003). W latach 2004- 2010 gościnnie współpracuje z Teatrem Polskim w Poznaniu, Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Teatrem Polskim w Bydgoszczy. Współpracowała z wieloma reżyserami m.in. Maciejem Prusem, Pawłem Szkotakiem, Pawłem Wodzińskim, Janem Klatą, Anną Augustynowicz. Zagrała blisko trzydzieści ról (m.in. Cate w „Zbombardowanych”, Rimmę w „Martwej Królewnie”, Penelopę w „Powrocie Odysa”). Wielokrotnie nagradzana na festiwalach teatralnych w Polsce.
Ważniejsze role teatralne:
Maryna „Wesele” S. Wyspiański reż. A. Hanuszkiewicz [Teatr Nowy Warszawa 1990]
Cate „Zbombardowani” S. Kane reż. P. Wodziński [towarzystwo teatralne Warszawa 1998]
Meggie „Córki King Konga” T. Walser reż.R. Sabara [Teatr Polski w Poznaniu 2000]
Rimma „Martwa królewna” N. Kolada reż. P. Szkotak [Teatr Polski w Poznaniu 2001]
Betsi „Pasożyty” M. von Mayenburg reż. A. Augustynowicz [Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Współczesny w Szczecinie 2001]
Blanka Lechnicka ,,Hamlet Wtóry’’ R. Jaworski reż. Maciej Prus [Teatr Polski w Poznaniu 2002]
Penelopa „Powrót Odysa” S. Wyspiański reż. P. Wodziński [Teatr Polski w Bydgoszczy 2006]
Mary „ Drugie zabicie psa” M. Hłasko reż. W. Rubin [Teatr Polski w Bydgoszczy 2007]
Olga „Nordost” Buchsteiner reż. G. Kania [Teatr Polski w Bydgoszczy 2007]
30 postaci „Witaj/Żegnaj” S. Lori - Parks reż. J. Klata [Teatr Polski w Bydgoszczy 2008]
Ważniejsze nagrody :
-Nagroda aktorska za debiut; monodram "Zemsta kobiety” PWST w Warszawie na XXII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu 1988
-Nagroda za rolę w przedstawieniu „Huśtawka uczuć czyli druga pułapka miłości” wg. Pierre de Marivaux
-PWST w Warszawie na XXIII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie 1988
-Nagroda aktorska za rolę Rimmy w "Martwej królewnie" na II Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy 2002
-Nagroda Promocyjna im. Kazimierza Krzanowskiego za rolę Rimmy w "Martwej królewnie" na XXXVII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie 2002
-„Medal Młodej Sztuki" za poruszające prawdą aktorstwo w przedstawieniach Teatru Polskiego w Poznaniu 2003
-„Laur Grzymały" za znakomite, pełne wyrazu i dynamiczne postacie Helen w sztuce „Motortown” oraz Mary w sztuce „Drugie zabicie psa” 2008
-Nagroda aktorska za role w spektaklach: "Witaj/Żegnaj" oraz "Nordost" Teatru Polskiego
im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy 2008
Ważniejsze role teatralne:
Maryna „Wesele” S. Wyspiański reż. A. Hanuszkiewicz [Teatr Nowy Warszawa 1990]
Cate „Zbombardowani” S. Kane reż. P. Wodziński [towarzystwo teatralne Warszawa 1998]
Meggie „Córki King Konga” T. Walser reż.R. Sabara [Teatr Polski w Poznaniu 2000]
Rimma „Martwa królewna” N. Kolada reż. P. Szkotak [Teatr Polski w Poznaniu 2001]
Betsi „Pasożyty” M. von Mayenburg reż. A. Augustynowicz [Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Współczesny w Szczecinie 2001]
Blanka Lechnicka ,,Hamlet Wtóry’’ R. Jaworski reż. Maciej Prus [Teatr Polski w Poznaniu 2002]
Penelopa „Powrót Odysa” S. Wyspiański reż. P. Wodziński [Teatr Polski w Bydgoszczy 2006]
Mary „ Drugie zabicie psa” M. Hłasko reż. W. Rubin [Teatr Polski w Bydgoszczy 2007]
Olga „Nordost” Buchsteiner reż. G. Kania [Teatr Polski w Bydgoszczy 2007]
30 postaci „Witaj/Żegnaj” S. Lori - Parks reż. J. Klata [Teatr Polski w Bydgoszczy 2008]
Ważniejsze nagrody :
-Nagroda aktorska za debiut; monodram "Zemsta kobiety” PWST w Warszawie na XXII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu 1988
-Nagroda za rolę w przedstawieniu „Huśtawka uczuć czyli druga pułapka miłości” wg. Pierre de Marivaux
-PWST w Warszawie na XXIII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie 1988
-Nagroda aktorska za rolę Rimmy w "Martwej królewnie" na II Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy 2002
-Nagroda Promocyjna im. Kazimierza Krzanowskiego za rolę Rimmy w "Martwej królewnie" na XXXVII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie 2002
-„Medal Młodej Sztuki" za poruszające prawdą aktorstwo w przedstawieniach Teatru Polskiego w Poznaniu 2003
-„Laur Grzymały" za znakomite, pełne wyrazu i dynamiczne postacie Helen w sztuce „Motortown” oraz Mary w sztuce „Drugie zabicie psa” 2008
-Nagroda aktorska za role w spektaklach: "Witaj/Żegnaj" oraz "Nordost" Teatru Polskiego
im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy 2008
Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im.A.Zelwerowicza w Warszawie w 1989 roku.
Debiutowała w Teatrze Nowym w Warszawie rolą Maryny w "Weselu" w reż.Adama Hanuszkiewicza (1990). Z Teatrem Nowym związana do roku 1998.
Od 1998 roku związana z krytycznym i politycznym nurtem polskiego teatru. Współtworzyła organizacje pozarządowe i zespoły instytucji publicznych, które budowały teatr zaangażowany społecznie i politycznie: Towarzystwo Teatralne, Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Polski w Bydgoszczy, Biennale Warszawa.
Współzałożycielka Towarzystwa Teatralnego, niezależnej organizacji, która wprowadziła do polskiego życia teatralnego nową dramaturgię zaangażowaną społecznie, m.in. Sarah Kane, Marka Ravenhilla, Mariusa von Mayenburga, Lionela Spychera, Nikołaja Koladę. W ramach działań Towarzystwa Teatralnego Beata Bandurska zagrała rolę Cate w "Zbombardowanych" Sarah Kane w reż.Pawła Wodzińskiego (1999).
W latach 2000-2003 była etatową aktorką w zespole Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym grała role w prapremierach polskich tekstów, bądź polskich premierach nowych dramatów europejskich. Nowa dramaturgia stanowiła w Teatrze Polskim w latach 2000-2003 główną oś repertuarową.
Beata Bandurska współpracowała także w ramach funkcjonującego przy teatrze Centrum Dramaturgii. Na scenie Teatru Polskiego w Poznaniu w latach 2000– 2003 zagrała rolę Meggie w spektaklu "Córki King Konga" Theresii Walser w reż.Rafała Sabary (2000), Angeliki w spektaklu "Krąg Personalny 3:1" Larsa Norena w reż. Piotra Chołodzińskiego (2001), Rimmy w "Martwej królewnie" Nikołaja Kolady w reż. Pawła Szkotaka (2001), Betsi w "Pasożytach" Mariusa von Mayenburga w reż.Anny Augustynowicz w koprodukcji z Teatrem Współczesnym w Szczecinie (2001), Blanki Lechnickiej w "Hamlecie Wtórym" Romana Jaworskiego w reż.Macieja Prusa (2002),
Siostry Evre w sztuce Ingmara Villqista "Helmucik" w reż.Pawła Łysaka w koprodukcji z Teatrem im.Wilama Horzycy w Toruniu (2002), Eleganckiej Damy w "Roberto Zucco" Bernarda-Marie Koltesa w reż.Pawła Wodzińskiego (2003).
W latach 2006 – 2014 Beata Bandurska była związana z Teatrem Polskim w Bydgoszczy, który pod dyrekcją Pawła Łysaka, oprócz promocji nowej dramaturgii, podjął także zadanie rewizji polskiego kanonu tożsamościowego i kulturowego. W latach 2006 – 2014, oprócz ról w nowych dramatach europejskich, takich jak: Helen w "Motortown" Simona Stephensa w reż. Grażyny Kani (2007), Olga w "Nordost" Torstena Buchsteinera w reż.Grażyny Kani (2007), "O zwierzętach" Elfriede Jelinek w reż.Łukasza Chotkowskiego (2008), czy 30 postaci w "Witaj/Żegnaj" Suzan-Lori Parks w reż.Jana Klaty (2008), występowała także we współczesnych reinterpretacjach tekstów klasycznych, grając rolę Penelopy w "Powrocie Odysa" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Pawła Wodzińskiego (2007), Mary w "Drugim zabiciu psa" wg Marka Hłaski w reż.Wiktora Rubina (2007),
Sowy i Pani Rollison w "Mickiewicz.Dziady. Performance" w reż. Pawła Wodzińskiego (2011),
Matki w "Ślubie" Witolda Gombrowicza w reż. Pawła Wodzińskiego (2012).
W latach 2014-2017 etatowa aktorka w zespole Teatru Polskiego w Bydgoszczy, który za dyrekcji Pawła Wodzińskiego rozszerzył pole swojego zainteresowania o kwestie globalnego kapitalizmu, kolonializmu, zwrotu konserwatywnego oraz kryzysu ekonomicznego i politycznego. Tematyka ta została podjęta w szeregu spektakli, w których Beata Bandurska zagrała następujące role:
Archibalda w "Murzynach" Jeana Geneta w reż.Igi Gańczarczyk (2015), Amfitryty w "Samuelu Zborowskim" Juliusza Słowackiego w reż. Pawła Wodzińskiego (2015), Teresy w "Romville" Justyny Pobiedzińskiej w reż. Elżbiety Depty (2015), Matki Joad w "Gronach gniewu" wg Johna Steinbecka w reż. Pawła Wodzińskiego (2016), Dziewczynki w spektaklu "Krew na kocim gardle" Rainera Wernera Fassbindera w reż. Anji Susy (2016), Pani Collbert w spektaklu "Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina (2016), K3 w "Workplace" Natalii Fiedorczuk w reż. Bartka Frąckowiaka (2017). Występowała także w dokumentalnych spektaklach Katarzyny Szyngiery: "Сварка/Swarka" Katarzyny Szyngiery i Mirosława Wlekłego w reż.Katarzyny Szyngiery (2015) oraz "Bóg w dom" Grzegorza Niziołka, Katarzyny Szyngiery, Mirosława Wlekłego w reż. Katarzyny Szyngiery (2017) oraz w spektaklu "Solidarność. Rekonstrukcja" w reż. Pawła Wodzińskiego (2017).
Od 2017 roku współpracuje z Biennale Warszawa, grając w spektaklach:
"Solidarność. Nowy projekt" w reż. Pawła Wodzińskiego (2017) we współpracy z TR Warszawa,
"Globalna wojna domowa" w reż. Pawła Wodzińskiego (2018) w koprodukcji z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, "Modern Slavery" w reż.Bartka Frąckowiaka (2018) w koprodukcji z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, "Rewolucja, której nie było" w reż.Justyny Sobczyk (2018) w koprodukcji z Teatrem 21, "Uchodźczynie" w reż. Katarzyny Szyngiery (2019) w ramach I edycji Biennale Warszawa "Zorganizujmy swoją przyszłość!" we współpracy z Teatrem Powszechnym w Warszawie oraz rolę Alana Resnais w "Hiroshima/Love" Julii Holewińskiej i Tomasza Szerszenia w reż. Julii Holewińskiej (2019).
Laureatka nagród za kreacje indywidualne:
1988 – Nagroda aktorska za debiut na XXII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora za monodram "Zemsta kobiety" PWST w Warszawie
1989 – Nagroda za rolę w przedstawieniu "Huśtawka uczuć czyli druga pułapka miłości" wg Pierre'a de Marivaux w PWST w Warszawie na XXIII OPTMF w Szczecinie
2002 – Nagroda za rolę Rimmy w przedstawieniu "Martwa królewna" Nikołaja Kolady w reż. Pawła Szkotaka w Teatrze Polskim w Poznaniu na I Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy;
2002 – Nagroda im.Kazimierza Krzanowskiego za rolę Rimmy w przedstawieniu "Martwa królewna" Nikołaja Kolady w reżyserii Pawła Szkotaka w Teatrze Polskim w Poznaniu na XXXVII OPTMF KONTRAPUNKT w Szczecinie
2003 – Medal Młodej Sztuki za poruszające prawdą aktorstwo w przedstawieniach Teatru Polskiego w Poznaniu
2008 – Nagroda aktorska za role w spektaklach: "Witaj/Żegnaj" w reż.Jana Klaty oraz "Nordost" w reż. Grażyny Kani w Teatrze im. H.Konieczki w Bydgoszczy na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy.
2008 – Laur Grzymały za znakomite, pełne wyrazu i dynamiczne postacie Helen w sztuce "Motortown" Simona Stephensa w reż.Grażyny Kani oraz Mary w sztuce "Drugie zabicie psa” wg Marka Hłasko w reż.Wiktora Rubina;
2016 – Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Bydgoszczy
2017 – wyróżnienie Jury Festiwalu oraz nagroda jury społecznego za rolę Pani Colbert w spektaklu "Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na LVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
oraz nagród zespołowych:
2002 – Grand Prix i Nagroda Ministra Kultury dla najlepszego spektaklu dla "Martwej królewny" Nikołaja Kolady w reżyserii Pawła Szkotaka w Teatrze Polskim w Poznaniu na XXXVII OPTMF KONTRAPUNKT w Szczecinie;
2007 – Nagroda Głowna Wałbrzyskich Fanaberii Teatralnych za spektakl "Nordost" Torstena Buchsteinera w reż.Grażyny Kani;
2008 – Nagroda dla spektaklu "Witaj/Żegnaj" Suzan-Lori Parks w reż.Jana Klaty na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy;
2016 – Nagroda Główna Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie dla zespołu spektaklu "Krew na kocim gardle" Rainera Wernera Fassbindera w reż. Anji Sušy w Teatrze Polskim w Bydgoszczy;
2017 – Grand Prix Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@PORT w Gdyni, nagroda dla aktorów i realizatorów spektaklu "Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.
Beata Bandurska brała także udział w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, m.in."Ciała obce" Julii Holewińskiej w reż.Pawła Wodzińskiego (2011) (Nominacja do Prix Europa), oraz w projektach performatywnych i dramaturgicznych. Ostatnio m.in. w "Oblężeniu Avignonu" Beniamina Bukowskiego w reż. Weroniki Szczawińskiej w Nowym Teatrze w Warszawie oraz "Zasypać bunkry" Idy Kamińskiej w reż.Karoliny Maciejaszek w Instytucie Teatralnym im.Z.Raszewskiego w Warszawie. Bierze udział w etiudach i filmach studenckich. Wzięła udział w filmie Roberta Thalheima "Granica/Grenze" (2003), Leiva Igora Devolda "Jutro" (2004), Tadeusza Kabicza "Płaczmy" (2019) oraz "Ceremonia" (2020). Uczestniczyła w projekcie HyPaThia, feministycznym projekcie badawczym, którego celem było odnalezienie, przywrócenie pamięci, udokumentowanie i upowszechnienie wiedzy o kobietach tworzących historię polskiego teatru oraz w przygotowywaniu książki Krystyny Duniec "Ciało w teatrze".
Debiutowała w Teatrze Nowym w Warszawie rolą Maryny w "Weselu" w reż.Adama Hanuszkiewicza (1990). Z Teatrem Nowym związana do roku 1998.
Od 1998 roku związana z krytycznym i politycznym nurtem polskiego teatru. Współtworzyła organizacje pozarządowe i zespoły instytucji publicznych, które budowały teatr zaangażowany społecznie i politycznie: Towarzystwo Teatralne, Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Polski w Bydgoszczy, Biennale Warszawa.
Współzałożycielka Towarzystwa Teatralnego, niezależnej organizacji, która wprowadziła do polskiego życia teatralnego nową dramaturgię zaangażowaną społecznie, m.in. Sarah Kane, Marka Ravenhilla, Mariusa von Mayenburga, Lionela Spychera, Nikołaja Koladę. W ramach działań Towarzystwa Teatralnego Beata Bandurska zagrała rolę Cate w "Zbombardowanych" Sarah Kane w reż.Pawła Wodzińskiego (1999).
W latach 2000-2003 była etatową aktorką w zespole Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym grała role w prapremierach polskich tekstów, bądź polskich premierach nowych dramatów europejskich. Nowa dramaturgia stanowiła w Teatrze Polskim w latach 2000-2003 główną oś repertuarową.
Beata Bandurska współpracowała także w ramach funkcjonującego przy teatrze Centrum Dramaturgii. Na scenie Teatru Polskiego w Poznaniu w latach 2000– 2003 zagrała rolę Meggie w spektaklu "Córki King Konga" Theresii Walser w reż.Rafała Sabary (2000), Angeliki w spektaklu "Krąg Personalny 3:1" Larsa Norena w reż. Piotra Chołodzińskiego (2001), Rimmy w "Martwej królewnie" Nikołaja Kolady w reż. Pawła Szkotaka (2001), Betsi w "Pasożytach" Mariusa von Mayenburga w reż.Anny Augustynowicz w koprodukcji z Teatrem Współczesnym w Szczecinie (2001), Blanki Lechnickiej w "Hamlecie Wtórym" Romana Jaworskiego w reż.Macieja Prusa (2002),
Siostry Evre w sztuce Ingmara Villqista "Helmucik" w reż.Pawła Łysaka w koprodukcji z Teatrem im.Wilama Horzycy w Toruniu (2002), Eleganckiej Damy w "Roberto Zucco" Bernarda-Marie Koltesa w reż.Pawła Wodzińskiego (2003).
W latach 2006 – 2014 Beata Bandurska była związana z Teatrem Polskim w Bydgoszczy, który pod dyrekcją Pawła Łysaka, oprócz promocji nowej dramaturgii, podjął także zadanie rewizji polskiego kanonu tożsamościowego i kulturowego. W latach 2006 – 2014, oprócz ról w nowych dramatach europejskich, takich jak: Helen w "Motortown" Simona Stephensa w reż. Grażyny Kani (2007), Olga w "Nordost" Torstena Buchsteinera w reż.Grażyny Kani (2007), "O zwierzętach" Elfriede Jelinek w reż.Łukasza Chotkowskiego (2008), czy 30 postaci w "Witaj/Żegnaj" Suzan-Lori Parks w reż.Jana Klaty (2008), występowała także we współczesnych reinterpretacjach tekstów klasycznych, grając rolę Penelopy w "Powrocie Odysa" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Pawła Wodzińskiego (2007), Mary w "Drugim zabiciu psa" wg Marka Hłaski w reż.Wiktora Rubina (2007),
Sowy i Pani Rollison w "Mickiewicz.Dziady. Performance" w reż. Pawła Wodzińskiego (2011),
Matki w "Ślubie" Witolda Gombrowicza w reż. Pawła Wodzińskiego (2012).
W latach 2014-2017 etatowa aktorka w zespole Teatru Polskiego w Bydgoszczy, który za dyrekcji Pawła Wodzińskiego rozszerzył pole swojego zainteresowania o kwestie globalnego kapitalizmu, kolonializmu, zwrotu konserwatywnego oraz kryzysu ekonomicznego i politycznego. Tematyka ta została podjęta w szeregu spektakli, w których Beata Bandurska zagrała następujące role:
Archibalda w "Murzynach" Jeana Geneta w reż.Igi Gańczarczyk (2015), Amfitryty w "Samuelu Zborowskim" Juliusza Słowackiego w reż. Pawła Wodzińskiego (2015), Teresy w "Romville" Justyny Pobiedzińskiej w reż. Elżbiety Depty (2015), Matki Joad w "Gronach gniewu" wg Johna Steinbecka w reż. Pawła Wodzińskiego (2016), Dziewczynki w spektaklu "Krew na kocim gardle" Rainera Wernera Fassbindera w reż. Anji Susy (2016), Pani Collbert w spektaklu "Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina (2016), K3 w "Workplace" Natalii Fiedorczuk w reż. Bartka Frąckowiaka (2017). Występowała także w dokumentalnych spektaklach Katarzyny Szyngiery: "Сварка/Swarka" Katarzyny Szyngiery i Mirosława Wlekłego w reż.Katarzyny Szyngiery (2015) oraz "Bóg w dom" Grzegorza Niziołka, Katarzyny Szyngiery, Mirosława Wlekłego w reż. Katarzyny Szyngiery (2017) oraz w spektaklu "Solidarność. Rekonstrukcja" w reż. Pawła Wodzińskiego (2017).
Od 2017 roku współpracuje z Biennale Warszawa, grając w spektaklach:
"Solidarność. Nowy projekt" w reż. Pawła Wodzińskiego (2017) we współpracy z TR Warszawa,
"Globalna wojna domowa" w reż. Pawła Wodzińskiego (2018) w koprodukcji z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, "Modern Slavery" w reż.Bartka Frąckowiaka (2018) w koprodukcji z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, "Rewolucja, której nie było" w reż.Justyny Sobczyk (2018) w koprodukcji z Teatrem 21, "Uchodźczynie" w reż. Katarzyny Szyngiery (2019) w ramach I edycji Biennale Warszawa "Zorganizujmy swoją przyszłość!" we współpracy z Teatrem Powszechnym w Warszawie oraz rolę Alana Resnais w "Hiroshima/Love" Julii Holewińskiej i Tomasza Szerszenia w reż. Julii Holewińskiej (2019).
Laureatka nagród za kreacje indywidualne:
1988 – Nagroda aktorska za debiut na XXII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora za monodram "Zemsta kobiety" PWST w Warszawie
1989 – Nagroda za rolę w przedstawieniu "Huśtawka uczuć czyli druga pułapka miłości" wg Pierre'a de Marivaux w PWST w Warszawie na XXIII OPTMF w Szczecinie
2002 – Nagroda za rolę Rimmy w przedstawieniu "Martwa królewna" Nikołaja Kolady w reż. Pawła Szkotaka w Teatrze Polskim w Poznaniu na I Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy;
2002 – Nagroda im.Kazimierza Krzanowskiego za rolę Rimmy w przedstawieniu "Martwa królewna" Nikołaja Kolady w reżyserii Pawła Szkotaka w Teatrze Polskim w Poznaniu na XXXVII OPTMF KONTRAPUNKT w Szczecinie
2003 – Medal Młodej Sztuki za poruszające prawdą aktorstwo w przedstawieniach Teatru Polskiego w Poznaniu
2008 – Nagroda aktorska za role w spektaklach: "Witaj/Żegnaj" w reż.Jana Klaty oraz "Nordost" w reż. Grażyny Kani w Teatrze im. H.Konieczki w Bydgoszczy na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy.
2008 – Laur Grzymały za znakomite, pełne wyrazu i dynamiczne postacie Helen w sztuce "Motortown" Simona Stephensa w reż.Grażyny Kani oraz Mary w sztuce "Drugie zabicie psa” wg Marka Hłasko w reż.Wiktora Rubina;
2016 – Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Bydgoszczy
2017 – wyróżnienie Jury Festiwalu oraz nagroda jury społecznego za rolę Pani Colbert w spektaklu "Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na LVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
oraz nagród zespołowych:
2002 – Grand Prix i Nagroda Ministra Kultury dla najlepszego spektaklu dla "Martwej królewny" Nikołaja Kolady w reżyserii Pawła Szkotaka w Teatrze Polskim w Poznaniu na XXXVII OPTMF KONTRAPUNKT w Szczecinie;
2007 – Nagroda Głowna Wałbrzyskich Fanaberii Teatralnych za spektakl "Nordost" Torstena Buchsteinera w reż.Grażyny Kani;
2008 – Nagroda dla spektaklu "Witaj/Żegnaj" Suzan-Lori Parks w reż.Jana Klaty na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy;
2016 – Nagroda Główna Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie dla zespołu spektaklu "Krew na kocim gardle" Rainera Wernera Fassbindera w reż. Anji Sušy w Teatrze Polskim w Bydgoszczy;
2017 – Grand Prix Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@PORT w Gdyni, nagroda dla aktorów i realizatorów spektaklu "Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy" Jolanty Janiczak w reż. Wiktora Rubina w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.
Beata Bandurska brała także udział w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, m.in."Ciała obce" Julii Holewińskiej w reż.Pawła Wodzińskiego (2011) (Nominacja do Prix Europa), oraz w projektach performatywnych i dramaturgicznych. Ostatnio m.in. w "Oblężeniu Avignonu" Beniamina Bukowskiego w reż. Weroniki Szczawińskiej w Nowym Teatrze w Warszawie oraz "Zasypać bunkry" Idy Kamińskiej w reż.Karoliny Maciejaszek w Instytucie Teatralnym im.Z.Raszewskiego w Warszawie. Bierze udział w etiudach i filmach studenckich. Wzięła udział w filmie Roberta Thalheima "Granica/Grenze" (2003), Leiva Igora Devolda "Jutro" (2004), Tadeusza Kabicza "Płaczmy" (2019) oraz "Ceremonia" (2020). Uczestniczyła w projekcie HyPaThia, feministycznym projekcie badawczym, którego celem było odnalezienie, przywrócenie pamięci, udokumentowanie i upowszechnienie wiedzy o kobietach tworzących historię polskiego teatru oraz w przygotowywaniu książki Krystyny Duniec "Ciało w teatrze".
Często zadawane pytania
Ile lat ma Beata Bandurska?
Ma 61 lat.
Kiedy urodziła się Beata Bandurska?
Urodziła się 1964.
Ile wzrostu ma Beata Bandurska?
Ma 164 cm wzrostu.