Biografia
Umiejętności aktorskie Andrzeja Zielińskiego znamy od dawna - jego role podziwiać można w kinie, telewizji, w teatrze - są najwyższej marki.
Życie prywatne aktor ukrywa i chwała mu za to. Wywiadów zbyt często nie udziela (jak twierdzi, nie ma zbyt miłych doświadczeń w tej kwestii, ale jak się już zdecyduje to...
Telewizyjne rozmowy, wywiady prasowe ukazują nam aktora jeszcze w innym świetle: jako ciepłego, wrażliwego i romantycznego człowieka, faceta z poczuciem humoru i honoru, z dystansem do samego siebie, człowieka lubiącego swój zawód (a to wszystko staje się w dzisiejszych czasach rzadkością).
Pan Andrzej lubi jeździć konno (choć dawno nie miał ku temu okazji - kontrakty zabraniają!), kucharzyć i fotografować. Jest uzależniony od Rzymu - stara się odwiedzać to miasto co roku, ale nadmiar obowiązków nie sprzyja ostatnio realizacji tych planów.
Lubi podróżować po świecie bez przewodników (w dzieciństwie lubił geografię); od wystawy rzeźby, czy malarstwa woli spacer po ogrodzie botanicznym.
Chętnie ogląda Animal Planet ("patrząc na zwierzęta można wiele dowiedzieć o ludziach(...), chociaż rzadko zdajemy sobie z tego sprawę").
Wierzy w prawdziwa przyjaźń damsko-męską, czego jest przykładem.
Bardzo ciepło wypowiada się na temat Agnieszki Glińskiej, z którą od dawna współpracuje: "Agnieszka potrafi wydobyć z człowieka to, co w nim najlepsze, sprawić by się otworzył. Zastanawiam się, co by ze mną było, z moją karierą zawodową, gdybym jej nie spotkał".
Z sympatią mówi również o Teatrze Współczesnym, z którym związany jest od 2001 roku: "To wyjątkowy teatr pod każdym względem, ma swoją magię. To jest bardzo dobrze zorganizowany teatr, co daje mi poczucie bezpieczeństwa artystycznego. Ten teatr jest dla mnie ostoją spokoju, gwarancją dalszego funkcjonowania w zawodzie. Gdzie indziej doświadczyłem, że nazbyt wielu brakuje pokory i szacunku dla zawodu, nieodpowiedzialności, chamstwa i amatorszczyzny".
Andrzej Zieliński z powodzeniem wykorzystuje w zachodnich produkcjach znajomość języka angielskiego: "Nie mam kłopotów z tym językiem, choć jestem samoukiem. Angielski z krótkimi, często dźwiękonaśladowczymi słowami, to świetny język do grania".
Aktor tłumaczy również sztuki teatralne.
Nie znosi zabaw sylwestrowych (" i z czego tu się cieszyć! Ludzie tak się moszczą, jakby mieli żyć 500 lat, a nie będą").
W Warszawie mieszka od 1990 roku, ale do tej pory nie przyzwyczaił się, że... tak tu płasko ("dla mnie, człowieka z południa, to jest straszne!").
Często grywa lub spotyka się na planie filmowym lub teatru telewizji z Arturem Żmijewskim (były to między innymi "Beyond Forgiveness", "Złoto dezerterów", "Ekstradycja", "Na dobre i na złe" czy wspólne spektakle Teatru Telewizji: "Blues", "Krótki kurs medialny" czy "Edward II' oraz Dominiką Ostałowską ( "Niektóre gatunki dziewic" czy "Złoto dezerterów").
Życie prywatne aktor ukrywa i chwała mu za to. Wywiadów zbyt często nie udziela (jak twierdzi, nie ma zbyt miłych doświadczeń w tej kwestii, ale jak się już zdecyduje to...
Telewizyjne rozmowy, wywiady prasowe ukazują nam aktora jeszcze w innym świetle: jako ciepłego, wrażliwego i romantycznego człowieka, faceta z poczuciem humoru i honoru, z dystansem do samego siebie, człowieka lubiącego swój zawód (a to wszystko staje się w dzisiejszych czasach rzadkością).
Pan Andrzej lubi jeździć konno (choć dawno nie miał ku temu okazji - kontrakty zabraniają!), kucharzyć i fotografować. Jest uzależniony od Rzymu - stara się odwiedzać to miasto co roku, ale nadmiar obowiązków nie sprzyja ostatnio realizacji tych planów.
Lubi podróżować po świecie bez przewodników (w dzieciństwie lubił geografię); od wystawy rzeźby, czy malarstwa woli spacer po ogrodzie botanicznym.
Chętnie ogląda Animal Planet ("patrząc na zwierzęta można wiele dowiedzieć o ludziach(...), chociaż rzadko zdajemy sobie z tego sprawę").
Wierzy w prawdziwa przyjaźń damsko-męską, czego jest przykładem.
Bardzo ciepło wypowiada się na temat Agnieszki Glińskiej, z którą od dawna współpracuje: "Agnieszka potrafi wydobyć z człowieka to, co w nim najlepsze, sprawić by się otworzył. Zastanawiam się, co by ze mną było, z moją karierą zawodową, gdybym jej nie spotkał".
Z sympatią mówi również o Teatrze Współczesnym, z którym związany jest od 2001 roku: "To wyjątkowy teatr pod każdym względem, ma swoją magię. To jest bardzo dobrze zorganizowany teatr, co daje mi poczucie bezpieczeństwa artystycznego. Ten teatr jest dla mnie ostoją spokoju, gwarancją dalszego funkcjonowania w zawodzie. Gdzie indziej doświadczyłem, że nazbyt wielu brakuje pokory i szacunku dla zawodu, nieodpowiedzialności, chamstwa i amatorszczyzny".
Andrzej Zieliński z powodzeniem wykorzystuje w zachodnich produkcjach znajomość języka angielskiego: "Nie mam kłopotów z tym językiem, choć jestem samoukiem. Angielski z krótkimi, często dźwiękonaśladowczymi słowami, to świetny język do grania".
Aktor tłumaczy również sztuki teatralne.
Nie znosi zabaw sylwestrowych (" i z czego tu się cieszyć! Ludzie tak się moszczą, jakby mieli żyć 500 lat, a nie będą").
W Warszawie mieszka od 1990 roku, ale do tej pory nie przyzwyczaił się, że... tak tu płasko ("dla mnie, człowieka z południa, to jest straszne!").
Często grywa lub spotyka się na planie filmowym lub teatru telewizji z Arturem Żmijewskim (były to między innymi "Beyond Forgiveness", "Złoto dezerterów", "Ekstradycja", "Na dobre i na złe" czy wspólne spektakle Teatru Telewizji: "Blues", "Krótki kurs medialny" czy "Edward II' oraz Dominiką Ostałowską ( "Niektóre gatunki dziewic" czy "Złoto dezerterów").
Często zadawane pytania
Ile lat ma Andrzej Zieliński?
Ma 62 lata.
Kiedy urodził się Andrzej Zieliński?
Urodził się 14 października 1962.
Ile wzrostu ma Andrzej Zieliński?
Ma 185 cm wzrostu.