Al Di Meola należy niewątpliwie do grona najlepszych, najciekawszych i najwszechstronniejszych gitarzystów jazzowych. Swoją karierę rozpoczynał na początku lat siedemdziesiątych w zespole Chicka Corei "Return to forever". Zwrócił tam na siebie uwagę swoimi perfekcyjnymi, wręcz hipnotyzującymi solówkami, a Return to forever już na zawsze wpisało się do historii muzyki fusion. Niedługo potem wydał kilka solowych albumów, które z dnia na dzień stały się absolutnymi hitami. Albumy "Land of the midnight sun", "Casino", czy "Splendido Hotel" zyskały uznanie zarówno fanów i krytyków. Na początku lat osiemdziesiątych stworzył niezapomniane gitarowe trio razem z Paco de Lucią i Johnem McLouglhinem, a koncertowy album "Friday night in San Francisco" stał się absolutnym hitem.
Al Di Meola w ciągu swojej długiej i bogatej kariery solowej zawsze był otwarty na nowe doświadczenia i współpracę z innymi znakomitymi muzykami, takimi jak Larry Corryel, Bireli Lagrene, Mario Parmisano, Airto Moreira czy Dino Saluzzi. Rozkochany w muzyce latynowskiej, zauroczony argentyńskim tangiem Astora Piazzoli oraz pogodnymi rytmami fusion, stworzył swój niepowtarzalny styl. Albumy "Cielo e Terra", "Tiramu Su", "Orange and blue" czy "Meola plays Piazzola" tylko potwierdziły jego wszechstronność, kunszt techniczny i nadzwyczajne umiejętności improwizacji. Doskonałe jazzrockowe albumy "Kiss My Axe ", "Electric Randevous" czy "Consequense of Chaos", pełne ekspresji, inspirowane muzykę Astora Piazzoli " The Grande Passion ", "Meola plays Piazzola" oraz nagrane wspólnie z McLoughlinem i Paco di Lucią, pełne solowych popisów"Passion, Grace And Fire" oraz "The Guitar Trio " pokazują niesłychaną wszechstronność Di Meoli, który każdym swoim kolejnym albumem zaskakuje i zdobywa uznanie fanów oraz krytyków.