Disney długo uczył się od kolegów z Pixara, jak robić dobrą animację CGI w XXI roku, ale jak już się nauczył, nakręcił swój najlepszy film od momentu przejścia na tę nowoczesną technologię. " Zwierzogród " jest pierwszym filmem Walt Disney Animation Studio o estetyce i wrażliwości filmów twórców " Toy Story ", " WALLE-e " i " Inside Out ". Filmem inteligentnym, zabawnym, z ciekawą fabułą, wyrazistymi postaciami i z nienachalnym moralizatorstwem.

Bohaterką filmu jest króliczka, Judy Hopps, która od dziecka, karmiona propagandowym hasłem, że " każdy może być, kim chce ", marzy o tym, aby wyrwać się z rodzimego Szarakowka i rodzinnej tradycji, czyli uprawy marchwi i zostać pierwszym króliczym policjantem w Zwierzogrodzie - wielkiej metropolii, gdzie drapieżniki i ich ofiary żyją w pokoju i w harmonii. Judy dopina swego i kończy akademię policyjną z najlepszym wynikiem i pełna nadziei udaje się do tytułowej metropolii, gdzie jako pierwszy przedstawiciel długouchego gatunku rozpocznie pracę na głównym miejskim posterunku policji.

Nasza króliczka nie byłaby tak zadowolona z siebie, gdyby wiedziała, iż swoją posadę nie zawdzięcza tylko swojemu uporowi i ciężkiej pracy, ale pilotażowemu programowi burmistrza " wszystkie ssaki są równe ", co nie podoba się nowemu szefowi naszej policjantki ( potężnemu bawołowi wodnemu ), który nie traktuje Judy poważnie i przydziela jej najprostsze, a zarazem pogardzane zadanie, czyli kontrolę miejskich parkometrów.

Nasza młoda, pełna ideałów i zapału króliczka przekonuje się, że ta na pierwszy rzut oka idealna zwierzęca utopia nie jest tak doskonała i że pomimo pokoju pomiędzy drapieżnikami i ich ofiarami, stereotypowe myślenie i pogarda dla niektórych gatunków jest tu na porządku dziennym. Mało tego, sama Judy nie jest pozbawiona tych uprzedzeń, szczególnie do drapieżników, a zwłaszcza do lisów. Pech chce, że już pierwszego dnia spotyka na swojej drodze pewnego wygadanego i cwanego lisa, który z wdziękiem i lubością depcze jej ideały i ambicje. Jeszcze większym pechem jest fakt, iż nasza bohaterka, aby się wykazać ma 48 godzin na odnalezienie pewnej zaginionej wydry, a jedynym który może jej w tym pomóc jest właśnie cwany lis, Nick Wilde. Relacje pomiędzy bohaterami, różnice ich charakterów ( optymistka i idealistka vs realista ), gatunku ( drapieżnik i ofiara ) oraz ciągłe przekomarzanie się to sól tego filmu, gdyż chemią jaka panuje pomiędzy królikiem i lisem mogłaby obdzielić nie jeden film.

Śledztwo, które wraz z parą bohaterów staramy się rozwikłać jest wielowarstwowe i prowadzi nas przez różne dzielnice miasta ( jest ono podzielone na dystrykty, które swym klimatem odpowiadają poszczególnym grupom zwierząt, mamy więc pustynię, tundrę, las deszczowy czy sawannę ), pozwalając nam poznać wiele oryginalnych postaci ( min. lokalnego mafiozo, żywcem wyjętego z " Ojca Chrzestnego " ) oraz zobaczyć, jak działa i funkcjonuje ta nietypowa metropolia - stworzona przez zwierzęta, dla zwierząt.
Sam film to hybryda action buddy comedy i neo-noir adventure - coś a la " 48 Godzin " i " Zabójcza Broń " w sosie neo-noir, są to bardzo popularne gatunki w USA ale ostatnio jakby zapomniane i być może ten film odświeży nam te gatunki, a młodsi widzowie być może sięgną później po przygody Martina Rigsa.
Film spójnie łączy w. w. gatunki, dodając wiele odniesień do filmów i innych zjawisk popkultury ( nie są one jednak tak nachalne jak u twórców " Shreka " ) i okraszając to wszystko inteligentnym humorem, sprawiając, ze wiele innych animacji wyświetlanych obecnie w kinach wydaje się przy nim produktem infantylnym i skierowanym przeważnie do młodego widza.

Podsumowując: Disney zrobił na prawdę dobry i mądry film, który bawiąc, uczy a ucząc, bawi i nie robi tego z typowym dla tego studia moralizatorstwem, a jednocześnie swym poziomem nie ustępuje największym dokonaniom Pixara.
O ile Pixarowski " Inside Out " uczy nas, że nie możemy być przez całe życie szczęśliwi, gdyż dla naszego prawidłowego rozwoju potrzebna jest cała gama uczuć, nawet te smutne, przy okazji wyśmiewając potrzebę dążenia do bycia szczęśliwym za wszelką cenę, " Zwierzogród " pokazuje, iż nie istnieje idealne miasto, idealne społeczeństwo, obśmiewając potrzebę idealnego życia, zawodu, stanowiska pracy, rodziny, etc. Nigdy nie osiągniemy ideału, nie zlikwidujemy podziałów i nierówności, co nie znaczy, że nie powinniśmy doń dążyć, ale nie jest to takie łatwe, jak głosi slogan, który motywował działania naszej bohaterki. Oprócz tego mamy tu jeszcze przekrój współczesnego społeczeństwa, stereotypy, alienacje, nierówność płciową i rasową, strach przed obcymi / innymi, nieczyste polityczne zagrywki i intencje, zarządzanie społecznością za pomocą strachu i manipulowanie opinią publiczną w celu uzyskania politycznych korzyści. Sporo tego jak na animowaną produkcję, skierowana, nomen omen do młodszego widza.

Na koniec należy wspomnieć o perfekcyjnej stronie technicznej filmu: miasto jest pełne życia, postaci na ulicach i pojazdów na ulicach, a futro zwierząt na zbliżeniach jest po prostu rewelacyjne i pod tym względem bije na głowę inne animacje. Disney zrobił wreszcie film, którego nie musi się wstydzić - zarówno od strony artystycznej, jak i technicznej. Oby jak najwięcej takich perełek od magików Disneya.