Film ma trzy wątki. Pierwszy to wątek fabularny osadzony w latach 1612 – 1633 opowiadający historię Jana Jerlicza weterana wojny moskiewskiej który powraca w rodzinne strony by za namową swojego dawnego towarzysza broni Macieja Wronowskiego rozpocząć edukację szermierczą jego syna Błażeja. Jest to fabularna opowieść o obyczajach oraz tradycji widziana oczami młodego szlachcica dorastającego w dawnej Rzeczypospolitej. Fabularyzacja sprawia że historia jest namacalna i bliższa szczególnie dla młodego widza.

Drugim, równolegle idącym wątkiem jest opowieść jednego z najlepszych szabelników w Europie, Zbigniewa Juszkiewicza. Jest to filmowa podróż przez historię i sztukę ku tajemnicy rzemiosła najwyższej jakości, którego dziełem jest polska szabla, do dziś uważana za jedną z najlepszych na świecie. Legenda polskiej sztuki wyrobu oręża w sposób praktyczny przedstawia technologiczne walory szabli, pokazuje jak powstawała i działała (demonstrując jej piękno, kunszt i wytrzymałość).

Trzeci wątek opowiada o odtworzeniu sztuki krzyżowej (staropolskiej koncepcji walki szablą), której podjął się szermierz Janusz Sieniawski wraz z synami, Wątek ten ukazuje widzowi w klarowny sposób korzenie polskiej sztuki użycia szabli oraz sposoby jej praktycznego wykorzystania w oparciu o traktaty oraz manuskrypty z przełomy XVI i XVII wieku. Jest to opowieść o pokoleniowej pasji która doprowadziła do odzyskania cząstki zapomnianej narodowej tradycji.