Film jest adaptacją wiersza Sary Teasdale "There Will Come Soft Rains". Jest subiektywną wizją artystyczną o końcu epoki Antropocenu. Przedstawia podróż po naszej planecie, zaczynając od mikroskopijnych zbliżeń, kontynuując ujęciami dzikiej natury i powoli zbliżając się w stronę cywilizacji. Wtedy dostrzegamy, że nasz świat przepadł wraz z ostatnim człowiekiem, ale to wcale nie jest koniec, tylko początek nowego. Ujęcia filmu pokazują estetyczne krajobrazy, gdzie łapczywie rozkoszuję się każdą chwilą, ponieważ w moim odczuciu, ten koniec może być tak blisko, że patrząc na ten świat, już za nim tęsknię.