Komedia romantyczna, która pokazuje, że zakochany mężczyzna może być na Ziemi bardziej szczęśliwy niż niejeden anioł w Niebie... Anioł Giordano (Krzysztof Globisz) wiedzie pogodne życie we współczesnej Polsce. Sumiennie, acz bez nadmiernego wysiłku, wypełnia swe anielskie obowiązki. Codziennie spełnia przynajmniej jeden dobry uczynek. Dzięki dyskretnej pomocy Nieba i kilku magicznym gadżetom radzi sobie całkiem nieźle. Jednak tylko do czasu. Pewnego dnia niebiańska centrala odcina pomoc, tak by Anioł mógł zaznać smaku prawdziwych ludzkich uczuć. Giordano nieoczekiwanie traci swą moc. Z przerażeniem odkrywa też swą męską tożsamość. Dla Anioła takie odkrycie może skończyć się tylko załamaniem nerwowym... Od czego jednak są przyjaciele? Z pomocą biedakowi przychodzą: Szajbus (Jerzy Trela) i Arsen Lupin (Janusz Gajos). Szajbus odkrywa przed Giordano uroki „zakazanych” przyjemności oraz tłumaczy pożytki z bliskiego kontaktu z kobietą. To za jego sprawą Giordano zakochuje się w pięknej pani psycholog, Romie (Anna Radwan). Jednak zdobycie kobiety na Ziemi nie jest wcale takie łatwe, zwłaszcza dla byłego Anioła... „Chcemy się pośmiać nad losami anioła wygnanego z Raju. Wiadomo – w Raju jest fajnie. Ale może na Ziemi, gdy jeszcze pozna się właściwą kobietę – jest co najmniej równie fajnie?” Witold Bereś, producent i współscenarzysta filmu "Przedstawianie ciemnych stron życia zostawiamy innym. Przekaz naszegofilmu jest jasny: jeśli idziesz prostą drogą, świat może być piękny, a szczęście i miłość są możliwe. Ci, którzy w to uwierzą, na pewno opuszczą kino w radosnym, anielskim nastroju". Artur Wiecek "Baron", reżyser i współscenarzysta filmu

KRZYSZTOF GLOBISZ (Anioł Giordano) Aktor teatralny i filmowy. Urodził się 16 stycznia 1957 roku w Siemianowicach Śląskich. W 1980 roku ukończył krakowską PWST. W latach 1980-81 pracował w Teatrze Polskim we Wrocławiu, a od 1981 roku jest na stałe związany ze Starym Teatrem w Krakowie, w którym debiutował rolą Laertesa w „Hamlecie” w reżyserii Andrzeja Wajdy (1981). Jego pierwszy duży sukces teatralny to rola w „Ślubie” Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego (1991). W 1980 roku Andrzej Wajda powierzył mu pierwszą filmową rolę w serialu telewizyjnym „Z biegiem lat, z biegiem dni...”. Dwa lata później aktor znów pracował pod kierownictwem Wajdy na planie „Dantona” (1982). Decydującą dla jego dalszej kariery filmowej była rola adwokata w „Krótkim filmie o zabijaniu” (1988) Krzysztofa Kieślowskiego. Później grał w filmach Marty Meszaros, Barbary Sass, Kazimierza Kutza, Roberta Glińskiego, Władysława Pasikowskiego, Jerzego Stuhra, Jacka Bromskiego i Wojciecha Marczewskiego. Przez cały czas Krzysztof Globisz intensywnie gra w teatrze, głównie na rodzimej scenie Starego Teatru. Wystąpił także w ponad osiemdziesięciu przedstawieniach Teatru Telewizji. Do najbardziej znanych należą role: w „Kartotece rozrzuconej” Kazimierza Kutza i „Bigda idzie!” Andrzeja Wajdy. Aktor ma na swoim koncie wiele prestiżowych nagród, m.in. Nagrodę im. Stanisława Wyspiańskiego za osiągnięcia aktorskie w Starym Teatrze, „Złotą Maskę” przyznawaną w plebiscycie na najbardziej lubianego aktora w Krakowie, oraz KŁAP - nagrodę za dubbing w filmie „Gdzie jest Nemo?” (podkładał głos ojca tytułowego bohatera). W styczniu 2002 roku za rolę w „Aniele w Krakowie” Krzysztof Globisz otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu „Prowincjonalia" we Wrześni. Wybrana filmografia: 1980 Z BIEGIEM LAT, Z BIEGIEM DNI 1982 DANTON (Amar) 1985 TĘTNO (Andrzej Poświatowski) 1987 KRÓTKI FILM O ZABIJANIU (adwokat Piotr Balicki) 1992 WSZYSTKO, CO NAJWAŻNIEJSZE... (Aleksander Wat) 1993 BALANGA (sąsiad nauczyciela) 1993 TYLKO STRACH (Tomek) 1995 PUŁKOWNIK KWIATKOWSKI (Mieczysław Moczar) 1997 KOCHAJ I RÓB CO CHCESZ (proboszcz Małecki) 1999 CÓRY SZCZĘŚCIA (klient Nataszy) 1999 JAK NARKOTYK (ksiądz Stefan) 1999 OPERACJA SAMUM (oficer wywiadu) 1999 PAN TADEUSZ (major Płut) 2000 TO JA, ZŁODZIEJ (bandyta „Gomez”) 2000 WEISER (Szymek Pałta) 2000 WYROK NA FRANCISZKA KŁOSA (Rządek) 2001 EUCALYPTUS (Billy Rosenkrantz) 2001 MARSZAŁEK PIŁSUDSKI (arcybiskup kielecki) 2001 PAS DE DEUX (Józef Struziak) 2001 PRZEDWIOŚNIE (Władysław Barwicki) 2002 ANIOŁ W KRAKOWIE (anioł Giordano) 2002 KARIERA NIKOSIA DYZMY (Jan Maria Jaszuński) 2002 SUPERPRODUKCJA (reżyser Bartek Wypychowski) 2003 POGODA NA JUTRO (Czesio „Robal”) 2003 PORNOGRAFIA (Hipolit S.) 2003 POWIEDZ TO, GABI (redaktor Michał) 2003 ZERWANY (nauczyciel) 2004 O CZYM SĄ MOJE OCZY (ginekolog) 2004 OFICER („Topór”) 2004 PAN BRUNO 2004 DŁUGI WEEKEND W ŚWIĘTA POLSKIE (Bogdan Lewicki) 2005 WRÓŻBY KUMAKA ANNA RADWAN-GANCARCZYK (psychoterapeutka Roma) Aktorka krakowskiego Teatru Starego i piosenkarka. W 1991 roku ukończyła PWST w Krakowie, choć studia rozpoczynała na Wydziale Aktorskim w łódzkiej Filmówce. W kinie zadebiutowała w 1993 roku rolą w filmie Kazimierza Kutza „Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza". Potem wystąpiła m.in. w „Damie Kameliowej" oraz „Chopin – pragnienie miłości" Jerzego Antczaka, „Spisie cudzołożnic" Jerzego Stuhra i „Samym niebie" Piotra Łazarkiewicza. Zagrała także w kilkudziesięciu spektaklach teatralnych, m.in. w „Idiocie” Dostojewskiego w reż. Barbary Sass (za rolę Nastazji Filipownej została nominowana do nagrody Ludwik 2002).Telewidzowie znają ją z roli w serialu „Na dobre i na złe”. Wybrana filmografia: 1993 STRASZNY SEN DZIDZIUSIA GÓRKIEWICZA (Madzia) 1994 DAMA KAMELIOWA (Małgorzata Gautier) 1994 SPIS CUDZOŁOŻNIC (Maria Magdalena Zgółka) 1996 GDZIE JESTEŚ ŚWIĘTY MIKOŁAJU? (mama Ani) 2000 KUFER LILIANNY (1) w PRZEPROWADZKI (Teresa Szczygieł) 2001 SAMO NIEBO (Mariola) 2002 CHOPIN. PRAGNIENIE MIŁOŚCI (Ludwika Chopin) 2003-2004 GLINA (Edyta Zajdler) 2003 TAJEMNICZY PASAŻER (137), WSPÓLNA SPRAWA (138), ROZTERKI BURMISTRZA (139), TESTAMENT (140), ODWAŻNY KROK (143), UJAWNIONE SEKRETY (144), WYPADEK (145) w serialu NA DOBRE I NA ZŁE (doktor Justyna Bachman) 2003 FILA w PSIE SERCE (profesor Anna Trzmiel) 2003 LA PETITE PRAIRIE AUX BOULEAUX (właścicielka mieszkania Rosenfeldów) 2004 ONO (lekarka) 2005 KAROL (Magda) JERZY TRELA (kloszard Szajbusek) Aktor teatralny i filmowy. Urodził się 14 marca 1942 roku w Leńczach pod Krakowem. W 1969 roku ukończył krakowską PWST. W tym samym roku zadebiutował jako aktor teatralny. Był jednym ze współtwórców, a potem także aktorem Teatru STU. Pierwszym ważnym występem na tej scenie była rola w „Pamiętniku wariata" w reżyserii Jana Łukockiego. W latach 1969-71 występował w Teatrze Rozmaitości w Krakowie, później związał się z tamtejszym Starym Teatrem, gdzie stworzył wybitne kreacje sceniczne w spektaklach „Dziady" i „Wyzwolenie" w reż. Konrada Swinarskiego. Wystąpił także w „Hamlecie" w reż. Andrzeja Wajdy oraz w spektaklach Jerzego Jarockiego „Faust" i „Ślub". Jerzy Trela jest również aktorem Teatru Telewizji, gdzie wystąpił m.in. w przedstawieniach „Płatonow", „Widok z mostu", „Noc Walpurgii" i „Stalin". Do najważniejszych filmów w dorobku aktora można zaliczyć „Kolumbów" Janusza Morgensterna, „Znikąd do nikąd" Kazimierza Kutza, „Na srebrnym globie" Andrzeja Żuławskiego, „Do krwi ostatniej" Jerzego Hoffmana, „Człowiek z żelaza" Andrzeja Wajdy, „Kobieta samotna" Agnieszki Holland, „Trzy kolory - Biały" Krzysztofa Kieślowskiego, „Autoportret z kochanką" Radosława Piwowarskiego (nagroda na festiwalu w Gdyni w 1996 roku), „Pana Tadeusza” Andrzeja Wajdy oraz „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza (Złoty Orzeł za najlepszą drugoplanową rolę męską). Od 1982 roku Jerzy Trela wykłada na krakowskiej PWST, był także jej rektorem (1984-90). Aktor jest laureatem wielu nagród festiwali teatralnych m.in. we Wrocławiu i Opolu, a także Nagrody Krytyki Teatralnej im. Tadeusza Boy-Żeleńskiego, Nagrody Ministra Kultury i Sztuki pierwszego i drugiego stopnia, Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza (za rolę Ojca w „Ślubie” Gombrowicza w Starym Teatrze w Krakowie), a także Nagrody Komitetu Radia i Telewizji. Za rolę w filmie „Anioł w szafie” Stanisława Różewicza otrzymał nagrodę Przewodniczącego Komitetu Kinematografii. Na XXIV Ogólnopolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska ‘99" przyznano mu nagrodę za rolę Samuela w spektaklu „Sędziowie” w Teatrze Narodowym. Wybrana filmografia: 1969 SÓL ZIEMI CZARNEJ (powstaniec) 1973 SANATORIUM POD KLEPSYDRĄ (wesołek) 1981 CZŁOWIEK Z ŻELAZA (Antoniak, działacz opozycji) 1981 KOBIETA SAMOTNA (mąż Ireny) 1981 ZNACHOR (Samuel Obiedziński), 1981 ANNA I WAMPIR (porucznik Szłapowicz) 1982 DANTON (Varenne Billaud) 1982 EPITAFIUM DLA BARBARY RADZIWIŁŁÓWNY (Mikołaj Radziwiłł) 1982 KARATE PO POLSKU (Kapitan) 1982 MATKA KRÓLÓW („Hiszpan”) 1983 PRZEZNACZENIE (Tężel) 1983 WEDLE WYROKÓW TWOICH (kolejarz Ochalski) 1985 SAM POŚRÓD SWOICH (oficer polityczny) 1986 MAGNAT (sztygar Grela) 1987 ANIOŁ W SZAFIE (Jan) 1988 DEKALOG, DZIEWIĘĆ w DEKALOG (lekarz Mikołaj) 1988 POLE NICZYJE (Aleksander) 1992 PIERŚCIONEK Z ORŁEM W KORONIE (oficer Armii Czerwonej) 1993 TROIS COULEURS. BLANC (pan Bronek) 1993 TYLKO STRACH (Karol) 1994 LEGENDA TATR (Mudroń) 1994 ŚMIERĆ JAK KROMKA CHLEBA (górnik Skarga) 1996 AUTOPORTRET Z KOCHANKĄ (Józef Mitura) 1997 HISTORIE MIŁOSNE (generał) 1997 KOCHAJ I RÓB CO CHCESZ (Zenek Nowak) 1999 PAN TADEUSZ (Podkomorzy) 1999 PRZYGODY DOBREGO WOJAKA SZWEJKA (Audytor Bernis) 2000 PRYMAS. TRZY LATA Z TYSIĄCA (ojciec księdza Stanisława) 2001 QUO VADIS (Chilonides Chilon) 2002 ANIOŁ W KRAKOWIE (kloszard) 2003 BEZ KOŃCA (ojciec) 2003 STARA BAŚŃ (Wizun) 2003 UBU KRÓL (car Aleksy) 2004 CUD W KRAKOWIE (Grzegorz, ojciec Aurela) 2004 LAWSTORANT JANUSZ GAJOS (warszawski kloszard Lupin) Aktor teatralny i filmowy. Urodził się 23 września 1939 roku w Dąbrowie Górniczej. W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Jeszcze w trakcie studiów zadebiutował w filmie fabularnym „Panienka z okienka” Marii Kaniewskiej, a w 1966 roku telewidzowie poznali go w roli czołgisty Janka w wojennym serialu Konrada Nałęckiego „Czterej pancerni i pies”, który przyniósł mu olbrzymią popularność. Po studiach rozpoczął pracę w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Od 1970 roku występował na scenach warszawskich teatrów, m.in. Komedii, Polskiego, Kwadratu i Dramatycznego. Od 1985 roku jest na stałe związany z Teatrem Powszechnym w Warszawie, w którym zagrał swoje najważniejsze role teatralne, m.in. w sztukach „Baal” Brechta, „Wujaszek Wania” Czechowa, „Ławeczka” Gelmana, „Msza za miasto Arras” (wg powieści Andrzeja Szczypiorskiego), „Makbet” Szekspira (rola tytułowa) oraz „Ożenek” Gogola. Do najważniejszych w jego dorobku filmowym należą role w telewizyjnym „Wahadełku” Filipa Bajona (nagroda za najlepszą rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku, 1980), „Ucieczce z kina Wolność” Wojciecha Marczewskiego (nagroda dla najlepszego aktora na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Burgos w Hiszpanii, 1994), „Przesłuchaniu” Ryszarda Bugajskiego (nagroda za najlepszą rolę męską na FPFF w Gdyni, 1990), „Szwadronie” Juliusza Machulskiego i „Gdy rozum śpi” Marcina Ziembińskiego (nagroda za najlepsze role drugoplanowe na FPFF w Gdyni, 1993) oraz w „Jańciu Wodniku” Jana Jakuba Kolskiego (Nagroda Publiczności na Prowincjonaliach Filmowych w Słupcy, 1996). Janusz Gajos wielokrotnie występował w Teatrze TV („Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” Bresana, „Kolacja na cztery ręce” Barz’a, „Samobójca” Erdmana oraz „Kean” Sartre’a). Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in. Wiktorów, Super Wiktora, Złotych kaczek oraz Srebrnych Masek. Wybrana filmografia: 1971 KOCIE ŚLADY (porucznik Wojciech Góralczyk) 1972 DARY MAGÓW w KLASYKA ŚWIATOWA (Julek) 1974 KARINO (serial tv) (Janczar) 1976 BEZKRESNE ŁĄKI (inspektor) 1976 MGŁA (oficer informacji) 1977 MILIONER (Józef Mikuła) 1979 DYRYGENT (dygnitarz z Warszawy) 1979 KUNG - FU (redaktor Maciek) 1979 PEŁNIA (Janek) 1981 CZŁOWIEK Z ŻELAZA (zastępca szefa Radiokomitetu) 1981 DA UN PAESE LONTANO: GIOVANNI PAOLO II 1981 LIMUZYNA DAIMLER - BENZ (Kuschmerek) 1981 WAHADEŁKO (Michał Szmańda) 1982 GWIEZDNY PYŁ (sąsiad Jabłonka) 1982 PRZESŁUCHANIE (major „Kąpielowy”) 1983 JEDNO Z DWOJGA 1984 ROK SPOKOJNEGO SŁOŃCA (szef szabrowników) 1988 DEKALOG, CZTERY w DEKALOG (Michał) 1988 PIŁKARSKI POKER (sędzia Jan Laguna) 1990 UCIECZKA Z KINA „WOLNOŚĆ” (cenzor Rabkiewicz) 1992 PSY (Gross „Siwy”) 1992 SZWADRON (rotmistrz Jan Dobrowolski) 1993 TRZY KOLORY - BIAŁY (Mikołaj) 1995 ŁAGODNA (właściciel lombardu) 1997 CZAS ZDRADY (Niccolo Machiavelli) 1997 SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO JORKU („Profesor”) 1999 EGZEKUTOR Obsada aktorska (Kowalik „Zadzior’) 1999 FUKS (śledczy) 1999 OSTATNIA MISJA (komisarz Piotr Sobczak) 2000 ŻÓŁTY SZALIK w ŚWIĘTA POLSKIE (bohater), 2000 TO JA, ZŁODZIEJ (Roman Wyskocz) 2000 WEISER (antykwariusz) 2001 PRZEDWIOŚNIE (Seweryn Baryka) 2001 TAM I Z POWROTEM (Andrzej Hoffman) 2002 CHOPIN. PRAGNIENIE MIŁOŚCI (Konstanty Pawłowicz) 2002 ZEMSTA (Cześnik Raptusiewicz) 2004 PITBULL (Benek) DOROTA SEGDA (Karioka) Aktorka teatralna i filmowa. Urodziła się 12 lutego 1966 roku w Krakowie. W 1988 roku ukończyła tamtejsze PWST. Po studiach związała się ze Starym Teatrem, w którym debiutowała jeszcze jako studentka (Sonia w „Zbrodni i karze” Dostojewskiego w reż. Andrzeja Wajdy). Na deskach tego teatru zagrała m.in. w „Operetce” i „Ślubie” Gombrowicza, „Hamlecie” i „Śnie nocy letniej” Szekspira, „Miłości na Krymie” Mrożka oraz „Peer Gyncie” Ibsena. Swoje największe kreacje stworzyła w przedstawieniach „Sen srebrny Salomei” Słowackiego (1993) oraz w „Fauście” Goethego (1997). Od 1997 do 2000 roku była aktorką Teatru Narodowego w Warszawie. Obecnie występuje w Starym Teatrze w Krakowie. Jej pierwszą filmową rolą była rola matki w węgierskim filmie „Az én XX. Századom" („Mój wiek XX”). W tym samym roku wystąpiła w „Ostatnim promie" Waldemara Krzystka. Później zagrała m.in. w „Tylko strach” Barbary Sass (1993), „Faustynie” Jerzego Łukaszewicza (1994), oraz „Tato” Macieja Ślesickiego (1995), za którą to rolę otrzymała Złotą Kaczkę od czytelników miesięcznika FIlm. W tym samym roku uhonorowano ją nagrodą im. Zbigniewa Cybulskiego. Dorota Segda jest także laureatką krakowskiej Złotej Maski oraz nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr". Od 1999 roku gra jedną z głównych ról w popularnym serialu telewizyjnym „Na dobre i na złe”. Wybrana filmografia: 1989 AZ EN XX. SZAZADOM (Dora/Lili/matka) 1989 OSTATNI PROM (Kasia Trelkowska) 1993 TARANTHRILLER (Magda) 1993 TYLKO STRACH (Bożena) 1994 FAUSTYNA (siostra Faustyna Kowalska) 1994 WYLICZANKA (Marta Adamska) 1995 TATO (Ewa Sulecka) 1996 GDZIE JESTEŚ ŚWIĘTY MIKOŁAJU? (mama Krzysia) 1996 SŁABA WIARA w OPOWIEŚCI WEEKENDOWE (Olga) 1997 GĄSZCZ (dziewczyna z marzeń Andrzeja) 1999-2004 NA DOBRE I NA ZŁE (Agata Kwiecińska) 2002 WSZYSCY ŚWIĘCI w ŚWIĘTA POLSKIE (Anka, córka Marii) 2003 SHOW (Dorota) 2004 INIEMAMOCNI (żona Pana Iniemamocnego, Elastyna – dubbing polski) BARTŁOMIEJ ŚWIDERSKI (Paweł) Urodził się 7 marca 1973 roku we Wrocławiu. Zadebiutował jeszcze jako student niewielką rolą wopisty w kasowym filmie Jarosława Żamojdy „Młode wilki'' (1995). W 1998 roku ukończył Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. Rok potem wystąpił w aż trzech produkcjach filmowych: melodramacie Barbary Sass „Jak narkotyk'', filmie sensacyjnym „Ostatnia misja'' Wojciecha Wójcika oraz dramacie „Prawo ojca'' Marka Kondrata. Popularność przyniosły mu role w serialach telewizyjnych „Samo Życie'' oraz „Klinika samotnych serc”. Bartłomiej Świderski próbował swoich sił jako kompozytor, przygotowując muzykę do komedii sensacyjnej Olafa Lubaszenko ''E=mc2'' (2002). Współpracuje także z zespołem Greyfrut. Wybrana filmografia: 1995 MŁODE WILKI (wopista) 1999 JAK NARKOTYK (znajomy Marty) 1999 OSTATNIA MISJA (policjant) 1999 PRAWO OJCA (komisarz Orłowski) 2000-2001 ADAM I EWA (policjant) 2000 AVALON (Stunner) 2000 MIODOWE LATA (reżyser) 2000 NA DOBRE I NA ZŁE (Paweł Libert) 2001 MARSZAŁEK PIŁSUDSKI (Bronisław Piłsudski, brat Marszałka) 2001 MIODOWE LATA (reżyser) 2002 1409. AFERA NA ZAMKU BARTENSTEIN (Eryk) 2002 BREAK POINT 2002-2005 SAMO ŻYCIE (Leszek Retman) 2002 SFORA (asystent Walasa) 2004 CUD W KRAKOWIE (cyrkowiec Aurel) 2005 KLINIKA SAMOTNYCH SERC MARTA BIZOŃ (Irenka Rajska) Absolwentka krakowskiej PWST, wychowanka Jerzego Treli, Marty Stebnickiej, Jerzego Jarockiego, Jerzego Stuhra i Jana Szurmieja. W 1994 roku w ramach dyplomu wystąpiła w polskiej wersji musicalu „Chicago” (jako Roxy Hart). Na stałe związana jest z Teatrem Ludowym w Krakowie – Nowej Hucie, współpracuje także z Teatrem im. Słowackiego w Krakowie i Teatrem Polskim we Wrocławiu. Wybrana filmografia: 1993 LISTA SCHINDLERA (tancerka) 1997 KOCHAJ I RÓB CO CHCESZ („Ryba”) 1997 KONIEC PIĘKNEGO LATA (6), RÓWNINA (7) w SŁAWA I CHWAŁA (Jadwiga) 2001 QUO VADIS (Syra) a także spektakl telewizyjny NIECH NO TYLKO ZAKWITNĄ JABŁONIE (1999) według scenariusza Agnieszki Osieckiej. TOMASZ SCHIMSCHEINER (Anioł Lubega) W 1989 roku ukończył krakowską PWST. Do połowy 1991 roku występował w krakowskim Teatrze Bagatela, następnie przeniósł się do Teatru Ludowego w Krakowie – Nowej Hucie, w którym występuje do dziś. W 2003 roku kapituła Ludwików wyróżniła go Nagrodą im. Wojtka Szawula. Publiczność telewizyjna poznała go dzięki roli w popularnym serialu telewizyjnym „Na Wspólnej" (TVN). Wybrana filmografia: 1994 LEGENDA TATR (Franek) 1994 ŚMIERĆ JAK KROMKA CHLEBA (górnik) 1994 ZAWRÓCONY 1995 PUŁKOWNIK KWIATKOWSKI 1997 ZAWIERUCHA (2) w SŁAWA I CHWAŁA (żołnierz Kostia) 2000 DUŻE ZWIERZĘ (majster) 2001 SAMO NIEBO (Jacek, mąż Marioli) 2002 ANIOŁ W KRAKOWIE (anioł Lubega i Elvis Presley) 2002 KIBICE (90) w NA DOBRE I NA ZŁE (kibic „Korony”) 2003-2004 NA WSPÓLNEJ (Andrzej Brzozowski) 2004 SERCE GÓR (Zielarz)

ARTUR WIĘCEK ,,BARON" Scenarzysta i reżyser. Od lat współpracuje z telewizją publiczną, dla której współtworzył i zrealizował pierwszą serię „Rozmów na koniec wieku” oraz godzinny dokument „Goralenvolk" (scenariusz wspólnie z Witoldem Beresiem), pierwszy film opowiadający o administracji góralskiej, która kolaborowała z hitlerowcami. Wyreżyserował także „Historię filozofii po góralsku według Tischnera” (nagroda Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji) oraz cykl dokumentalny „Archiwum polskich wydarzeń kulturalnych”. Jest współscenarzystą filmów telewizyjnych „W tym domu nie straszy" i serialu animowanego „Kleofas w świecie kapitalizmu” (nagroda Fundacji Przedsiębiorczości). Jego debiut fabularny „Anioł w Krakowie” był nagradzany i nominowany do najważniejszych nagród filmowych (zdobył m.in. trzy nagrody na Festiwalu Filmowym w Gdyni, w tym za najlepszy debiut reżyserski oraz trzy nagrody we Wrześni. Był również nominowany w czterech kategoriach do najbardziej prestiżowej nagrody polskiego środowiska filmowego – Polskich Orłów). Film był wyświetlany w kinach Los Angeles, Chicago, Seattle, Toronto, Sydney, Melbourne, Hamburga, Sztokholmu i Helsinek. „Anioł w Krakowie” został przyjęty z sympatią przez Jego Świątobliwość Papieża Jana Pawła II. WITOLD BEREŚ Producent filmowy i telewizyjny, scenarzysta oraz dziennikarz. Laureat nagród Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (zespołowo), Fundacji POLCUL i Ministra Kultury (98) za podziemne pismo „Promieniści" (1982 – 89). Jest autorem i współautorem kilkunastu książek, m.in.: „Tylko nie o polityce” (Instytut Literacki Paryż, 1989), „Gen. Kiszczak mówi prawie wszystko”, „Gliniarz z Tygodnika” (rozmowy z b. ministrem MSW, Krzysztofem Kozłowskim), „Czwarta władza. Najważniejsze wydarzenia medialne III RP - 1989-99”, „Gra w Kraków. Przewodnik po klimatach Krakowa”, „Onyszkiewicz - ze szczytów do NATO” (rozmowy z ministrem obrony narodowej), „Trzecia Rzeczpospolita od płota do płota, czyli Zoszczenko wiecznie żywy”. Wspólnie z Arturem Więckiem kieruje firmą produkcyjną Bereś & "Baron" Media Productions. Jako pierwszy w Polsce wyprodukował niezależnie pełnometrażowy film fabularny („Anioł w Krakowie”). Zdarzenie to zostało docenione przez środowisko filmowców, które nominowało „Anioła” do nagrody w najważniejszej kategorii Polskich Orłów – Najlepszy Film Roku (nagroda dla producentów). Witold Bereś dla „Kina”: „Żartujemy, że działamy z Arturem Więckiem jak bracia Cohen: któryś z nas ma pomysł, wspólnie piszemy scenariusz. Baron reżyseruje, bo w tym jest świetny, a mnie to nudzi. Za to ja produkuję, bo on tego nie znosi, a mnie to daje kopa z adrenaliną. Zawsze chcieliśmy robić filmy. Oczywiście kino artystyczne, ale ciepłe. Nie opis Polski szarej, gwałconej, tylko żeby ludzie się pośmiali, żeby łezka się zakręciła, żeby było o miłości…” GRZEGORZ TURNAU Kompozytor, pianista, wokalista i poeta. Urodził się 31 lipca 1967 roku w Krakowie. W 1984 roku, jako siedemnastoletni licealista zadebiutował na XX Festiwalu Piosenki Studenckiej, na którym zdobył I nagrodę. Następnie na zaproszenie Piotra Skrzyneckiego trafił do słynnej „Piwnicy Pod Baranami”, gdzie przez lata współtworzył programy kabaretowe. Grzegorz Turnau ma na swoim koncie liczne albumy solowe, brał też udział w takich przedsięwzięciach muzycznych, jak „Nieszpory Ludźmierskie” oraz „Fuego”. Komponuje muzykę dla teatru, filmu i programów telewizyjnych. Jest laureatem wielu nagród. W marcu 2005 roku Akademia Fonograficzna uhonorowała go Fryderykiem 2004 w kategorii Album Roku – Piosenka Poetycka za jego ostatnią płytę „Cafe Sułtan".