film
Wkraczając w pustkę
Enter the Void2009
2h 34m
Diler narkotyków zostaje śmiertelnie postrzelony przez policjanta. Jego duch pozostaje w świecie żywych, przemierzając czas i przestrzeń.
Wkraczając w pustkę
reżyseria Gaspar Noé
scenariusz Gaspar Noé, Lucile Hadzihalilovic
produkcja Francja, Niemcy, Włochy, Kanada, Japonia
premiera 22 maja 2009 (Światowa) , 21 stycznia 2011 (Polska premiera kinowa)
nagrody Film otrzymał nagrodę oraz 2 nominacje
Ranking ról
Opis filmu Wkraczając w pustkę
Oscar (Nathaniel Brown) i jego siostra Linda (Paz de la Huerta) niedawno przybyli do Tokio. On jest dilerem narkotyków, ona pracuje jako striptizerka w nocnym klubie. Pewnej nocy Oscar zostaje złapany i postrzelony przez policję. Kiedy umiera, jego duch, pozostając wierny obietnicy przed laty złożonej siostrze, że nigdy jej nie zostawi,... czytaj dalej
Podczas sceny w klubie ze striptizem, w odbiciu platformy do tańca widać kamerę i wysięgnik.
Film był kręcony w Tokio (Japonia) i w Montrealu (Kanada).
Gaspar Noé przed paru laty wywołał prawdziwą burzę swym obrazem "Nieodwracalne", który zasłynął między innymi najdłuższą sceną gwałtu analnego w historii. Na kolejne pełnometrażowe dzieło budzącego kontrowersje Francuza przyszło widzom czekać siedem lat. Jednak oglądając "Wkraczając w pustkę", można odnieść wrażenie, że w postrzeganiu świata przez... więcej
W swoim najnowszym filmie pt. "Enter the Void" Gaspar Noé poddaje tekst Tybetańskiej Księgi Umarłych postmodernistycznej reinterpretacji. Tworzy psychodeliczną opowieść o dwojgu młodych ludziach, zagubionych w płynnej rzeczywistości. Twórca "Nieodwracalnego" portretuje rodzeństwo: Oscara i Lindę, którzy parę lat temu stracili rodziców w... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Serio. Widok kamery "z oczy głownego bohatera" jest genialny, ale tak jak już ktoś wspominał, film
jest długi i może męczyć. Po odpowiednim zaprawieniu naszej głowy przed seansem jego odbiór
będzie zdecydowanie lepszy i odpowiedni.
Film zrobiony w sposób wybitny. Lewitowanie duszy głównego bohatera nad Tokio - coś wspaniałego i te
kwasowe wizualizacje, gra świateł - mistrz! z drugiej jednak strony film ciągnął się jak flak z olejem, fabuła bez
większego polotu, albo może wina nudnych dialogów, kiepskiej gry aktorskiej. Warto jednak zobaczyć,...
jednocześnie wciągał i nudził, zachwycał i obrzydzał. Jedna wielka pokręcona sprzeczność. Kilka
scen porządnie skopało mnie po mordzie choć wiele w życiu widziałem, dlatego daję 9, filmu długo
nie zapomnę.
Oryginalny wizulanie lecz ciężki do oglądania film. Fabuły w scenariuszu na 15 minut a rozciągniete do 2 h 35 min. z czego duża część to psychodeliczne wizje i sceny od ktorych mozna dostac epilepsji jak ktoś jeszcze nie ma. Fajnie , od góry kręcone sceny robią ciekawe wrażenie ale gdy ciagną sie godzinami i powtarzają...
więcej
raphael_the_third 28 punktów
7acek 24 punkty
Bradddock 15 punktów