Dla mnei ten film z jednej strony jest jednym z najlepszych filmów lat '80 a z drugiej przykładem spartaczonej roboty i zmarnowanego potencjału niezłego scenariusza. Najlepszy bo ma niesamowity klimat, niemal dosłownie przywołanych zabobonów i obyczajowości w XIXw Polsce. W mało którym filmie obejrzymy taki dworek jak dwór Maryny do którego zajeżdża Wosiński. W dużej mierze tak właśnie polskie dworki zaściankowej szlachty wyglądały. Bidne, brudne i posępne. W ogóle świetnie dobrane plany, scenografia... Czasami oglądając ten film mam wrażenie ze to film muzealniczy właściwie bo chyba wszystko było kęcone w muzeach wiec mamy wnętrza bardzo wiernie odtworzone.
Z drugiej strony film strasznie kiczowaty jak chodzi o dialogi, efekty specjalne i grę niektórych postaci. Można to złożyć chyba na karb biedy ówczesnego kina i kryzysu. Jasiński nigdy nie byl wybitnym aktorem filmowym co potwierdzały kolejne jego role. Wosinski deklamuje bezrefleksyjnie kolejne kwestie które na skutek chyba montażu traca nawet czasami sens. Łukaszewicz też raczej się nie popisał w roli oficera którego przedstawił bardzo pretensjonalnie i karykaturalnie właściwie. Na na tle tej mizeroty fantastyczna kreacja Bielskiej. Pozytywów aktorskich jest na szczęście wiecej - niestety w rolach drugoplanowych. swietne role Prażmowskiego, J.Z. Nowaka sprawiają że ten film da się oglądać z przymknietym okiem na niedociągniecia. Dla mnie ten film jest kwintesencja polskiego kina lat '80 i z tego powodu często do niego wracam, chętnie oglądam bo trudno znaleźć drugi taki film z takim klimatem. Szkoda tylko że ten film momentami jest tak kiczowaty i zwyczajnie bzdurny. A można było zrobić naprawdę fajny horror o polskiej popowstaniowej rzeczywistości i obyczajowości na głębokiej prowincji bo takich filmów mamy niewiele.