Film zrealizowany w ośrodku dla młodzieży cierpiącej na zaburzenia emocjonalne. Obserwujemy życie codzienne ośrodka, gwałtowne kryzysy emocjonalne pensjonariuszy. Szczególnie drastyczną formę przybierają one po nieoczekiwanej śmierci lubianej przez młodzież kucharki. Terapia stosowana w ośrodku polega na krępowaniu ruchów przy jednoczesnym zachęcaniu do możliwie swobodnej ekspresji emocjonalnej. Telewizja kanadyjska, choć zamówiła ten film, odważyła się go pokazać dopiero po trzydziestu latach.

[katalog festiwalowy 48. KFF]