Dziecko Rosemary - podobny punkt wyjścia, ale zakończenie zgoła odmienne :) Udany, choć mało znany horror o tematyce okultystyczno-satanistycznej, dotykający Faustowskich z natury pragnień o talencie i miłości. Autor powieści, na podstawie której powstał film, był pianistą wykształconym w konserwatorium Juilliarda. W postaci Mylesa zawarł więc trochę z siebie :)

Muzyka w filmie odgrywa dużą rolę, praktycznie jest w nim non stop i według mnie pasuje jak ulał do klimatu całości. Obraz Wendkosa bardzo mi się podobał choć do Dziecka Rosemary mu trochę brakuje. Duży plus: Jacqueline Bisset i jej nieprzeciętna uroda :)