Pewnego deszczowego popołudnia zachwycony Jaś Fasola dowiaduje się, że właśnie zdobył pierwszą nagrodę w loterii parafialnej - tygodniowe wakacje na południu Francji oraz nową kamerę wideo. Pojedzie do Cannes w trakcie trwania tam słynnego festiwalu filmowego. Fasola jedzie do Paryża pociągiem linii Eurostar i filmuje wszystko dookoła. Podczas przesiadki na dworcu Gare de Lyons, prosi jednego z pasażerów, aby ten uwiecznił na taśmie jego wejście do pociągu do Cannes. Tym pasażerem okazuje się być rosyjski reżyser filmowy Emil Duchesvsky, który podróżuje do Cannes, aby zasiąść w jury festiwalu. Zaaferowany filmowaniem Fasoli, Emil zostaje na peronie, a jego pociąg odjeżdża. W pociągu, Jaś Fasola zdaje sobie sprawę, że dziesięcioletni syn Emila, Stepan został sam. A jakby tego było mało, zupełnie nie potrafią się porozumieć - żaden z nie mówi w języku drugiego. Fasola i Stepan wysiadają na najbliższej stacji, aby poczekać na Emila. Okazuje się jednak, że kolejnym pociągiem był ekspres, który zabrał reżysera bezpośrednio do Cannes. Kiedy Jaś Fasola i Stepan wsiadają do następnego pociągu, Fasola zostawia na peronie pieniądze, bilet i paszport. Wkrótce obaj zostają wysadzeni z pociągu za brak biletów i skazani na podróż po Francji bez grosza przy duszy. Ojciec Stepana zgłasza zaginięcie syna na policji i rozpoczyna się narodowe poszukiwanie chłopca i jego ?porywacza?. Między Stepanem i Jasiem Fasolą nawiązuje się nić porozumienia, a nawet coś na kształt przyjaźni. Stepan jest dowcipnym, zaradnym dzieciakiem. Świetnie dają sobie radę i wkrótce zarabiają pieniądze, które pozwalają złapać im autobus do Cannes. Wszystko byłoby cudownie, gdyby nie fakt, że bilet Jasia Fasoli, jakimś cudem przyczepia się do nogi kurczaka i nasz bohater spóźnia się na autobus... Bez Stepana, zagubiony na francuskiej wsi, Fasola podąża na Południe. Pewnej nocy zasypia pod wozem z sianem, a następnego ranka okazuje się, ze właśnie znalazł się w miejscu, które wydaje się być idealną francuską wioską. Ku jego zdziwieniu jest to jednak tylko scenografia reklamy jogurtu. Reżyserem jest amerykański filmowiec i narcyz, Carson Clay, który chce zarobić trochę pieniędzy przed wyjazdem do Cannes, na premierę swojego ambitnego artystycznego filmu Playback Time. Młoda aktorka Sabine, która gra w reklamie kelnerkę proponuje Fasoli podwiezienie. Jedzie bowiem do Cannes na premierę Playback Time, w którym dostała niewielką rólkę. Kiedy na jednej ze stacji benzynowych Fasola spotyka Stepana, cała trójka jedzie nocą na południe. Wjeżdżając do Cannes, widzą fragment telewizyjnych wiadomości: Jaś Fasola jest poszukiwany. Szuka go cała Francja. Na drogach ustawiono blokady. Bohaterowie muszą przemknąć się przez jedną z nich, tak aby zdążyć na premierę, oddać Stepana ojcu i uchronić Fasolę przed aresztowaniem. Przebrani za matkę i córkę Sabine, Jaś Fasola i Stepan przedostają się przez blokadę, mają jednak tylko jeden bilet na premierę. Tylko Sabine jest uprawniona do wejścia na salę kinową. Fasola i Stepan zakradają się do środka tylnim wejściem. Film Playback Time okazuje się być nudny jak flaki z olejem. Zostawiwszy Stepana za ekranem, Fasola usiłuje zwrócić na siebie uwagę Emila bez postawienia na nogi ochrony kina. Kiedy okazuje się, że jedyna scena z Sabine została wycięta, Jaś Fasola decyduje się jej pomóc. Ukryty w kabinie projekcyjnej zaczyna wyświetlać na dużym ekranie materiał, jaki nagrał na wideo. Chce, żeby chociaż w ten sposób Sabine pojawiła się w filmie. Niezwykłe połączenie filmu i surowych wstawek wideo sprawia, że widzowie po raz pierwszy w trakcie całego seansu zaczynają budzić się z otępienia. Carson Clay jest jednak na skraju załamania nerwowego. Razem z ochroną wpada do kabiny projekcyjnej - Jasia Fasoli już tam nie ma. Chodząc niemalże po głowach widzów, Fasola dostaje się na scenę w chwili, kiedy spod ekranu wyłania się właśnie Stepan. Tłum entuzjastycznie bije brawo. Film Carsona Claya Playback Time zostaje okrzykniętym przełomowym osiągnięciem, Sabine staje się wschodzącą gwiazdą, a Stepan wraca do zachwyconych rodziców. A Jaś Fasola? Wymyka się po cichu z party na plaży. Stojąc nad brzegiem morza, podwija nogawki spodni i uśmiecha się: jego wakacje w końcu się zaczęły.

Jaś Fasola, który rozpoczął żywot na ekranach brytyjskiej telewizji w 1990 roku, stał się międzynarodową gwiazdą dzięki niezwykłej zdolności Rowana Atkinsona do połączenia elementów slapstickowej komedii z uroczą osobowością swojego bohatera. Seria odnosiła sukcesy na całym świecie, co skłoniło współautorów scenariusza, Rowana Atkinsona i Richarda Curtisa do realizacji pełnometrażowego filmu Jaś Fasola: Nadciąga totalny kataklizm (Bean: The Ultimate Disaster Movie), w którym bohater zostaje wplątany w wydarzenia związane ze światem sztuki Los Angeles. Biorąc pod uwagę olbrzymi międzynarodowy sukces pierwszego filmu z udziałem Jasia Fasoli - wpływy w wysokości ponad 260 milionów USD z dystrybucji światowej (1997) - filmowcy doskonale zdawali sobie sprawę, że tylko kwestią czasu jest kolejna odsłona przygód Fasoli na dużym ekranie. Tym razem jednak twórcy zdecydowali, że nie będą podążać tą samą wytyczoną już ścieżką - ani pod względem stylistycznym, ani narracyjnym. Sam Atkinson był zaintrygowany szansą eksploracji nowego stylu filmowania, jaką oferował mu nowy projekt. ?Zawsze uważałem, że powinno się zrobić film w europejskim stylu z Fasolą w roli głównej,? mówi. ?Nasz poprzedni film był bardziej amerykański. Posiadał format i ton amerykańskiej komedii familijnej. Interesuje mnie idea Fasoli jako elementu napędowego opowiadanej historii, a nie tylko rodzaju postaci - satelity, która znajduje się gdzieś w tle, podczas gdy cała historia generowana jest przez inne postaci - taki właśnie był kształt pierwszego filmu." Tim Bevan, producent i jeden z szefów Working Title Films wyjaśnia, jak doszło do połączenia twórczych elementów: ?Kiedy skończyliśmy zdjęcia do Johnny English zasugerowałem Rowanowi, żebyśmy zajęli się pracami nad dwoma filmami, z których jeden byłby sequelem Jasia Fasoli.? Zarówno on jak i Richard Curtis byli przekonani, że realizując kolejny film poświęcony tej samej postaci należy przejść na kolejny poziom twórczy i wyprodukować coś tak bardzo kinowego, jak to tylko możliwe. ?W postaci Fasoli jest niezwykła prostota,? kontynuuje Bevan, ?ktoś zresztą miał genialny pomysł, żeby zaangażować do naszego filmu Simona McBurneya, który był jednym z założycieli Theatre de Complicite. Ma on olbrzymie doświadczenie z ruchem i mimiką. Zresztą zarówno on, jak i Rowan usiłują zrobić tę samą rzecz, porwać publiczność dzięki elementom mniej lub bardziej niemej komedię." Filmowcy byli świadomi porównań, jakim ich film może zostać poddawany. Chodzi tutaj o klasyczną francuską komedię Tati?ego Wakacje pana Hulot (Monsieur Hulot's Holiday), Rowan Atkinson jednak twierdzi: ?Siłą napędową naszego filmu jest podstawowy cel, jaki stawia sobie Jaś Fasola - dotarcie na piękną plażę. Tak naprawdę nie było tutaj żadnych inspiracji ze strony filmu Tati?ego. Esencją tamtego filmu było to, że jego główny bohater podróżuje 5 minut, a na plaży spędza pozostałe półtorej godziny. Tymczasem my podróżujemy przez cały czas trwania filmu, aby spędzić na plaży jego ostatnie 5 minut." Wstępne dyskusje robocze doprowadziły realizatorów do następujących decyzji: w filmie będą dialogi, ale tylko po francusku, lub w innym języku, który niewielu ludzi rozumie; a Jaś Fasola będzie znał po francuski tylko trzy słowa - Oui, Non i Gracias. Realizatorzy zdecydowali także, że w trakcie swojej podróży Fasola spotka dwie ważne osoby, chłopca i kobietę. Chłopiec - w tej roli Max Baldry - stanie się kimś, za kogo Fasola będzie odpowiedzialny usiłując go zwrócić rodzinie - chłopiec oczywiście nie mówi po angielsku; kobieta natomiast grana przez Emmę de Caunes, nie jest obiektem uczuć naszego bohatera, ale kimś kto zostaje wciągnięty w przygodę Fasoli. ?Mieliśmy olbrzymie szczęście obsadzając te role,? mówi Atkinson. ?Emma de Caunes jest wszystkim o czym mogliśmy tylko zamarzyć. Łączy w sobie łagodność z zupełną nieprzewidywalnością - tak właśnie postrzegaliśmy francuskie aktorki. Max Baldry jest natomiast bardzo żywy, aktywny i wyjątkowo naturalny." Dla Emmy de Caunes, jednej ze wschodzących gwiazd francuskiego kina, która ostatnio zagrała w filmie Jak we śnie (The Science of Sleep), decyzja związana z przyjęciem roli Sabine była bardzo prosta. Aktorka zresztą dobrze znała postać Jasia Fasoli głównie dzięki swojemu ojcu, prezenterowi telewizyjnemu Antoine de Caunes. ?Kiedy miałam 15 lat, tata przynosił mi kasety z Fasolą. Po prostu oszalałam na jego punkcie. Naprawdę mnie rozśmieszał. Uwielbiam w nim to, że jest niewinny jak dziecko. Oprócz tego, że w naszym filmie jest dużo ekranowej poezji, ważna była dla mnie możliwość pracy z Rowanem, który jest świetnym aktorem. To nie jest zwykła burleska. Uwielbiam patrzyć jak pracuje, często zresztą improwizując. Jest dla mnie jak Charlie Chaplin." Debiutujący w filmie Max Baldry, był także znawcą telewizyjnej serii: ?Mieszkałem w Polsce, gdzie często oglądaliśmy Jasia Fasolę. Znany jest zresztą na całym świecie. Kiedy robiliśmy zdjęcia w okolicy Łuku Triumfalnego, przejeżdżał właśnie autokar z japońskimi turystami, a oni otwierali okna krzycząc ?Jaś Fasola! Jaś Fasola!? Bardzo to było zabawne. Zresztą praca z Rowanem też. Musiałem się czasami powstrzymywać, żeby się nie roześmiać.? Obsadzając rolę Carsona Claya, filmowcy zwrócili się do Willema Dafoe, jednego z czołowych aktorów amerykańskich, który zagrał m.in. w takich filmach jak wielokrotnie nagradzany Angielski pacjent (The English Patient), Podwodne życie ze Stevem Zissou (The Life Acquatic with Steve Zissou) czy Spiderman. Dafoe nie potrzebował zachęty, żeby przyjąć rolę. ?Jestem wielkim fanem Rowana,? mówi, ?i zachwyciła mnie moja postać. Gram prima donnę kina artystycznego, filmowca, który występuje we własnych filmach, ale kręci też reklamę jogurtu dla pieniędzy. Jaś Fasola to jego sól w oku.? Dla Dafoe ważne było także to, że dzięki temu właśnie filmowi mógł wyjść nieco poza własne emploi: ?Ta rola zupełnie różni się od tego, co zrobiłem wcześniej, a to zawsze zaostrza mój apetyt. Była to niezła przygoda - sporo musiałem się nauczyć. To komedia, która daje spore poczucie swobody. Świetnie się bawiłem." Reżyserią filmu zajął się Steve Bendelack, reżyser takich przebojów brytyjskiej telewizji jak Mała Brytania (Little Britain), French and Saunders, oraz filmu League of Gentlemen?s Apocalypse. Wg producenta Tima Bevana, był to dość oczywisty wybór: ?Szukaliśmy kogoś, kto zna się na komedii, ma doświadczenie w pracy z aktorami komediowymi, a także realne wyczucie kina. I to właśnie Steve był osobą, o którą nam chodziło." Akcja filmu prawie w całości rozgrywa się we Francji, którą filmowcy chcieli sportretować w sposób, który odrzuciłby schematy, w jaki postrzegany jest ten kraj zarówno przez Fasolę, jak i prawdopodobnie przez niektórych widzów. Mówi Atkinson: ?Francja to bardzo duży pod względem przestrzeni kraj o stosunkowo niewielkim zaludnieniu. Jest tam mnóstwo przepięknych widoków, które staraliśmy się jak najlepiej pokazać. Usiłowaliśmy skapitalizować architekturę i pejzaże Francji, jest w tym bowiem coś zabawnego - drobna postać Jasia Fasoli osadzona w niezwykle rozległym pejzażu. To chyba Charlie Chaplin powiedział, że ?W zbliżeniu życie jest tragedią, a w długim ujęciu staje się komedią?. W naszym filmie obserwujemy właśnie coś podobnego - im bardziej oddalamy się od głównego bohatera, tym bardziej zadziwiająca staje się jego postać umieszczona w rozległym pejzażu." Realizacja filmu zajęła 12 tygodni - lato 2006. Głównymi lokalizacjami były takie miasta jak Londyn, Paryż, Luberon i Cannes, gdzie wykorzystano zarówno plażę, jak i Pałac Festiwalowy. Zresztą po raz pierwszy ekipa filmowa otrzymała zezwolenie na wejście na czerwony dywan w trakcie trwania festiwalu. ?Niesamowite, że pozwolono nam tam kręcić,? mówi Hewitt. ?Giles Jacob, szef festiwalu okazał się być fanem Jasia Fasoli i po prostu spodobał mu się ten pomysł. Był bardzo pomocny. Jedna ze scen realizowana była na żywo, podczas gdy ekipa jednego z realnych filmów wchodziła po czerwonym dywanie. Kręciliśmy też na trzech publicznych plażach przy bulwarze Croisette." ?Bardzo ważnym elementem całej historii jest to, że Jaś Fasola przez cały czas ma przy sobie kamerę wideo,? mówi Atkinson. ?Dlatego też mamy tutaj do czynienia z dwoma filmami - tym, który realizujemy i tym, który Jaś Fasola kręci w trakcie podróży. Interesujące jest to, że oba te materiały filmowe w pewien sposób nakładają się na siebie i w samym centrum naszej historii leży natura filmu i sposobów jego realizacji." ?Mam nadzieję, że nasz film idealnie odda to, co widzowie zawsze kochali w postaci Fasoli,? podsumowuje Atkinson. ?Mam nadzieję, że będzie to najczystsza forma Jasia Fasoli, z jaką kiedykolwiek mieliśmy do czynienia, a widzowie obdarzą go jeszcze większą sympatią niż dotychczas. Taką mam nadzieję."

ROWAN ATKINSON (JAŚ FASOLA) ? Czarna żmija (Blackadder), Jaś Fasola (Mr Bean), Cienka niebieska linia (The Thin Blue Line), Nigdy nie mów nigdy (Never Say Never Again), The Tall Guy, Wiedźmy (The Witches), The Appointments of Dennis Jennings, Hot Shots - Part Deux, Cztery wesela i pogrzeb (Four Weddings and a Funeral), głos Zazu w Królu Lwie (The Lion King), kinowy Jaś Fasola (Bean - The Ultimate Disaster Movie), Notting Hill, Wyścig szczurów (Rat Race), Scooby Doo, Johnny English, To właśnie miłość (Love Actually), Keeping Mum. EMMA DE CAUNES (SABINE) - Un Frere ? nagroda Cezara, Jak we śnie (La Science des Reves), Short Order (2005), Ma Mere (2004), Asterix i Obelix: Misja Kleopatra (Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre), Les Amants du Nil (2002), Princesses (2000). WILLEM DAFOE (CARSON CLAY) - The Loveless, Spiderman, Angielski pacjent (The English Patient), Dawno temu w Meksyku (Once Upon a Time in Mexico), Stan zagrożenia (Clear and Present Danger), White Sands, Płonące Mississippi (Mississippi Burning), The Clearing, Animal Factory, Basquiat, The Boondock Saints, American Psycho, Manderlay, Pavillion of Women, Skrawki Boga (Edges of the Lord), Far Away So Close, Tom & Viv, The Life Aquatic, The Aviator, Ostatnie kuszenie Chrystusa (The Last Temptation of Christ), Existenz, New Rose Hotel, Dzikość serca (Wild at Heart), Żyć i umrzeć w Los Angeles (To Live and Die in LA), Urodzony 4 lipca (Born on the Fourth of July), Pluton (Platoon), Cień wampira (Shadow of the Vampire), Inside Man, Jak zostać gwiazdą (American Dreamz), Adam Resurrected. KAREL RODEN (EMIL) ? Hellboy, Krucjata Bourne?a (The Bourne Supremacy), Bulletproof Monk, Blade II, 15 Minutes, Running Scared, The Last Drop, Summer Love, The Abandoned, Bathory. JEAN ROCHEFORT (MAITRE D) - Tandem, Mąż fryzjerki (The Hairdressers Husband), Tango, Ridicule, L"Horloger de Saint-Paul, Fantome de la Liberte, Pret -a-Porter Roberta Altmana, Que la Fete commence, Le Crabe-tambour.

TIM BEVAN i ERIC FELLNER (PRODUCENCI) - Working Title Films, to prowadzona przez Tima Bevana i Erica Fellnera od 1992 roku, jedna z czołowych europejskich firm produkcyjnych ? Przed egzekucją (Dead Man Walking), Fargo, Elżbieta (Elizabeth), Cztery wesela i pogrzeb (Four Weddings and a Funeral), To właśnie miłość (Love Actually), Billy Elliot, Notting Hill; Jaś Fasola (Bean), Tłumaczka (The Interpreter), Johnny English, Bracie, gdzie jesteś? (O Brother, Where Art Thou?), Był sobie chłopiec (About a Boy), Dziennik Bridget Jones (Bridget Jones Diary), Duma i uprzedzenie (Pride & Prejudice), Ali G Indahouse, Wysyp żywych trupów (Shaun of the Dead), Lot 93 (United 93) ? dwie nagrody BAFTA, Catch A Fire, Sixty Six, Smokin' Aces. RICHARD CURTIS (PRODUCENT WYKONAWCZY) - współpracuje z Rowanem Atkinsonem już od czasów studiów na Oxford University w latach 1970-tych ? scenariusze czterech serii Not the Nine O?Clock News dla BBC, przeboju telewizyjnego Czarna żmija (Blackadder), The Tall Guy, Jaś Fasola (Mr. Bean), Bernard and the Genie, Cztery wesela i pogrzeb (Four Weddings and a Funeral) ? nominacja do nagrody Akademii? za najlepszy scenariusz oryginalny i najlepszy film, The Vicar of Dibley dla BBC, Notting Hill, Dziennik Bridget Jones (Bridget Jones?s Diary), To właśnie miłość (Love Actually) ? także reżyseria, The Girl InThe Cafe ? trzy nagrody Emmy, STEVE BENDELACK (REŻYSERIA) - zadebiutował w 2005 roku filmem The League of Gentlemen?s Apocalypse. Jest znanym reżyserem telewizyjnym, twórcą klasycznych brytyjskich komedii ? Mała Brytania (Little Britain), French and Saunders, The Royal Family, The Lenny Henry Christmas Show, Never Mind the Buzzcocks, The Friday Night Armistice, The Saturday Night Armistice, Spitting Image, Fist of Fun oraz The League of Gentlemen which - BAFTA dla najlepszej komedii 2000 roku, filmy dokumentalne - Radio Nights oraz dokument poświęcony Anicie Ekberg. BAZ IRVINE (ZDJĘCIA) - Raining Stones Kena Loacha, Goło i wesoło (The Full Monty), The War Zone, film krótkometrażowy Relativity ? Złoty Niedźwiedź na festiwalu filmowym w Berlinie w 2002 roku. MICHAEL CARLIN (SCENOGRAFIA) - pracował nad scenografią podczas realizacji takich filmów jak Kucharz, złodziej, jego żona i jej kochanek (The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover), Dust Devil, Backbeat, Fever Pitch, The War Zone, Me Without You, The Heart of Me, What a Girl Wants, New York Minute oraz Ostatni król Szkocji (The Last King of Scotland) z Forestem Whitakerem. PIERRE-YVES GAYRAUD (KOSTIUMY) - jest jednym z najbardziej uznanych francuskich kostiumografów ? Indochine, Tożsamość Bourne?a (The Bourne Identity), Pachnidło (Perfume), dwa segmenty filmu Zakochany Paryż (Paris, Je t?Aime) w reżyserii Toma Tykwera i braci Coen. TONY CRANSTOUN (MONTAŻ) - pracuje głównie w telewizji ? także podczas realizacji filmów dokumentalnych - Dispatches, Cutting Edge, Real Crime ? a także Cold Feet, Medics, Band of Gold, Cracker, Queer as Folk, Stan the Man, League of Gentleman, Island at War, Blue Murder, The League of Gentlemen?s Apocalypse. HOWARD GOODALL (MUZYKA) - jego dorobek filmowy oraz telewizyjny to takie pozycje, jak Czarna żmija (Blackadder), Jaś Fasola (Mr Bean), Czerwony karzeł (Red Dwarf), The Catherine Tate Show, Q.I., The Vicar of Dibley, The Borrowers, The Gathering Storm, teatr - The Hired Man - nagroda Ivor Novello za najlepszy musical, 4 nominacje do nagrody Oliviera. Goodall jest także kompozytorem muzyki chóralnej ? m.in. utwór In Memoriam Anne Frank.