Pierwszy film dokumentalny absolwentów moskiewskiej szkoły WGIK, Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego ukazujący rozprzestrzeniające się chuligaństwo w Warszawie. Film należy do tzw. "czarnej serii polskiego dokumentu", czyli filmów opowiadających o oficjalnie nieistniejących patologiach społecznych.
Chuligani pili i słuchali muzyki przy której szaleli że aż strach,
(w 1955r)
Oczywiście byli też okropnie chuligańscy.
Ale element muzyczny utkwił mi w głowie znacznie.
Oraz jedna scena,
Jak idą nakłaść "po buzi" jednemu za rogiem...
Świetne.
Butelka w głowę,
Oraz piącha w nos też świetne. Szybko wmontowane.
a...
Dla mnie to bardziej wyglądało na film szkoleniowy niż dokumentalny. Oczywiście biorę pod uwagę fakt, że to lata pięćdziesiąte więc powiem tak: temat dobry, lektor ok ale wykonanie bardzo słabe. Hoffman pokazuje tylko co ta młodzież wyczynia ale żadnego sposobu na zapobieganie takim działaniom nie mówiąc już o innych...
więcej