Trzydziestoletni Bartek znajduje się na najbardziej odludnej, skalistej i surowej szetlandzkiej wyspie Foula. Podróż na koniec świata jest równocześnie podróżą w głąb siebie, przepracowaniem sytuacji i emocji - takich, które przeszkadzają żyć: straty, poczucia winy, żałoby. Mieszkaniec wyspy, Magnus, pomaga mu się odbudować, dając mu proste, ale niezwykle symboliczne zajęcia, jak pilnowanie owiec czy odmalowanie domu.