Najnowszy film Kim Ki - Duka, twórcy Wiosna, lato, jesień, zima?i wiosna TIME to opowieść o gasnącej namiętności pomiędzy mężczyzną i kobietą i o niezwykłej próbie pokonania czasu, by móc na nowo doświadczyć pełni miłości? Ona by ciągle być atrakcyjną dla swojego ukochanego decyduje się na operację plastyczną. On, by ją odzyskać, czyni to samo?czy droga którą wybrali, okaże się dla nich zbawieniem? Czy odnajdą miłość, którą stracili? TIME jest dramatyczną historią dwojga ludzi, którzy próbują się zmienić, by odzyskać miłość, zapominając, że duszy nie da się zoperować. Próby ukrywania się za kolejnymi maskami prowadzą Jiwoo (Ha Jeong-woo) i Seh-hee (Hyeon-a Seong ) w wirtualną przestrzeń całkowitego osamotnienia i stawiają w sytuacji bez wyjścia. Do jakiego stopnia można wymyślić siebie na nowo nie tracąc kontaktu z tymi, którzy są dla nas najważniejsi?

To obraz, który ma siłę mimo prostoty i braku ozdobników. VARIETY.COM Choć TIME wydaje się spełniać wszystkie kryteria filmu typowego dla swego reżysera, w rzeczywistości jest dużo mniej zgryźliwy i cyniczny niż mógłby sugerować jego temat. Kim Ki - Duk zmierza drobnymi krokami w kierunku bardziej konwencjonalnej przestrzeni. Film jest zbudowany wedle wymagań tradycyjnej struktury i choć nie jest komedią, przemyca ukradkowo poczucie humoru ? coś, czego wcześniej nie było w żadnym poprzednim filmie tego reżysera. BEYONDHOLLYWOOD.COM To Kim Ki - Duk w nastroju von Triera: ostry i subtelny jak uderzenie młotem w głowę. WITCHFILM.NET TIME nie jest mainstreamowym dramatem, ze względu na swą dwuznaczność i zainteresowanie symbolizmem bardziej niż emocjami i charakterem. To podejście przynosi sukces, lecz nadal pozwala reżyserowi zadawać pytania o naturę relacji międzyludzkich i zgłębiać typowe dla miłości niepokoje? TIME jest filmem całkowicie wolnym od taktyki ?szoku?, o stosowanie której reżyser był oskarżany w przeszłości. Mimo, ze wydaje się obrazem prostym i nieskomplikowanym, subtelnie absorbuje uwagę na wielu poziomach. BEYONDHOLLYWOOD.COM TIME jest chyba najbardziej przystępnym filmem tego reżysera, jednak dopiero okaże się, czy wyznaczył w jego twórczości w sposób trwały nową drogę. Być może nie tak zagadkowy i ostry jak jego poprzednie filmy, TIME nie jest w żaden sposób mniej ambitny ani wciągający. Wręcz przeciwnie - film zyskuje na nowoodkrytym przez reżysera poczuciu dystansu i wycofania, umacniając jego pozycję jednego z najbardziej interesujących filmowców na świecie. BEYONDHOLLYWOOD.COM TIME to wściekły wybuch wymierzony w przemysł kosmetyczny i marketing wizerunku; złośliwy atak zarówno na kobiety, które przyjmują bezkrytycznie i poważnie sztuczne definicje piękna, jak i na firmy, które na tej naiwności żerują. TWITCHFILM.NET

Poezja dzisiejszych czasów, 9 July 2006 Autor: Minnie The Moocher z Czech Time był pięknym doświadczeniem, filmem, który kompletnie oderwał mnie od ziemi. Jeśli planujecie wybrać się na niego, nie przejmujcie się tym pozornie lekkim ?opakowaniem?. Obraz porusza bardzo poważne kwestie w sposób głęboki. Bądźcie uważni, a spędzicie naprawdę dobry czas w kinie. Kim Ki Duk raz jeszcze., 3 October 2006 Autor: stevelee5984 z USA Wielu Koreańczyków zżyma się na fakt, że Kim Ki-Duk wciąż robi filmy w Korei. Wielu z nich bojkotuje jego produkcje, wielu uważa, że reżyser jest pesymistą i mizantropem, który zajmuje się tylko ciemną stroną swego kraju i społeczeństwa. Ten film jest w pewnym sensie bardziej kolorowy niż wszystkie inne filmy Kim ki Duka. Historia rzeczywiście dotyka problemu koreańskiego społeczeństwa, w którym poddawanie się operacjom plastycznym stało się nowym rodzajem hobby. Film był świetny. Uważam go za najlepsze jak do tej pory dzieło tego reżysera. wspaniały i zaskakujący!, 25 August 2006 Autor: francesco-destefano z Włoch Jak zwykle, Kim Ki Duk zaskakuje kolejnym wspaniałym i inteligentnym filmem. Zwłaszcza jego końcówka zapada w pamięć. Można powiedzieć ze film Time osiąga swoją kulminację pod koniec. Aktorzy zostali wybrani idealnie, zwłaszcza aktorki ( jak zwykle u Kima) przestrzeń bardzo pasuje do historii. A Nutshell Review: Time (Shi Gan), 18 November 2006 Autor: DICK STEEL z Singapuru Korea znana jest z wzrastającej wciąż populacji kobiet, które poddają się operacjom plastycznym by poprawić swój wygląd. Nad ich głowami wisi jednak zawsze wątpliwość, czy poddały się tym zabiegom, by zwiększyć swoją ?wartość?? O tym właśnie opowiada TIME. Być może przesłanie tego filmu podkreśla ważność wyglądu, naciska na kwestie związane z zewnętrzną atrakcyjnością. Nie wystarczy po prostu dobrze wyglądać?Oglądając ten film miałem wrażenie pewnego podobieństwa do technik tworzenia nowej tożsamości w ?zakochanym bez pamięci? Michela Gondry. W tamtym filmie człowiek stawał się kimś nowym przechodząc fantastyczną transformację polegającą na usunięciu wspomnień, z umysłu. To był zabieg psychologiczny, technologii jeszcze nie było. W filmie TIME metamorfozie podlega ciało, technologia używana do tego jest bardzo wyrafinowana. I to jest dość przerażające. Mogę dosłownie zamienić swoją twarz na inną, a potem, rozluźniwszy kontakt z rodzina I znajomymi rozpocząć kompletnie inne życie. Punkt widzenia głównej bohaterki może naprawdę doprowadzić do szaleństwa, niezależnie od tego, czy przed jej przemianą- by stać się na nowo atrakcyjna i ekscytującą dla swego chłopaka- czy po niej- by wypróbować jego wierność sobie sprzed przemiany. (?) Time wydaje mi się filmem przystępnym, trzymającym w napięciu, świetnie zmontowanym. Jednak oglądanie go nie jest pozbawione namysłu nad pytaniami, które pozostają bez odpowiedzi; wciąż istnieje w nim przestrzeń do dyskusji. Dla tych, którzy cenią niedopowiedzenia bardziej niż narrację wprost, to film godny obejrzenia. Niesamowita podróż wgłąb współczesnej tożsamości, 5 February 2007 Autor: mxrcxdxs z USA Obejrzałem ten film z wielkim podekscytowaniem. Bądźcie cierpliwi, zaczyna się powoli, by jednak potem wybuchnąć czymś dziwnym i bardzo znaczącym. Polecam TIME wielbicielom kina azjatyckiego i osobom, które nie boją się myśleć. Film dla współczesnych kobiet, 14 January 2007 Autor: jeanne lee z Singapuru Mimo, że nie znam żadnego z poprzednich filmów tego reżysera, TIME jest obrazem definitywnie prowokacyjnym, a jednocześnie reprezentującym proces, w którym powstają ideały współczesnych kobiet. A przynajmniej większości kobiet, które ja znam. Jednak nie mierzcie nominalnej wartości tego filmu tylko na podstawie mojego zdania. Choć czuję, że reżyser wykonał kawałek świetnej roboty przedstawiając emocje i szaleństwo kobiety i mężczyzny postawionych w takiej sytuacji. W kinie mężczyźni siedzący obok mnie zastanawiali się czy główni bohaterowie są szaleni. Ja proponuję spojrzeć na ten film przez pryzmat ?artystyczny?. Operacje plastyczne stały się dziś środkiem do poprawy poczucia własnej wartości. Rezultat, to jeszcze więcej problemów w tej materii.

Najnowszy film KIM Ki-Duka TIME to jego 13-ty projekt, który nakręcił po rocznej przerwie od ukończenia poprzedniego filmu pt: Łuk. Kim znany jest z twórczej płodności i pracowitości; rok to w jego przypadku długa przerwa, która podsyciła tylko ciekawość i spowodowała wzrost oczekiwań wobec jego nowego filmu. W TIME Kim kwestionuje najbardziej fundamentalne podstawy miłości i natury ludzkiej. Portretuje kobietę, pogrążoną w wątpliwościach na temat miłości jej ukochanego - czy możemy się kochać na zawsze? Czy nie znudzę mu się wraz z upływem czasu? Film subtelnie opisuje współistnienie czasu i relacji między dwojgiem ludzi, oraz zmiany jakie w niej zachodzą. By obserwować ludzkie szamotanie się z czasem i jego upływem Kim każe swej bohaterce uciec się do najbardziej ekstremalnego sposobu - zmiany wyglądu i twarzy, tak, by była wiecznie kochana przez mężczyznę i nigdy mu się nie znudziła. W TIME aktorzy mają o wiele więcej dialogów, występuje w nim również więcej postaci niż w poprzednich filmach. SUNG Hyun-ah (Woman is a future of man) wycieli się w rolę So-hee, zmienionej głównej bohaterki. Na jej partnera reżyser wybrał HA Jung-woo, który zyskał światową sławę grając w filmie z 2005 The Unforgiven.

Poszukiwanie nowości to instynktowne pragnienie człowieka. Próby opierania się czasowi to ludzka rzecz. Miłość sprawia że odnajdujemy wciąż coś nowego wśród codziennej rutyny. Odkrywamy jednak, że nic nie trwa wiecznie w potoku czasu. Widzimy kochanków, zafascynowanych sobą wzajemnie. W czasie ich długiego związku, to nie miłość się zestarzała, lecz pulsowanie ich serc, ich wzajemna chemia, ich namiętność i pragnienie. Ja zadaję im pytanie. Absurdalne pytanie. KIM Ki-Duk

Para kochanków Seh-hee i Ji-woo spotyka się od dwóch lat. Powoli, wraz z upływem czasu, Seh-hee jest coraz bardziej niespokojna. Martwi się czy Ji-woo nie znudzi się nią. Wpada w histerię za każdym razem, kiedy Ji-woo w najmniejszym nawet stopniu zwraca uwagę na inne kobiety. Pewnego dnia, tak jak się obawiała, nie wychodzi im w łóżku. Dopiero kiedy dziewczyna mówi narzeczonemu, by wyobraził sobie inną kobietę, udaje im się. Teraz Seh-hee jest jeszcze bardziej niespokojna i sfrustrowana. Przykro jej też, że cały czas wygląda tak samo i że jej obecność nie daje jej chłopakowi nowych wrażeń za każdym razem kiedy się spotykają. Ji-woo uważa jednak, że propozycja Seh-hee by myślał o innych kobietach podczas seksu jest zbyt ekstremalna. Następnego dnia Seh-hee znika. Ji-woo nie może jej nigdzie znaleźć, jej telefon również milczy. Kiedy Ji-woo rozpacza po zniknięciu Seh-hee, ona w tajemnicy udaje się na operacje plastyczną. Mimo że lekarz próbuje ją odwieść od tego pomysłu, Seh-hee decyduje się kompletnie zmienić swój wygląd. Kiedy Ji-woo jedzie na wyspę, na której zawsze robili zdjęcia z Seh-hee, po drodze spotyka kobietę, która ma na sobie wielkie ciemne okulary i maskę całkowicie zakrywającą jej twarz. Jest jednak atrakcyjna, ma wspaniałe ciało. Ji-woo podąża za nieznajomą. Wydaje się, że ona czuje się dobrze w jego towarzystwie, jednak kiedy Ji-woo stara się podejść do niej bliżej, kobieta nagle znika. Ji-woo spotyka się z kilkoma innymi kobietami, ale kiedy próbuje się do każdej z nich zbliżyć fizycznie, zawsze coś przeszkadza. Niektóre z nich jakby zostały przez kogoś ostrzeżone przed nim, innym razem przez okno wpada kamień... Pewnego dnia Ji-woo spotyka atrakcyjną kelnerkę z kawiarni, do której zawsze chodził z Seh-hee. Okazuje się, ze mają ona nawet podobne imiona: Seh-hee i See-hee. Ji-woo spotyka See-hee również na wyspie, kiedy jedzie tam po kilku dniach. Powoli zakochuje się w niej. Ji-woo dziękuje See-hee, bo dzięki niej poczuł się tak, jak nigdy wcześniej. See-hee bardzo się cieszy z tych słów. Pyta go, co y zrobił gdyby Seh-hee wróciła, a Ji-woo odpowiada, zgodnie z prawdą, że nie wie. Kilka dni później Ji-woo otrzymuje list od Seh-hee. Ona pisze, że chce do niego wrócić. Po długim zastanowieniu Ji-woo decyduje się zerwać z See-hee i wrócić do Seh-hee. See-hee żywo protestuje, krzycząc i przeklinając go, a Ji-woo odchodzi od niej zdegustowany. Po odejściu Ji-woo, See-hee uśmiecha się z dziwną satysfakcją. Kiedy Ji-woo przychodzi do kawiarni by spotkać się z Seh-hee, zastaje przy stoliku kobietę przebraną w maskę zrobiona ze starego zdjęcia twarzy jego dziewczyny. Ji-woo widzi twarz See-hee przez szparę w zdjęciu. W końcu wszystko zaczyna mu się układać w całość i dociera do niego prawda. Kobieta którą spotkał na wyspie i See-hee to ta sama osoba. Ona wyznaje mu, że poddała się metamorfozie, ponieważ bardzo go kocha. Chce go kochać i być przez niego kochana ? dlatego postanowiła się zmienić i stać się dla niego nową kobietą. Zszokowany Ji-woo wybiega z kawiarni. See-hee próbuje go dogonić, ale on znika. Nie udaje jej się go odnaleźć. Ji-woo idzie do chirurga plastycznego, który operował Seh-hee. On też chce się poddać operacji. Kilka miesięcy później doktor mówi See-hee że spotka ona Ji-woo, lecz będzie on wyglądał zupełnie inaczej. Zmienił wygląd, bo ją kocha. Odtąd, za każdym razem kiedy See-hee spotyka jakiegoś mężczyznę, zastanawia się czy to przypadkiem nie Ji-woo. Spotyka się z kolejnymi, aż w końcu pojawia się ktoś, kto przypomina jej Ji-woo. Podczas seksu mężczyzna wyznaje jej, że nie jest Ji-woo. Zdesperowana See-hee śledzi na oślep przypadkowych mężczyzn. Kiedy mężczyzna, którego goni ginie pod kołami samochodu, ona poddaje się jeszcze jednej operacji. Tym razem chce, by nie rozpoznał jej już nikt.

KIM Ki-Duk Po artystycznych studiach w Paryżu, KIM Ki-Duk powrócił do Korei, rozpoczął karierę scenarzysty i nakręcił swój reżyserski debiut ? niskobudżetowy CROCODILE (1996). Od czasu pierwszego filmu stał się ulubieńcem krytyków. Po każdej premierze reżyser był oceniany i wielbiony przez publiczność i dziennikarzy filmowych za swych niejednoznacznych bohaterów, szokujące obrazy i niespotykane wcześniej przesłania. Postacie z jego filmów pochodza często z nizin społecznych, są ludźmi z marginesu, bez szans na normalne życie. Takie okoliczności reżyser często czynił pretekstem do poszukiwania niewinności w ludzkich sercach ? paradoksalnie - poprzez walkę z przeciwnościami okrutnego otoczenia. Kiedy jego filmy zaczęto zapraszać na międzynarodowe festiwale, jego nazwisko zyskało znaczenie, a międzynarodowa publiczność zaczęła okazywać zainteresowanie jego pracą. Jego film BAD GUY, zgromadził w kinach ponad 700,000 widzów na świecie czyniąc jego filmy dostępne i rozpoznawalne już nie tylko dla wąskiej garstki koneserów filmowych. Kontynuował produkcje filmów, zdobywających, jeden po drugim światowy rozgłos i uznanie: Samarytanka (Samarytan Girl) zdobyła Srebrnego Niedźwiedzia na 54 Berlińskim Festiwalu Filmowym a Pusty Dom (3-IRON) zdobył nagrodę Leone d?Argento Award (nagroda specjalna za najlepszą reżyserię) na 61 Festiwalu filmowym w Wenecji.