Role

Gunnar Hansen początkowo odmówił przyjęcia roli Leatherface'a ze względu na brutalność fabuły. Zmienił jednak zdanie pod wpływem Marilyn Burns, z którą przyjaźnił się w tym czasie.

Błędy w filmie

Kiedy Sally ucieka przez okno, odłamki szkła lądują obok niej. W następnym ujęciu, fragmenty znikają.

Po samookaleczeniu swojej ręki przez autostopowicza, można zauważyć za ostrzem przewód z krwią.

Kiedy mężczyzna na stacji benzynowej myje vana należącego do nastolatków, podłoga wokół przedniej części furgonetki jest całkowicie mokra, ale po odjeździe klientów wspomniany teren jest suchy.

Po wyrzuceniu autostopowicza okno drzwi vana jest zamknięte, ale w kolejnych ujęciach wewnątrz pojazdu okno jest już zamknięte.

Gdy autostopowicza zostaje wyrzucony z furgonetki i zaczyna gonić pojazd można w pewnym momencie zauważyć w oknie odbicie człowieka z klapsem oraz członka ekipy filmowej ubranego w czerwona koszulę.

Gdy Leatherface zabija Franklina odpryski krwi trafiają na jego fartuch i koszulę. Jednak gdy Leatherface unosi piłę nad głową, a światło latarki Franklina świeci na niego, stare plamy są widoczne, ale krwi Franklina nie ma.

Gdy Pam zostaje nabita na haku od mięsa, hak zostawia głęboką ranę na jej plecach. Znika ona, gdy żyjącą jeszcze dziewczynę znajduje Jerry.

Pod koniec filmu, Leatherface wpada do przydrożnego rowu, brudząc przy okazji swoje ubranie. Jednak, gdy chwilę później odprawia swój makabryczny taniec z użyciem piły, jego ubranie jest czyste.

Gdy Sally ucieka na stację benzynową przed Leatherfacem, można zauważyć, że położenie miotły przy drzwiach zmienia się między ujęciami.

Na początku filmu na stacji benzynowej, pogoda zmienia się między ujęciami.

Krew, którą rozsmarowuje na vanie autostopowicz, znika w kolejnym ujęciu.

Kiedy ojciec wraca do domu, Leatherface ma na sobie męską twarz. Potem, zaledwie kilka sekund później, kiedy wychodzi z kuchni, nosi on twarz kobiety z makijażem. Wynika to z usunięcia sceny, w której Leatherface zdejmuje twarz mężczyzny, a następnie zakłada twarz kobiety i nakłada na nią makijaż.

Kiedy Leatherface tnie Kirka, gdy Pam znajduje się za nim, opuszcza na niego dwukrotnie piłę łańcuchową, ale kiedy podnosi ją, nie ma na niej krwi.

Gdy grupa nastolatków zatrzymuje się na stacji benzynowej, można dostrzec znajdującą się na drzwiach budynku czerwoną tabliczkę z napisem "otwarte". Znika ona w kolejnym ujęciu, a następnie pojawia się z powrotem.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Austin, Bastrop, Leander i Round Rock (Teksas, USA).

Pozostałe

Z powodu niskiego budżetu filmu Gunnar Hansen miał tylko jedną koszulkę do noszenia jako Leatherface. Została ona specjalnie ufarbowana i nie mogła być prana. Hansen musiał nosić ją podczas całych czterech tygodni kręcenia. Pod koniec nikt nie chciał jeść z nim lunchu, ponieważ jego ubranie strasznie śmierdziało.

Leatherface miał w scenariuszu sceny bełkotu z małymi adnotacjami na marginesie wskazującymi, co bohater chciał w danym momencie powiedzieć.

Zęby Leatherface'a to specjalne protezy wykonane na miarę Gunnara Hansena przez jego dentystę.

Ludzki szkielet wykorzystany w trakcie kręcenia zdjęć jest prawdziwy. Filmowcy wykorzystali go, ponieważ taki sprowadzony z Indii był tańszy od sztucznego plastikowego szkieletu.

Tobe Hooper pozwolił Gunnarowi Hansenowi rozwinąć postać Leatherface'a jak mu się podobało. Hansen zdecydował, że Leatherface będzie umysłowo opóźniony i nigdy nie nauczył się płynnie mówić. W celu lepszego wczucia się w postać, aktor odwiedził kilkakrotnie szkołę dla umysłowo opóźnionych, gdzie obserwował jak mówią i poruszają się takie osoby.

Gunnar Hansen, aby wywyższać się na tle reszty ekipy filmowej nosił buty na 3-calowych podeszwach. Nawet w wysokich butach Hansen był szybszy od Marilyn Burns, którą musiał gonić. Dlatego podczas pościgu musiał robić różne spowalniające rzeczy np. w jednej scenie można zobaczyć jak tnie gałęzie drzew.

Kasa na produkcję pochodziła z zysków za poprzedni film realizowany przez wytwórnię zatytułowany "Głębokie gardło".

Aktor John Dugan po tym jak założono na niego makijaż starca stwierdził, że już nigdy więcej nie chce przez to przechodzić. Dlatego wszystkie sceny z jego udziałem musiały zostać nakręcone za jednym razem, zanim zdjął z siebie makijaż. Nakręcenie wszystkich tych scen zajęło około 36 godzin, podczas których temperatura była bardzo wysoka. Większość czasu to sceny "obiadu", podczas których aktorzy siedzieli w pokoju wypełnionym martwymi zwierzętami i gnijącym jedzeniem. Edwin Neal grający autostopowicza narzekał, że kręcenie tej sceny było najgorszą rzeczą w jego życiu.

Reżyser Tobe Hooper twierdzi, iż pomysł na film przyszedł mu do głowy podczas stania w kolejce w zatłoczonym sklepie z narzędziami. Zastanawiając się jak najszybciej wyjść ze sklepu zauważył piłę łańcuchową.

Inspiracją dla Tobe Hoopera w tworzeniu postaci Leatherface'a był seryjny morderca Ed Gein.

Kobieta, która była ścigana przez Leaterface'a, dość poważnie się zraniła, i krew na jej ubraniach była prawdziwa.

W końcowej scenie Leatherface naprawdę przecina palec kobiecie. Sztuczna krew nie chciała wypłynąć ze zbiornika w nożu.

Aktorka zawieszona na haku do mięsa była podtrzymywana przez nylonową linkę, co sprawiało jej ból. Przez to scena była efektowniejsza.

Początkowo film miał nosić tytuł "Headcheese".

Film ten zajął pierwsze miejsce w rankingu na najbardziej przerażający film wszech czasów przeprowadzonym przez magazyn "Giant" w 2005 roku.

"Teksańska masakra piłą mechaniczną" z 1974 roku zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie magazynu "Total Film" na najlepsze horrory w historii kina.

Piła użyta w filmie to Poulan 306A. W filmie nazwę piły zalepiono czarną taśmą klejącą aby uniknąc ewentualnego pozwu ze strony producenta.

Gunnar Hansen, aby codziennie dobrze się przygotować do roli Leatherface'a, musiał wstawać wcześnie rano i biegać po kilka kilometrów.

Film został zakazany w Australii, Brazylii, Chile, Finlandii, Irlandii, Islandii, Norwegii, RFN, Singapurze, Szwecji i Wielkiej Brytanii.

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 15 lipca 1973 roku, a zakończyły 14 sierpnia tego samego roku.

Oryginalnej wersji filmu w Niemczech Zachodnich odmówiono oceny, a następnie pocięto. W 1982 roku umieszczono go w indeksie mediów zagrażających młodzieży, trzy lata później został zakazany przez sąd okręgowy w Monachium, a wszystkie istniejące kopie skonfiskowano. Dopiero w kwietniu 2008 roku nowy niemiecki licencjobiorca, Turbine Medien, próbował unieważnić zakaz, a film usunąć z indeksu. Udało się to we wrześniu 2011 roku, gdy sąd rejonowy we Frankfurcie nad Menem w końcu uchylił zakaz, a trzy miesiące później obraz został usunięty z indeksu i oceniony przez FSK jako "Nie mniej niż 18 lat".

Marilyn Burns naprawdę zraniła się podczas upadku na ziemię, w scenie, gdzie grana przez nią bohaterka wyskakuje przez okno.

Proces charakteryzacji Johna Dugana był dla niego bardzo męczący, więc jak najwięcej scen z nim musiało być kręconych podczas jednej sesji, jeszcze przed zdjęciem makijażu.

Edwin Neal doznał obrażeń twarzy, kiedy musiał położyć głowę na gorącym asfalcie.