Steven Seagal dostał propozycje zagrania głównej roli oraz wyreżyserowania filmu, lecz chciał za to 9 milinów dolarów. Studio złożyło więc ofertę Sylvester'owi Stallone.
Film miał wyreżyserować David Fincher, ale producenci zdecydowali się na Luisa Llosę.
W jednej ze scen May trzyma w ręku kieliszek z szampanem. W następnym ujęciu Tomas ponownie wręcza jej ten sam kieliszek.
Gdy May rozbiera się w pokoju hotelowym, widać oznaczenia na podłodze, które namalowano, by aktorka wiedziała, gdzie ma stanąć.
Gdy Ray dzwoni do May, czyni to nie wrzuciwszy uprzednio monet do aparatu.
Kiedy fragment pokoju hotelowego zostaje wysadzony i wpada do basenu, widać, że szyby w oknach są całe, mimo że wcześniej jeden z ludzi Trenta rozwalił jedną z nich.
Ray sprawdza numer telefonu May w swoim komputerze. Widzimy jednak, że numer, jaki wykręca, rożni się od tego pokazanego na ekranie.
Drzwi w hotelu zmieniają się w zależności od ujęcia. Z widoku korytarza numer jest złoty i ozdobny, drzwi mają klamkę z prawej strony.
Z ujęcia od pokoju numer jest srebrny i prosty a drzwi otwierają się z lewej, dodatkowo pojawia się wizjer.
Podczas eksplozji w hotelu dwóch zbirów zostaje odrzuconych na łóżko. Jednak w następnym ujęciu z widoku z zewnątrz stoją oni widoczni w oknie.
Zdjęcia do filmu kręcono w Cookeville, tamie Great Falls Dam (Tennessee, USA), a także w Miami i Miami Beach (Floryda, USA).
Zdjęcia do filmu trwały od 2 marca do 8 maja 1994 roku.