Nie interesowało mnie to. Nie mogłem oderwać oczu, bo wizualną urodą film przerasta wszytko, co dotychczas widziałem. Kompozycje kadrów, układ planów, kąty ujęć, oświetlenie to znakomite,bardzo dojrzałe wystylizowane malarstwo. Taki melanż Rembrandta, De La Toura, Boecklina, czasem Velazqueza ze szczyptą De Chavannesa i pięknych, dziennych, barwnych szarości Maneta. Trochę dziwny kontrast między tak imponującymi środkami a błahą - o ile się zorientowałem - fabułą, bo takiej technicznej roboty filmowej nie powstydziłby się chyba nawet Polański.