Naturalny porządek obowiązujący w popularnych bajkach został ponownie zakłócony w kolejnej części nagrodzonego Oskarem® przeboju "Shrek", filmie "Shrek 2", Shrek, Osioł i księżniczka Fiona przeżywają kolejne niesamowite przygody napotykając na swojej drodze niezliczone postaci z bajek. Po pokonaniu ziejącej ogniem Smoczycy, okrutnego lorda Farquaada oraz zdobyciu ręki księżniczki Fiony, Shrek staje przed największym wyzwaniem swojego życia: spotkaniem z teściami. Shrek i księżniczka Fiona wracają z podróży poślubnej i na zaproszenie rodziców Fiony, króla i królowej Królestwa Zasiedmiogórogrodu udają się z wizytą do ich zamku. Nowo poślubieni małżonkowie wyruszają w podróż z towarzyszącym im Osłem. Wszyscy obywatele Zasiedmiogórogrodu z szacunkiem witają powracającą księżniczkę, a jej rodzice z radością oczekują wizyty córki i nowego księcia. Nikt jednak nie przygotował ich na widok zięcia, nie wspominając już o tym, że ich ukochana córeczka też bardzo się… zmieniła. Shrek i Fiona zupełnie nie zdają sobie sprawy z tego, że ich małżeństwo całkowicie zniszczyło plany ojca księżniczki związane zarówno z jej jak i… jego przyszłością. Teraz król musi skorzystać z pomocy Matki Chrzestnej, przystojnego Księcia Czarującego oraz osławionego pogromcy ogrów Kota w Butach, aby wprowadzić w życie swoją wersję zakończenia "i żyli długo i szczęśliwie".

Komputerowo animowana komedia “Shrek" weszła do kin w 2001 roku i natychmiast odniosła olbrzymi sukces komercyjny, którego ukoronowaniem była statuetka Oskara®, po raz pierwszy przyznana przez Akademię Filmową w nowej kategorii Najlepszego Filmu Animowanego. Już wtedy rozpoczęły się wstępne przygotowania do filmu “Shrek 2", które uwarunkowane były wieloma czynnikami, a przede wszystkich odpowiednim scenariuszem. Tak mówi o tym producent Aron Warner, “Chcieliśmy stworzyć coś, co znacznie różniłoby się od pierwszego ‘Shreka’. W trakcie przygotowań ciągle pytaliśmy samych siebie, ‘Czy to jest zabawne? Czy chwyta za serce? Czy mamy tyle samo do powiedzenia, jak w przypadku pierwszego filmu?’" “Nie chcieliśmy się powtarzać," dodaje producent David Lipman. “Chcieliśmy odmienić trochę ten świat, ale pragnęliśmy by był ciągle tak świeży, ekscytujący i zabawny jak oryginał." Scenarzysta/reżyser Andrew Adamson twierdzi, “Kiedy Jeffrey Katzenberg zwrócił się do mnie z propozycją sequela, zdałem sobie sprawę, że sami zapędziliśmy się w róg, w którym nie było dużo więcej poza typową bajką: Shrek i Fiona pobrali się i prawdopodobnie będą żyli długo i szczęśliwie. Zdecydowaliśmy więc, że musimy stworzyć zupełnie nową historię. Zacząłem myśleć o tym, co zwykle dzieje się po ślubie. Nie żenimy się przecież tylko z naszą wybranką, ale z jej całą rodziną." Spotkanie z teściami było prawdopodobnie ostatnią rzeczą, o której myślał Shrek, gdy padał przed Fioną na kolana i ją poślubiał. Dźwięk królewskich trąbek oznajmia koniec miodowego miesiąca. Teściowie Shreka – król i królowa Zasiedmiogórogrodu – wysyłają bowiem oficjalne zaproszenie dla księżniczki Fiony, aby uczcić jej ślub z uroczym księciem. Kolejnym ważnym aspektem tej historii jest spełnienie oczekiwań teściów, a raczej ich… nie spełnienie. Adamson mówi, “Wszyscy wiemy, że Fiona spodziewała się spotkać na swojej drodze czarującego księcia i żyć z nim długo i szczęśliwie. Jej rodzice oczekiwali tego samego, dlatego też pojawienie się ich córki z ogrem i do tego jeszcze wyglądającej jak ogr, było dla nich dużym szokiem." Reżyser Kelly Asbury twierdzi, że “‘Shrek 2’ mówi o tym, co może się wydarzyć, kiedy zakłócona zostaje naturalna równowaga zachodząca w świecie bajek. Rodzice Fiony zamknęli ją bowiem w wieży mając nadzieję, że uwolni ją przystojny książę i zerwie klątwę na skutek, której księżniczka zamienia się po zmroku w ogra. Spodziewali się, że jak to w bajkach, wszystko pójdzie zgodnie z planem. Nie spodziewali się jednak, że pojawi się ogr o imieniu Shrek i złamie klątwę, odwracając jej działanie. Teraz ich córka jest ogrem przez całą dobę, gdyż Shrek trochę wszystko pomieszał." “Shrek" dostarczył widzom sporo zabawy w zupełnie nowy sposób interpretując niektóre z naszych ukochanych bajek, a jego sequel wcale się pod tym względem nie odróżnia, biorąc na cel liczne bajkowe konwencje i znane wszystkim filmowe sceny. Reżyser Conrad Vernon mówi, że filmowcy świetnie się bawili odnajdując kolejne bajki, które można by nieco sparodiować. “Przekopaliśmy całe tomy szukając jak najbardziej różnorodnych bajek. Wielu z nich nie wykorzystaliśmy, a z innymi mieliśmy problem, gdyż były zupełnie nie znane. W końcu zdecydowaliśmy się zająć tylko tymi bardzo popularnymi i znaleźć nowe sposoby na ich interpretację."

Nowe bajki otworzyły drzwi nowym bohaterom, ale “Shrek 2" mógł powstać tylko w oparciu o główne postaci czyli Shreka, Osła i królewnę Fionę, którym głosów użyczyli Mike Myers, Eddie Murphy oraz Cameron Diaz. Producent wykonawczy Jeffrey Katzenberg mówi, “To byłoby nie do pomyślenia, stworzyć Shreka bez Mike’a Myersa, Osła bez Eddie’go Murphy, czy królewnę Fionę bez Cameron Diaz. Byli oni olbrzymią częścią sukcesu pierwszego filmu i zrealizowanie bez nich drugiej części w ogóle nie było brane pod uwagę." “Trzy główne postaci i aktorzy, którzy je grają są uwielbiani przez widzów," mówi Adamson. “Są podstawą opowiadanej historii. Nikt inny nie mógłby wcielić się w postaci z filmu: musieli to być Mike, Eddie i Cameron." Mike Myers ponownie wnosi do postaci ukochanego przez wszystkich ogra, Shreka odróżniające go od innych cechy. Adamson twierdzi, “Mike jest Shrekiem. Nie można ich od siebie oddzielić. Mike wciela się w tę postać i ona po prostu wychodzi z jego wnętrza. Poza tym, że jest on niezwykłym aktorem, jest także wspaniałym filmowcem i gawędziarzem. Myśli i gra na takim samym poziomie. Zna tę postać lepiej niż ktokolwiek z nas i dlatego był w stanie podsuwać nam coraz to nowe pomysły. To była naprawdę wspaniała współpraca." “Bycie głosem Shreka było dla mnie niezwykłym doświadczeniem," mówi Myers. “To zabawna i świetnie napisana rola, co sprawia aktorowi wielką przyjemność. Także osobiście jest to dla mnie bardzo budujące. Całe rodziny podchodzą do mnie i mówią, jak bardzo są wdzięczni za to, że stworzyliśmy Shreka, który akceptuje siebie takim jakim jest. Przesłaniem ‘Shreka 2’ jest to, aby po wszystkich niepowodzeniach żyć długo i szczęśliwie." Powracający z podróży poślubnej, Shrek ma własną wersję szczęśliwego życia, które wg Myersa składa się z “mieszkania na bagnach z żoną, żywienia się szczurami i okazjonalnych potyczek z niezadowolonymi farmerami." Zakochana po uszy księżniczka Fiona dzieli z nim te wizję przyszłości, która niestety zostaje zakłócona sprawą przedstawienia męża rodzicom. Cameron Diaz, głos księżniczki Fiony, tak o tym mówi, “Oczywiście Fiona martwi się tym, jak jej rodzice przyjmą męża – ogra, ale z drugiej strony poślubienie Shreka dało jej duże poczucie wartości. Całe życie spędziła myśląc o tym, jak to będzie być królewną u boku czarującego księcia, a ostatecznie podjęła decyzję bycia ze Shrekiem, który jest całkowitym przeciwieństwem księcia jej marzeń. Kocha go za to kim jest i za to, że daje jej wiarę w siebie, ponieważ jeśli kogoś kocha się za to kim jest i akceptuje samego siebie, można żyć nawet na bagnach i być szczęśliwym." Vernon mówi, “Cameron przekazuje Fionie, to kim sama jest. W jej głosie słychać, że jest zakochana w Shreku, nieważne czy mówi do niego, czy o nim." “Mieliśmy sporo szczęścia, że udało nam się zaangażować Cameron do roli Fiony," mówi Warner. “Cameron jest mieszanką siły, poczucia humoru i wyrafinowania. Tak też jest Fiona. Są obie wspaniałymi kobietami." Jeden z członków ślubnego przyjęcia – Osioł, któremu głosu użyczył Eddie Murphy - wcale nie ma zamiaru zostać wyproszonym z królewskiego balu. Sam siebie zaprasza do długiej podróży do królestwa Zasiedmiogórogrodu i wkrótce doprowadza Shreka i Fionę do szału ciągłym powtarzaniem jednego i tego samego pytanie, “Daleko jeszcze?" “Osioł jest dla naszej pary piątym kołem u wozu, ale zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy, gdyż jest zupełnym głupkiem," śmieje się Murphy. “Shrek i Fiona uwielbiają go, ale co za dużo to niezdrowo. Przychodzą takie chwile, gdy nawet oni chcą zostać sami. Ale Osioł jest takim niepoprawnym optymistą, we wszystkim szuka tej lepszej strony. Uważa, że wszystko jest wspaniałe. Że w końcu się udało i mogą być wszyscy razem. Jest Osłem szczęściarzem… Inaczej nie można tego ująć." Adamson twierdzi, “Eddie jest komikiem z olbrzymią intuicją. Dostawał swoją sekwencję, kiwał głową, uśmiechał się… i już razem czytaliśmy daną scenę. Za każdym razem usiłowałem dotrzymać mu tempa i nie zawsze się udawało. Nigdy nie wiedzieliśmy, co w danej chwili powie. Robił coś więcej niż tylko czytał swoje kwestie, czy improwizował. On po prostu wcielał się w postać Osła." Lipman zgadza się z Adamsonem, “Eddie jest geniuszem. Kiedy wchodzi do studia jest Osłem i każde słowo, jakie wychodzi z jego ust jest bezcenne. To czyste złoto." W filmie “Shrek 2," Osioł musi zmierzyć się z jeszcze jednym gadającym zwierzęciem w życiu Shreka, Kotem w Butach. Mówi się, że Kot w Butach jest inteligentnym i nieustraszonym pogromcą ogrów, co sprawiłoby, że jest on wrogiem Shreka. Okazuje się, jednak, że los spłata wszystkim figla i Kot w Butach zdecyduje się połączyć swoje siły ze Shrekiem i bardzo temu niechętnym Osłem. Adamson mówi, że Kot w Butach był jednym z ukochanych bohaterów jego dzieciństwa. “To wspaniała postać. W oryginalnej opowieści Kot w Butach jest pogromcą ogrów, który pomaga swojemu panu zwrócić na niego uwagę króla, a w naszej historii chociaż zostaje wynajęty, aby pokonać Shreka, ostatecznie pomaga mu zdobyć uznanie króla. Wszystkie te elementy wspaniale ze sobą współgrały." Filmowcy początkowo myśleli o Kocie w Butach, jako o kolejnym bohaterze w angielskim typie. Było to jednak zbyt konwencjonalne jak na potrzeby bardzo niekonwencjonalnego bajkowego świata przez nich stworzonego. Kiedy zdecydowali, że będzie to postać z domieszką krwi latynoskiej, był tylko jeden aktor, którego mogli zaakceptować jako Kota w Butach. “Wyobraziliśmy go sobie jako Zorro w ciele kota i od tego momentu Kotem w Butach był tylko Antonio Banderas," mówi Adamson. Debiutujący w filmie animowanym, Antonio Banderas bez wahania zdecydował się wykorzystać szansę wcielenia się w postać Kota w Butach lub, jak sam o nim mówi, “El Gato con Botas. To postać, którą znam od czasów, kiedy miałem może trzy lata. Nigdy nie przypuszczałem, że będę miał okazję go zagrać. Zabawnie było pośmiać się trochę z granego kiedyś przeze mnie Zorro." “Antonio nadał Kotu w Butach osobowość Zorro," mówi Vernon. “Całkowicie zaakceptował tę postać. Prawie chodził po ścianach w studio nagraniowym. Mruczał, prychał i znaczył swoje terytorium," śmieje się reżyser. “To było coś niesamowitego, ponieważ uważaliśmy, że to my stworzyliśmy tę postać, a okazało się, że Antonio wyniósł ją na zupełnie inny poziom i sprawił, że była wyjątkowa." W przypadku bohatera bajek, niczym niezwykłym nie jest zachowanie większe niż życie, ale w przypadku Kota w Butach, okazało się to niezwykle prawdziwe. Banderas wyjaśnia, “Kot ma unikalne poczucie honoru i bardzo silną osobowość, jego ciało nie bardzo jednak współgra z tym, co sobą reprezentuje. Jest uroczym kotkiem – chciałoby się go pogłaskać – co sprawia, że każdy go akceptuje… z wyjątkiem Osła." Okazuje się, że Kot w Butach nie pojawił się w życiu Shreka i Osła przypadkowo. Został wysłany przez ojca królewny Fiony, króla Harolda, który zrobił to bez wiedzy królowej Lilliany i Fiony. Para królewska, królowa Lillian i król Harold grani są przez dwójkę legendarnych aktorów: Julie Andrews i Johna Cleese. “Oboje mieli wpływ na tak wielu ludzi i zdajemy sobie z tego sprawę, kiedy stają przed mikrofonem. Grane przez nich postaci po prostu emanują z ich wnętrza," mówi Vernon. Asbury stwierdza, “John Cleese jest królem Zasiedmiogórogrodu. Kocha swoją córkę, ale musi zajmować się innymi sprawami, a ogr nie pasuje do obrazu królestwa, jaki sobie stworzył. Julie Andrews jest prawdziwą królową z bajki, która pragnie tylko, aby jej córka była szczęśliwa. Jest w stanie zaakceptować dużo więcej niż król. Chcieliśmy, aby ciepło i cierpliwość, które znamy i kochamy w Julie przeszły na postać królowej." W przypadku filmów animowanych bardzo rzadko zdarza się, aby aktorzy pracowali razem, zwłaszcza w chwili nagrywania swoich kwestii. Najczęściej pracują tylko z reżyserem. Dlatego też olbrzymim wyzwaniem dla filmowców był moment, gdy Julie Andrews i John Cleese pojawili się w studio i wspólnie nagrywali swoje sceny. “Wspaniale było móc obserwować Johna i Julie razem w studiu. Znali dobrze swój materiał i świetnie ze sobą współpracowali," komentuje Adamson. “Praca reżysera, który ma możliwość przebywać w studio z takimi gwiazdami jest wyjątkowo prosta. Dawałem im tylko podstawowe wskazówki, a otrzymywałem, to co chciałem i dużo, dużo więcej." Vernon twierdzi, że wspólna praca Andrews i Cleese’a nadała parze królewskiej dodatkowego wymiaru. “Ich związek nabrał realności. Kiedy rozmawiają ze sobą, czuje się, że są to ludzie, którzy spędzili ze sobą bardzo dużo czasu, Że są małżeństwem od wielu lat." Zarówno Andrews, jak i Cleese cieszyli się z możliwości wspólnej pracy. “Dużo lepiej jest pracować w parze," mówi Andrews. “Kiedy pracuje się oddzielnie nigdy nie wie się, co robi drugi aktora, a poza tym praca z Johnem była czymś wyjątkowym. Największym wyzwaniem w animacji jest to, że pracuje się tylko głosem i do końca nie wiadomo, jak to wyjdzie. Czy nie jest się za bardzo sztucznym? Czasami jest to bardzo trudne, ale równocześnie zabawne i w pewien sposób wyzwalające." Cleese mówi, “Cudowną sprawą w animacji jest to, że można ją traktować trochę jak radio, w którym zaczynałem pracę wiele lat temu. To moje ulubione medium, ponieważ nie muszę się uczyć na pamięć żadnych kwestii, ani nie muszę się golić. Muszę po prostu dobrze wszystko odegrać i skupić się na tym, co śmieszne, a nie na tym, czy jestem dobrze oświetlony." Jennifer Saunders, która podkłada głos do postaci bardzo nietypowej Matki Chrzestnej, w pełni zgadza się z Cleesem. “W trakcie pracy nad animacją , nie kładzie się nacisku na to, jak dana osoba wygląda. To bardzo dobry wybór, w momencie, gdy jest się starszą aktorką. Jeśli tu i ówdzie potrzebny jest mały retusz, animacja to jedyne rozsądne rozwiązanie," śmieje się aktorka. Matka Chrzestna pojawia się w filmie w sposób, którego można się spodziewać – spływa w dół w bańce mydlanej. Ale to nie jedyna bańka, którą zamierza przekłuć. Okazuje się, że Matka Chrzestna Fiony jest ambitną mamą Księcia Czarującego, której życzenia spełniają się przy użyciu magicznej różdżki. “Ponieważ ‘Shrek’ jest parodią znanych bajek, Matka Chrzestna nie może być po prosty słodką i uroczą osobą," twierdzi Saunders. “Zawsze pragnęła, żeby jej syn poślubił księżniczkę Fionę, a okazało się, że na drodze do spełnienia jej marzeń stanął Shrek. To niesamowita postać i to mi się w niej podoba." “Od samego początku chcieliśmy pracować z Jennifer," mówi Warner. “Kiedy ją zaangażowaliśmy zaczęliśmy budować jej postać na podstawie tego, co wiedzieliśmy o niej z serialu ‘Absolutely Fabulous’. Jest niesamowicie inteligentna i praca z nią była wspaniałym doświadczeniem. Zawsze była w stanie przedstawić nam najzabawniejszą i najlepszą wersję swojej bohaterki." Pomimo tego, że Fiona już wyszła za mąż za Shreka, Matka Chrzestna nie ma zamiaru pozwolić, aby taki drobny szczegół zniweczył plany dotyczące jej syna. Pragnie, aby to on rządził królestwem Zasiedmiogórogrodu. Przecież to właśnie on jest ucieleśnieniem marzeń każdej królewny… nawet jeśli sam tak o sobie mówi. Rupert Everett, który użycza głosu postaci księcia Czarującego, mówi, “Uważa, że jest przystojny, seksowny, świetnie zbudowany i odważny, a takiej osoby nikt o zdrowych zmysłach by nie odtrącił. Myśli tylko o swoim wyglądzie, odżywkach do włosów i marzy o życiu w świecie, w którym liczy się piękno i sukces. Chce się ożenić z królewną Fioną, i to, że ona jest już mężatką nie ma dla niego najmniejszego znaczenia." Asbury mówi, “Książę Czarujący, to zepsuty egoista i maminsynek. Rupert Everett świetnie poradził sobie z oddaniem tych cech charakteru przy użyciu tylko głosu. Dzięki niemu jest on dużo bardziej zabawny niż w scenariuszu." “Początkowo wydawało nam się, że książę Czarujący nie powinien być zabawny, bo bierze wszystko bardzo poważnie," mówi Adamson. “Wkrótce jednak zdałem sobie sprawę, że Rupert ma niezwykły talent komediowy. Jego książę dalej traktuje siebie bardzo poważnie, ale w wyjątkowo komiczny sposób. Ogląda się to naprawdę bardzo interesująco." W skład obsady aktorskiej wchodzi także Larry King, która użycza swojego głosu brzydkiej przyrodniej siostrze prowadzącej bar w Poison Apple, a także Joan Rivers, która zapowiada przybycie takich bajkowych postaci jak Śpiąca Księżniczka czy Tomcio Paluch na królewski bal. W “Shreku 2" pojawia się także Piaskowy Dziadek, Pinokio, Trzy Świnki i Trzy Ślepe Myszy. Chociaż podczas procesu realizacji filmu animowanego, aktorzy zwykle pracują indywidualnie, muszą ze sobą ściśle współpracować, gdyż ich występy nie byłyby kompletne bez pracy animatorów. “Tak naprawdę, wszyscy animatorzy są aktorami," twierdzi Adamson. “Wizualna strona danego występu tworzona jest przez animatorów i są oni odpowiedzialni za połączenie wokalnej pracy aktorów i tego, co pojawi się na ekranie." Raman Hui, Tim Cheung i James Baxter, animatorzy pracujący przy powstawaniu filmu “Shrek 2," przestudiowali materiał z sesji nagraniowych, aby od aktorów uzyskać inspirację pomocną przy animacji bohaterów filmu. Niektórzy animatorzy wzięli nawet udział w lekcjach aktorstwa, aby nauczyć się metod jakimi posługują się aktorzy chcąc wyrazić pewne emocje. Przez ostatnich dziesięć lat, komputerowa animacja 3D stała się główną formą animacji filmowej. W związku z tym wielu tradycyjnych animatorów, m.in. James Baxter, zamieniło ołówki na myszki komputerowe. Baxter twierdzi, “Główną różnicą jest, to, że manipulujemy już stworzonym modelem i nie stoi przed nami wyzwanie tworzenia go od początku do końca. Jeśli chodzi jednak o grę aktorską, wykorzystujemy te same umiejętności, jakie były nam potrzebne w tworzeniu animacji dwuwymiarowej. Komputer jest po prostu kolejnym narzędziem i tylko przypadek sprawił, że nie wygląda jak ołówek." Komputery umożliwiają także tysiąckrotne zwiększenie obsady filmu, i w przypadku każdego kolejnego komputerowo animowanego filmu, ci wirtualni statyści stają się coraz bardziej złożeni. W “Shreku 2," największa scena zbiorowa zawierała prawie 6000 mieszkańców Zasiedmiogórogrodu, którzy pojawili się, aby powitać wracającą królewnę i jej męża. Tak jak w “Shreku", cyfrowy tłum mężczyzn, kobiet i dzieci został stworzony w komputerze i każda postać miała swoją pierwotną wersję. Poprzez różnicowanie takich elementów jak wygląd fizyczny, włosy, ubranie, można było wielokrotnie pomnażać komputerowe postaci. Animatorzy mogli także posłużyć się biblioteką zachowań i przyporządkować poszczególnym postaciom takie gesty jak klaskanie, machanie, chodzenie i wiele innych. Tłum w “Shreku 2" uległ zasadniczemu rozwojowi dzięki użyciu narzędzia zwanego ‘dynamiczną cechą tłumu’. Pozwala ono na zbliżenia twarzy w tłumie i zaprojektowanie ich reakcji na daną akcję. Narzędzie takie było wyjątkowo pomocne, gdyż wcześniej wszystkie postaci w tłumie patrzyły na ten sam punkt w przestrzeni, co wyglądało nienaturalnie. Poprzez dodanie funkcji “patrz na", animatorzy mogli sprawić, aby ludzie w tłumie mogli obserwować akcję ze swojego indywidualnego punktu widzenia. Można było nawet tak podzielić tłum, aby niektóre osoby patrzyły na Fionę, a inne obserwowały Shreka. Specjalista d/s efektów wizualnych Ken Bielenberg wyjaśnia, “Chcieliśmy, aby tłum dynamicznie reagował na to, co dzieje się w danej scenie. Na przykład, jakiś człowiek idzie sobie drogą, i nagle obok niego przechodzi Shrek. Wtedy ten człowiek jest przestraszony. Musi na to jakoś zareagować – odwrócić się, odsunąć. I właśnie w takich reakcjach pomaga nam dynamiczna cecha tłumu." Narzędzie to pomaga także animatorom w kontroli ruchu stop, ich ustawieniu. Animatorzy mogą w każdej chwili zmienić tempo reakcji i na różne sposoby łączyć ze sobą różne typy reakcji. Wszystko to sprawia, że tysiące postaci z dalszego planu zyskuje indywidualność.

Nie ma prawdopodobnie innej takiej dziedziny sztuki, w której pojęcie “najnowocześniejszy" byłoby bardziej płynne niż w animacji komputerowej. Ciągły rozwój tej dziedziny zaszedł już tak daleko, że wydaje się prawie nieprawdopodobne, że pierwszy film animowany przy użyciu komputera został wyprodukowany niecałe 10 lat temu. Tak naprawdę, to co widzimy w “Shreku 2" trudne byłoby do osiągnięcia przy użyciu takich samych narzędzi jakie uważano za najnowocześniejsze w przypadku filmu "Shrek". Bielenberg twierdzi, “Zdecydowanie chcieliśmy podnieść poprzeczkę podczas realizacji filmu ‘Shrek 2’. Chcieliśmy pokazać widzom coś zupełnie nowego pod względem technicznym." Jeszcze raz, dzięki ściśle współpracującej z wytwórnią, DreamWorks firmie Hewlett Packard (HP), wzniesienie animacji komputerowej na kolejny wyższy poziom stało się możliwe. Podczas realizacji “Shreka 2" pracowało ponad 300 stanowisk HP, które zapewniały artystom bezprecedensową, interaktywną kontrolę nad każdym etapem tworzenia filmu. Dwa najważniejsze narzędzia technologiczne wykorzystane w “Shreku 2" były związane ze światłem: forma globalnego oświetlenia – odbicia cienia oraz sposób rozprzestrzeniania światła na powierzchni – naturalne cienie na skórze postaci. Opracowana przez PDI/DreamWorks, metoda odbijania cienia została oparta na zjawisku, które polega na sposobie odbijania się światła od jednej powierzchni na drugą. Aby zilustrować to w prosty sposób należy wyobrazić sobie ciemny pokój z jednym tylko niewielkim źródłem światła. Wydaje się on być coraz jaśniejszy, gdyż światło odbija się od różnych powierzchni w pokoju. W podobny sposób urządzenie odbijające cień jest w stanie wziąć pod uwagę jedno źródło światłą i ocenić, gdzie nastąpi odbicie. W przeszłości, zespół zajmujący się efektami wizualnymi musiał umieścić wirtualne światła na planie filmu, aby osiągnąć podobny efekt w komputerze. Nawet wtedy nie wyglądało to zbyt naturalnie. Bielenberg wyjaśnia, ze poza oświetleniem planu, urządzenie odbijające cień ma bardzo duże znaczenie w procesie oświetlania postaci. “Często trudno jest wprowadzić światło pod brodę bohatera, kiedy główne źródło światła znajduje się u góry. Nasze urządzenie ocenia, jaka ilość światła odbija się od piersi postaci i wypełnia przestrzeń pod brodą – daje w ten sposób bardzo naturalny efekt." Podczas, gdy pierwsze z narzędzi oświetla postaci z zewnątrz, drugie – rozprzestrzeniające światło na powierzchni, na daje ich skórze naturalny odblask. Bielenberg stwierdza, “Większość z nas nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wiele światła penetruje naszą skórę. To jest tak, jak gdybyśmy wzięli latarkę i przyłożyli ją do dłoni. Widzimy, że światło przechodzi przez naszą dłoń, która staje się prawie przezroczysta. Wykorzystaliśmy tutaj technikę, która symuluje przezroczystość naszej skóry i to, co nazywamy rozprzestrzenianiem się światła na powierzchni. Bez tej przezroczystości skóra naszych bohaterów wyglądałaby twardo i matowo, jak plastik lub metal." Nagrodzony Oskarem® stworzony przez PDI/DreamWorks system animacji twarzy był przełomem, który pozwolił “Shrekowi" na bycie pierwszym komputerowo animowanym filmem, w którym głównymi postaciami byli bohaterowie obdarzeni ludzkimi cechami. Skomplikowany system warstwowania umożliwił animatorom na pokazanie na twarzach bohaterów ich emocji w sposób, w jaki nigdy wcześniej tego nie przeprowadzono. Niemniej jednak, “Shrek 2", w którym większa część bohaterów była ludźmi wymagał dużo bardziej złożonej animacji twarzy. Podstawy systemu animacji twarzy nie uległy zmianie od czasu pierwszego filmu. Zespół animacji postaci kierowany przez Lucia Modesto i Lawrence D. Cutlera skonstruował w komputerze głowę rozpoczynając od czaszki, a następnie nakładając na nią kolejne warstwy – mięśnie i skórę. Skóra została zaprogramowana w ten sposób, aby reagować na wszelkie ruchy mięśni. Dzięki temu animatorzy byli w stanie pokazać pożądane grymasy twarzy. Realizując “Shreka 2," animatorzy dodali twarzom bohaterów dodatkowe mięśnie – twarz samego Shreka ma 218 mięśni i dodatkowe systemy kontroli, które pozwoliły na tak skomplikowane ekspresje jak zaciskanie zębów zmieniające całą twarz. Dodatkowo, dział techniczny dołożył trochę szczegółów anatomicznych szyjom – mężczyźni zyskali na przykład jabłko Adama, które porusza się przy przełykaniu. Stworzenie jak najbardziej realistycznie wyglądających włosów było kolejnym wyzwaniem, które okazało się tym bardziej ważne, że w filmie pojawiło się bardzo wielu ludzi. Ponieważ włosy postaci są wirtualnymi perukami, prawdziwy perukarz pokazał animatorom, jak wykonuje się peruki i układa przeróżne fryzury. Animatorzy wkrótce stali się, jak ich nazwał Bielenberg “wirtualnymi stylistami fryzur". Nauczyli się bowiem nie tylko układani fryzur, ale właściwości kręconych i prostych włosów, krótkich i długich, mokrych i suchych, itp. Odpowiednio zastosowany “system perukarski" to proces komputerowej animacji włosów, który łączy w sobie ruch – włosy automatycznie reagują na każde poruszenie głowy i ciała – oraz kontrolę manualną. System ten umożliwia animatorom manipulowanie pojedynczymi włosami i ich większymi partiami i odpowiednie ich układanie. Departamenty oświetlenia i efektów wizualnych odpowiedzialne były za sprawienie, aby części “peruki" wyglądały jak pasma włosów. Włosy niektórych postaci wymagały szczególnego traktowania. Na przykład król Harold nosi koronę i dlatego jego włosy muszą reagować na ruchy korony. Polega to na tym, że kiedy korona się przesuwa, włosy króla odpowiednio się deformują. Włosy królowej okryte są siatką, która powoduje kolejne wyzwanie: włosy mają tendencję do załamywania się przy zetknięciu z siateczką. Rozwiązaniem okazało się zastosowanie systemu, który deformuje włosy dokładnie w taki sam sposób, jak siatkę. Skutek jest taki, że wszystko razem porusza się bardzo płynnie. Olbrzymim wyzwaniem okazała się animacja Kota w Butach. Jest on bowiem cały pokryty futrem i posiada więcej ruchomych części ciała niż jego współtowarzysze – ogon, wąsy, szablę, pasek i kapelusz. Ruchy Kota były kontrolowane przy pomocy czterokrotnie większej liczby narzędzi niż inni bohaterowie filmu. W filmie “Shrek 2" tak jak w “Shreku", futro Osła stworzono dzięki programowi, który determinował sposób, w jaki rosną włosy – lub w tym przypadku futro. Dłuższe, bardziej miękkie futro Kota w Butach – w połączeniu z jego strojem – wymagało zastosowania narzędzi najnowszej generacji. Urządzenie pomagające w odpowiedni sposób zaprojektować futro Kota wykorzystało nowe systemy kontroli oraz bardziej szczegółową strukturę jego pomarańczowego futra. Oświetlenie i odpowiednie efekty wizualne sprawiły, że Kot w Butach z komputerowego modelu stał się kotem, którego chce się pogłaskać. Kolejnym wyzwaniem było sprawienie, aby pasek, kapelusz i buty Kota współdziałały z jego futrem. Specjalny system dokładnie sprawdzał to, co koliduje z ruchami futra Kota i określał, która część futra i w którą stronę powinna zostać przygładzona. Okazuje się, że animowane koty, podobnie jak te prawdziwe także nie lubią moknąć, co nie było bułką z masłem dla ekipy animatorów. Po tym jak Shrek, Osioł i Kot w Butach zostają zmoczeni przez deszcz, animatorzy musieli sprawić, aby Kot wyglądał odpowiednio mokro. W tym celu zmienili naturalny kierunek porostu futra, aby wyglądało ono jak obciążone w dół przez wodę i zlepili poszczególne partie włosków.

“Shrek 2" udowadnia, że ogra można wyciągnąć z bagna, ale na pewno nie uda się tego bagna wyciągnąć z ogra. W nowym filmie Shrek, Osioł i księżniczka Fiona wyruszają w podróż do Zasiedmiogórogrodu, które jest tak oddalone od bagien, jak tylko można to sobie wyobrazić. Mówi Andrew Adamson, “Od samego początku wiedzieliśmy, że chcemy uczynić Zasiedmiogórogród całkowitym przeciwieństwem tego, co może charakteryzować Shreka. Zapytaliśmy więc, ‘Co charakteryzuje Shreka?’. Jest zupełnie nieświadomy swojego wizerunku. Lubi żyć na swój własny sposób… A co jest przeciwieństwem tego wszystkiego? Odpowiedź była prosta: Beverly Hills, symbol świadomości własnego wizerunku, statusu, bogactwa – tego wszystkiego czym Shrek nie jest. Pomyśleliśmy, że zabawnie byłoby umieścić Shreka w środowisku, które jest całkowitym przeciwieństwem świata, w którym żyje." “Królestwo Zasiedmiogórogrodu to Beverly Hills, Hollywood - stolica bajkowego świata," dodaje Kelly Asbury. “To właśnie tam żyją najbogatsze i najsławniejsze osobistości świata bajek – Kopciuszek, Księżniczka Śnieżka. Właśnie tam mają zwoje pałace. Kiedy Shrek, Fiona i Osioł wkraczają do tego świata czują się jak turyści, którzy po raz pierwszy przyjechali do Hollywood. Fiona cieszy się, że jest w domu, a Osioł jest bardzo podekscytowany. Łatwo wyobrazić go sobie w hawajskiej koszuli i z aparatem fotograficznym na szyi. Shrek natomiast wcale nie czuje się tam najlepiej. Ogry należą do świata bagien, a nie basenów i gwiazd filmowych. Shrek jest ogrem, który właśnie wyszedł z błota." Scenograf Guillaume Aretos i dyrektor artystyczny Steve Pilcher zaprojektowali królestwo Zasiedmiogórogrodu w stylu średniowiecznym, ale z wykorzystaniem współczesnego poczucia humoru. “To trochę dziwaczny bajkowy świat, dlatego nie powinien wyglądać dokładnie tak, jak wszyscy się tego spodziewają," mówi Pilcher. “Scenarzyści i reżyserzy pokazali w tym filmie bardzo współczesną wrażliwość, który my staraliśmy się wykorzystać w naszych projektach." Zestawienie średniowiecznych projektów z poczuciem humoru filmowców jest bardzo wyraźnie widoczne w przypadku znajdującego się w Zasiedmiogórogrodzie Romeo Drive. Jeśli dokładniej się przyjrzeć, można zauważyć takie modne sklepy jak Abercrombie & Witch, Saxxon Fifth Avenue, Versarchery, Pewtery Barn, Armani Armoury, Baskin (XXXI) Robbinhood, Tower of London Records, Old Knavery, Burger Prince oraz, oczywiście Farbucks. Aretos komentuje, że takich żartów jest w “Shreku 2" całe mnóstwo, ale widzowie nie powinni się spodziewać, że zauważą je już za pierwszym razem. “Zarówno w pierwszym ‘Shreku’ jak i w tym filmie są setki gagów znajdujących się w tle, których wcale nie widać na pierwszy rzut oka. Ludzie mogą oglądać film dwa czy trzy razy i za każdym razem będą zauważać rzeczy, które wcześniej im umknęły." Tradycyjne projekty wykorzystujące bardzo współczesne elementy widać na przykład w Poison Apple, mrocznej, wilgotnej spelunie, do której udaje się król, aby zlecić usunięcie Shreka; oraz domu Matki Chrzestnej, który na pierwszy rzut oka wydaje się być uroczą chatką… do momentu, gdy nie cofniemy się o krok i nie zobaczymy, że ten domek to tylko frontowa część olbrzymiej fabryki, w której Matka Chrzestna wytwarza wszystkie swoje magiczne wywary. Aretos i jego zespół wykonali trójwymiarowe modele wszystkich pomieszczeń, ponieważ były one bardzo pomocne, w sytuacjach “kiedy musieli wyjaśnić reżyserom, w jaki sposób w danym miejscu można przygotować ujęcie. Było to dużo łatwiejsze, niż praca z dwuwymiarową mapą." Taka sama sytuacja miała miejsce w przypadku projektów wszystkich starych i nowych bohaterów “Shreka 2". Postaci powstawały jako figurki z gliny, a nie rysunki na papierze. Projektant postaci, Tom Hester mówi, “Jeśli chodzi o mnie gliniane figurki są najprostszym sposobem na zdefiniowanie wyglądu bohaterów filmu. Szkice to wspaniała rzecz, ale dają one tylko zarys wyglądu postaci. W przypadku figurek, bohaterów można obejrzeć z każdej strony i pod każdym kątem. Animatorom łatwiej jest wyobrazić sobie, jak dana postać będzie się poruszać." Adamson stwierdza, “Tom odegrał bardzo dużą rolę w tworzeniu bohaterów obu filmów. Dzięki jego rzeźbom, ludzie i zwierzęta ożywają. Kiedy patrzy się na jego gliniane modele, słychać prawie wydobywające się z nich głosy." Ostatecznym elementem projektów postaci były ich kostiumy. Kostiumograf Isis Mussenden, która także stworzyła kostiumy do filmu “Shrek", ponownie zdecydowała się wziąć udział w realizacji filmu animowanego. Artystka stwierdza, że pomiędzy projektowaniem kostiumów dla ludzi, a projektowaniem kostiumów do filmu animowanego istnieje naprawdę niewielka różnica. “Jeśli chodzi o film animowany, projektujemy identycznie jak w przypadku filmu aktorskiego, z tym wyjątkiem, że tutaj nie szyjemy kostiumów. Nie ma żadnych przymiarek i dzięki temu nigdy nie słyszę ‘Nie podoba mi się ta spódnica’ albo ‘Nie wyglądam dobrze w tym kolorze.’ Takie sytuacje nie mają miejsca w animacji," śmieje się. Mussenden stworzyła dla Shreka i w filmie “Shrek 2" zachowała “klasyczny strój ogra", ale w przypadku Fiony, która stała się kobietą i prawdziwą królewną zdecydowała się na zmianę stroju. Liliowa sukienka, którą nosi na początku filmu całkowicie różni się od zielonej, jaką miała na sobie w pierwszym filmie. Sukienka jest lekka i miękka, a jej dolna część udekorowana jest wzorem winorośli, co jest bardziej organiczne i odzwierciedla jej nowe życie na bagnach. Na powrót Fiony do Zasiedmiogórogrodu, projektantka przygotowała bardziej formalną wersję oryginalnej zielonej sukienki. Mussenden uważała bowiem, że będzie ona odpowiedniejsza na wizytę w pałacu królewskim. Balowa suknia Fiony jest natomiast olśniewająco biała, ponieważ “chcieliśmy, aby błyszczała na balu," twierdzi projektantka. Wracając do tematu mieszania starego świata baśni ze współczesną modą, Mussenden świetnie bawiła się strojami Matki Chrzestnej. Jej kostiumy to między innymi pastelowa suknia, w której po raz pierwszy pojawia się na ekranie, oraz czerwona obszyta cekinami suknia, jaką nosi na balu. Mussenden zaprojektowała stroje nie tylko dla głównych bohaterów filmu, ale także dla licznych postaci dalekiego planu. Dostarczyła ponadto animatorom wyczerpujących informacji na temat wszelkich typów materiałów wykorzystywanych w kostiumach. Filmowcy musieli bowiem wiedzieć, jak dany materiał się układa, porusza, marszczy, a także jak reaguje na światło. Tak jak prawie wszystko w animacji komputerowej, projektowanie kostiumów jest mieszanką artyzmu i nauki. Kiedy Mussenden zaprojektowała dany strój, natychmiast przygotowywano jego model odpowiedni do wymiarów postaci. Zespół animatorów PDI/DreamWorks dokonywał cyfrowej obróbki takiego modelu zgodnie z wytycznymi Mussenden. Jednym z wyzwań, jakie stają na drodze projektowania cyfrowej garderoby jest to, że takie ubrania muszą się poruszać i zaginać razem z noszącymi je postaciami. Zespół animatorów przestudiował dokładnie sposób w jaki ubrania się gniotą i marszczą w związku z ruchami ciała, a następnie przygotował zestaw około dziesięciu najczęstszych pozycji, w których tworzą się na tkaninie zmarszczki – np. zgięcie łokcia. Poprzez oszacowanie, gdzie można spodziewać się zagięć materiału i określenie ich parametrów, zespół był w stanie stworzyć program, który automatycznie generował zagięcia tkaniny w powiązaniu z ruchami danej postaci. Dostarczone przez Mussenden próbki materiałów były kluczem do sukcesu, gdyż dzięki nim animatorzy byli w stanie stworzyć liczne rodzaje zagięć, które różnią się w zależności od tkaniny. Na przykład na aksamicie nie widać zagięć, a satyna je uwypukla. Podobnie jak w przypadku projektów scenografii wykorzystanych w filmie, muzyka, którą słychać w “Shreku 2" jest mieszanką klasycznych i współczesnych brzmień. Można usłyszeć zarówno stare jak i nowe nagrania znanych artystów, a także kilka legendarnych już zespołów. Mówi Adamson, “Chcieliśmy połączyć różne znane piosenki z muzyką Harry’ego Gregsona-Williamsa, który był jednym z kompozytorów ścieżki muzycznej pierwszego ‘Shreka’ i także teraz wykonał świetną pracę… Mieliśmy ponadto sporo szczęścia mogąc skorzystać z pracy Chrisa Douridasa, któremu przypadło w udziale kierownictwo muzyczne." Mówi Gregson-Williams, “W filmie jest sporo piosenek i dlatego ścieżka dźwiękowa musi operować na kilku różnych poziomach. Jedna piosenka często tworzy klimat w zupełnie różnych scenach – romantycznej scenie między Shrekiem i Fioną, a także zabawnej sekwencji z udziałem Osła i Kota w Butach. Muzyka jest swego rodzaju spoiwem łączącym bardzo różne elementy filmu." Gregson-Williams współpracował także z Adamsonem, Aronem Warnerem i innymi nad komponowaniem piosenki dla Matki Chrzestnej, która jest mieszanką piosenek śpiewanych przez wróżki, które każdy z nas na pewno znał w dzieciństwie. “To kwintesencja piosenki Matki Chrzestnej, która obiecuje rozwiązać nasze wszystkie problemy. Przez cały czas śpiewa tę piosenkę i w pewnym momencie Fiona nie jest w stanie tego znieść," śmieje się Adamson. “Nawet w studio nagraniowym, kiedy Jennifer Saunders śpiewała tę piosenkę jako Matka Chrzestna, po jakimś czasie wpadaliśmy w histerię." Warner stwierdza, “Wykorzystujemy pewną grupę piosenek, które wspierają opowiadaną przez nas historię. Wszystkie w pewien sposób reprezentują poglądy Shreka w bardzo uczciwy i czysty sposób. To był jeden z kluczy doboru artystów." “Nigdy wcześniej nie pracowałem przy filmie, do którego tak łatwo było znaleźć współpracowników," mówi Douridas. “Wpływ na to miał oczywiście sukces pierwszego filmu. Każdy muzyk, który ma dziecko obejrzał ten film setki razy i zdawał sobie sprawę z tego, że jego udział w ‘Shreku 2’ bardzo wzmocni jego wizerunek w oczach dzieciaków. Każdy do kogo się zwróciliśmy chciał być częścią naszego filmu.’" Artyści, którzy zagrali na ścieżce dźwiękowej filmu “Shrek 2" to między innymi Pete Yorn, który śpiewa piosenkę “Ever Fallen in Love"; zespół eels - “I Need Some Sleep"; brytyjski duet Frou Frou - “Holding Out For a Hero"; Nick Cave & The Bad Seeds - “People Ain’t No Good"; a także Tom Waits, który jako Kapitan Hak wykonuje utwór pt. “Little Drop of Poison." Młody artysta Butterfly Boucher wykonał własną wersję utworu Davida Bowie “Changes". Kiedy Bowie usłyszał piosenkę był pod takim wrażeniem, że także zdecydował się zaśpiewać w filmie ku zaskoczeniu i radości filmowców. Kilka osób z obsady także można usłyszeć w filmie – np. Jennifer Saunders nie tylko wykonuje piosenkę “Fairy Godmother Song", ale także własną wersję utworu “Holding Out For a Hero"; natomiast Eddie Murphy i Antonio Banderas, jako Osioł i Kot w Butach wspólnie śpiewają przebój “Livin’ La Vida Loca." Grupa Counting Crows na samym początku filmu wykonuje utwór “Accidentally in Love", któremu towarzyszy montaż scen z miesiąca miodowego Shreka i Fiony. Lider grupy, piosenkarz Adam Duritz, który wspólnie z kolegami z zespołu - Danem Vickreyem, Davidem Immergluckiem & Matthew Malleyem – skomponował piosenkę, wspomina, “Kiedy w studiu powiedziano mi, że piosenka musi być zabawna, podnosząca na duchu i radosna, pomyślałem, ‘Kto dał wam mój numer telefonu?’. Ale naprawdę chciałem być częścią tego wydarzenia, bo mam dzieci i chcę, żeby ten film był dla nich ważny tak jak inne filmy były ważne dla mnie, gdy dorastałem." Duritz wyjawia także, że był to dla niego idealny czas na skomponowanie tego typu piosenki. “Właśnie byłem zakochany i wpłynęło to w pewien sposób na ten utwór. ‘Accidentally in Love’ jest motywem przewodnim filmu. To historia dwojga ludzi, którzy zakochują się w sobie, choć tak naprawdę nie powinni. W bajkach to się nie zdarza – ogr i księżniczka zwykle nie zakochują się w sobie. Ale miłość to miłość, a prawdziwa miłość jest silniejsza niż wszelkie ograniczenia." Douridas zgadza się z tym, że piosenka jest idealnym uzupełnieniem opowiadanej historii. “Ta piosenka mówi o tym, czego Shrek nigdy się nie spodziewał. A właśnie w taki sposób przydarza się nam miłość… spotykamy ją wtedy, kiedy wcale jej nie szukamy. ‘Życie przydarza się nam wtedy, kiedy jesteśmy zajęci planowaniem innych spraw’". Aron Warner twierdzi, “Wg mnie w pierwszym filmie Shrek uczy się kochać samego siebie, a w drugim – uczy się jak kochać inną osobę. Nasz bohater musi się także nauczyć tego, że jeśli kogoś kochamy musimy czasem oddać więcej niż w zamian otrzymamy." Adamson dodaje, “Film opowiada o tym, że należy być na tyle silnym, żeby ignorować osądy innych ludzi i być w stanie określić swoje własne szczęśliwe życie. Mam nadzieję, że właśnie to wyniosą ludzie z naszego filmu – poczucie niezależności i wolności w poszukiwaniu własnego szczęścia… i będą się przy tym świetnie bawić."