Najnowsza komedia Woody?ego Allena to miłosny trójkąt gwiazd kina i historia serii przypadkowych romansów, które prowadzą do zabawnych komplikacji. Po zmysłowej wycieczce do Hiszpanii (?Vicky Cristina Barcelona?) i arcyzabawnym powrocie do Nowego Jorku (?Co nas kręci, co nas podnieca?), mistrz komedii rozpala namiętnościami rozważny i romantyczny Londyn! Pożądanie, wielkie ambicje i zaskakujące obsesje wywrócą do góry nogami świat pozornie chłodnych londyńczyków. Sally (Naomi Watts, nominowana do Oscara za ?21 gramów?) podkochuje się w przystojnym szefie Gregu (ulubiony aktor Pedro Almodovara - Antonio Banderas), jednak ten, nieczuły na jej awanse, próbuje usidlić inną kobietę. Mąż Sally (Josh Brolin, gwiazdor ?Prawdziwego męstwa?, nominowany do Oscara za ?Obywatela Milka?), który ima się wszelkich sposobów, żeby spełnić swoje ambicje pisarskie, traci nagle głowę dla tajemniczej piękności z sąsiedztwa (Freida Pinto  - rewelacja nagrodzonego Oscarem ?Slumdoga. Milionera z ulicy?). Tymczasem spragniony mocnych wrażeń ojciec Sally (Anthony Hopkins) odnajdzie drugą młodość u boku nieprzyzwoicie uroczej call girl (Lucy Punch). W tej błyskotliwej grze z przekornym losem, każde z namiętnych kochanków przekona się, że to właśnie miłość pozwala oszukać przeznaczenie.

Podobnie jak w poprzednich produkcjach Woody'ego Allena, także w przypadku ?Poznasz przystojnego bruneta? w obsadzie znajdziemy gwiazdy, aktorów dobrze znanych i interesujących debiutantów. ?Zawsze zaskakuje mnie, jak dobrzy potrafią być - mówi Allen. Nie odbywamy prób. Większość z nich nie zadaje mi pytań o postaci bądź scenariusz. Po prostu przychodzą na plan i odgrywają jedną, dwie sceny i możemy startować.? Dla przykładu Allen i Naomi Watts po raz pierwszy spotkali się dopiero na planie. Jej pierwsza scena była jedną z najbardziej emocjonalnych z całego filmu. ?Przyjechała rano, przywitała się z nami i zaczęła grać niczym samochód startujący bezpośrednio z trzeciego biegu - mówi Allen. - Była niesamowita dosłownie od momentu, gdy tylko wypowiedziała pierwszą kwestię. Nigdy nie widziałem czegoś takiego: weszła opanowana i momentalnie uruchomiła swój aktorski talent. To od początku było świetne.? Watts wspomina to jednak zupełnie inaczej: ?Początki były dla mnie bardzo stresujące, bo byłam pod totalnym wrażeniem Woody'ego!? Allen z najwyższym uznaniem wyraża się o Anthonym Hopkinsie: ?On dosłownie przemienia życie w niebywałe aktorstwo: gdy pojawia się na ekranie natychmiast wypełnia go treścią. Jest na tyle charyzmatyczny, że nie możesz oderwać od niego wzroku. Jest jednym z tych szczęściarzy, którzy mają to coś?. Hopkins uważa, że Allen obdarzył go ogromnym zaufaniem: ?Czułem, że wierzy w moje umiejętności. Nie starał się przesadnie mnie reżyserować, jednocześnie nie czułem się jednak pozostawiony sam sobie. Allen jest bardzo wymagający i chce wydobyć z Ciebie to, co masz najlepszego. A gdy mu się to wreszcie udaje, jest niezwykle zadowolony.? W trakcie poszukiwań odtwórczyni roli Heleny, pojawiła się propozycja, by zagrała ją Gemma Jones. ?Wszyscy mówili mi, że widzą ją w postaci, którą napisałem - mówi Allen. - Sprawdziliśmy wiele osób, by ostatecznie okazało się, że te partie tekstu są wręcz dla niej stworzone? - dodaje. ?Rola Heleny wymagała odpowiedniego podejścia. Miałam za zadanie zagrać ją w sposób realistyczny, bez przerysowywania, mimo komediowego charakteru całości. Mieliśmy też problem z wymyśleniem, jak powinna wyglądać. Wówczas jednak Woody zasugerował, by ubrać ją w ubrania i kapelusze, które wyszły z mody. To wszystko złożyło się na portret osoby, która jest krucha. I na tym oparłam swoją rolę? - mówi Jones. O pracy z Jones Allen wyraża się w samych superlatywach: ?Czuła tę postać, wiedziała co z nią zrobić i zagrała ją w tak doskonały sposób, że nie ma reżysera, któremu nie sprawiłoby to satysfakcji.? Z kolei Josh Brolin miał wiele pomysłów i pytań do Woody'ego Allena. ?Zawsze przerażało mnie granie postaci, które zachowują się normalnie niezależnie od okoliczności ? mówi. Dlatego po przeczytaniu scenariusza napisałem do Allena trzystronicowego maila, w którym wyjaśniałem, dlaczego Roy powinien poruszać się na wózku inwalidzkim. Wydaje mi się również, że wspomniałem o tym, by mówił z jugosłowiańskim akcentem. W odpowiedzi otrzymałem krótkie ?nie?, co strasznie mnie rozbawiło. I taki był początek naszej przyjaźni? ? dodaje. ?Są aktorzy, którzy w ogóle nie zadają pytań. Josh miał ich mnóstwo. Interesowało go, jaką powinien mieć fryzurę, jak chodzić, ubierać się i zachowywać. To także świetna metoda pracy. Ograniczyłem się do kilku sugestii, ale i tak jego pomysły były zawsze lepsze, niż moje. Wydaje mu się, że to efekt rozmów ze mną, ale tak naprawdę to jego osobisty wkład. Powiedziałem mu: ?Josh jesteś wielkim aktorem, zaufaj swojemu instynktowi? - opowiada Allen. Rola Grega Clemente była odejściem od postaci, w które na ogół wciela się Antonio Banderas. ?Normalnie, szczególnie w Ameryce, otrzymuję propozycje ról herosów w epickich produkcjach w rodzaju ?Zorro? czy ?Desperado?. Nigdy dotąd nie miałem okazji grać fajnej, normalnej, pozbawionej złych intencji postaci. Było to dla mnie coś nowego.? Ale to właśnie opinia łamacza serc, którą zbudowały wcześniejsze role Banderasa uczyniła go idealnym do wcielenia się w wymyśloną przez Allena postać. ?Potrzebowałem kogoś, kto uwiarygodniłby postać międzynarodowego handlarza dziełami sztuki, a Antonio ma  dokładnie to, czego chciałem ? postawę, elegancję, wygląd, który sprawia że kobiety tracą dla niego głowę, a do tego jest wspaniałym aktorem? - mówi reżyser. Choć Grega wydaje się być osobą twardo stąpającą po ziemi, on również miewa problemy. Jednak dużo subtelniejszej natury. ?Poślubił kobietę, która miała problemy natury psychicznej, a następnie zmienił ją na taką, która ma problem z narkotykami i alkoholem - dodaje Allen. Prawdopodobnie byłby szczęśliwszy z Sally, lecz wybiera jej przyjaciółkę, która nie ma zbyt ciekawej przeszłości.? Kiedy Allen wręczył Banderasowi scenariusz filmu, ten postanowił nie czytać niczego, z wyjątkiem scen, w których pojawia się jego postać. ?Spytałem Woody'ego czy życzy sobie, bym przeczytał całość. A on odpowiedział, że jeśli nie chcę, to mogę zbudować moją rolę, niezależnie od całej historii. Nigdy wcześniej nie współpracowaliśmy i było to dla mnie zupełnie nowe doświadczenie, dlatego też postanowiłem postąpić właśnie w ten sposób.? Ponieważ Dia jest początkowo dla Roya tajemniczą postacią, ekran na którym wyświetla on swoje fantazje, Allen nie pozwala widzom dostrzec jej w pełni do momentu, w którym widzi ją Roy. Przez pierwszą połowę filmu obserwujemy ją tylko z dystansu, przez okno. ?Kiedy w końcu widzisz ją całą, to aż cię rozsadza ? mówi Allen ? Jest wybitnie piękna. Prawdopodobnie ma bardzo złożone życie ze względu na swoją niezwykłą urodę.? Wcielając się w tak tajemniczą postać jak Dia, Pinto skupiła się na podkreśleniu jej swobody. ?Takie podejście sprawia, że niewiele osób próbuje mówić ci, że powinnaś zrobić to tak, a tamto jest poza postacią - mówi Pinto.  Sama rola jednak nadal była niemałym wyzwaniem. To dopiero mój trzeci film i pracowałam tu z Woodym i Joshem. Na szczęście każdy z nich służył mi dużym wsparciem i w kilka dni zostałam zaakceptowana.? Początkowa jej postać nosiła identyczne imię jak postać, którą zagrała w ?Slumdog Milioner?, więc Pinto poprosiła Allena by je zmienił. Kiedy poczuła, że nowe imię nie pasuje do jej postaci, zapytała, czy może kolejne wymyślić już sama. Allen zgodził się z ochotą. Aktorka spędziła kilka dni zastanawiając się nad właściwym imieniem. ?To może wydawać się mało istotne, ale ja czułam, że moja postać oczekuje imienia zgodnego z jej charakterem. Dia nie przyszła do mnie od razu.  Słowo ?dia? oznacza ?dzień? w hiszpańskim i portugalskim, a w hindi ?światło?. Oba słowa związane są z jasnością.? Ostatnią z obsadzonych postaci była Charmine ? Lucy Punch. ?Szukaliśmy długo i przerobiliśmy wszystkie możliwe kombinacje, osoby znane i nieznane, a na końcu, wyłącznie dzięki talentowi, zwyciężyła Lucy. Lucy pięknie wygląda, jest zabawną i profesjonalną aktorką, ma charyzmatyczną osobowość i jest w 100% żywa na ekranie? ? podkreśla Allen. ?Przeczytałam tylko kilka scen na swoim pierwszym przesłuchaniu, a kiedy spotkaliśmy się ponownie poczułam, jakbym tą postać znała od zawsze i wiedziałam, jak ją zagrać. Uznałam, że wszystko, co Charmaine mówi o sobie jest nieprawdziwe. Ciągle na nowo wymyśla i zmienia swoją historię. Ma wiele cech, których nie da się polubić, ale poczułam więź z jej afirmacją życia i zabawy.? Dzień, w którym otrzymała rolę u Allena Punch nazywa najbardziej ekscytującym w jej życiu. ?Krzyczałam, biegałam po całym domu, zadzwoniłam do mamy, było mnóstwo wrzawy. A pół godziny później zamknęłam się w moim mieszkaniu.? Banderas mówi, że zanim pojawił się na planie, dostał od Allena list (który następnie oprawił w ramkę) mówiący mu, by czuł się swobodnie i nie bał ingerować w dialogi, jeśli to zapewni mu większy komfort. Cała obsada otrzymała od reżysera wolną rękę w kwestii improwizacji. ?Charmaine jest specyficzną osobą. Woody pozwolił mi na wiele swobody, namawiał do próbowania różnych wypowiedzi i dowcipów ? wspomina Punch. - Kilkakrotnie jednak usłyszałam ?Przestań się wygłupiać?. Allen lubi, gdy coś jest realistyczne i domyśliłam się, że przesadziłam. Generalnie jednak pozwalał mi robić to, na co miałam ochotę.? ?Jedyne, co usłyszałam, to by nie grać do kamery. Allen nienawidzi tego typu aktorstwa. Oczekuje naturalności? ? dodaje Pinto. Sposób realizacji scen w długich ujęciach był dla aktorów ekscytującym wyzwaniem. ?Zdarzały się sześciostronicowe sceny, w których twoja postać w dziesięć minut przechodzi przez sześć pomieszczeń. Udźwignięcie roli staje się wówczas mocno skomplikowane ? wspomina Brolin. - Masz zaledwie kwadrans na zapamiętanie wszystkiego ? jak ustawione są światła i jakie masz zadania podczas tego ujęcia. To wymaga maksymalnej koncentracji? ? dodaje. ?Zawsze zastanawiało mnie, dlaczego ludzie często mówią i brzmią zupełnie jak on w jego filmach. Duży wpływ ma na to fakt, że kręcąc często balansujesz na krawędzi. Zdarzy Ci się zająknąć wypowiadając kwestię w stylu: ?uhum ? muszę wziąć kieliszek i jak najprędzej nalać sobie kolejnego drinka.? Ale właśnie to w nim kocham ? mówi Naomi Watts ? Podsuwa Ci genialne słowa, ale nie nakazuje się ich kurczowo trzymać, co sprawia, że grając szukasz najlepszego sposobu, by to wyrazić.? W porównaniu z innymi bohaterami, Helena wydaje się być najbardziej szczęśliwa. Żyje z głową w chmurach i nawet gdy znajduje sobie kogoś bliskiego, to jest to osoba o równie lekceważącym stosunku do rzeczywistości. ?Jest bardziej szalona niż ktokolwiek ? mówi Allen. - Przy całym tragizmie życia, możesz odnaleźć szczęście. Ale musisz być zwariowany i wierzyć w bajki, odrzucając rzeczywistość.?  To stwierdzenie nie ogranicza się do irracjonalnych osób w typie Heleny. ?Myślę, że każdy ma swoje sposoby na wypieranie i racjonalizowanie nieprzyjemnych momentów życia. Radzimy sobie zaprzeczając rzeczywistości i płacąc za różnego rodzaju iluzje: nieśmiertelność, sens istnienia, życie pozagrobowe? ? dodaje. Zdaniem Hopkinsa idea ta jest doskonale widoczna w potrzebie posiadania dziecka przez Alfy?ego. ?On potrzebuje czegoś, co uczyni go nieśmiertelnym ? mówi. - Cokolwiek robimy dla polepszenia naszego życia, gromadzimy majątek, osiągamy sławę itp., czynimy to dlatego, by odwrócić uwagę od przerażającej nas tajemnicy życia i śmierci? ? dodaje. Film zaczyna się i kończy sentencją z Makbeta: ?to opowieść pełna wrzasku i wściekłości, lecz nic nie znacząca?. Allen wyjaśnia ? ?Wszyscy Ci bohaterowie pędzą próbując odnaleźć sens życia, zaspokoić swoje ambicje i odnieść sukces w miłości. Pędząc wpadają na siebie i popełniają mnóstwo błędów. To permanentny chaos. Aż wreszcie po stu latach znikają, a po kolejnych stu pojawia się nowe pokolenie ludzi, dla których ich ambicje i aspiracje, a także oszustwa i zdrady nie mają kompletnie żadnego znaczenia. Wiele lat później Ziemia ginie w promieniach Słońca, a kolejne lata później znika Wszechświat. Nawet gdyby udało się wynaleźć pigułki dające nieśmiertelność, to zawsze będzie jakiś ostateczny moment. Bowiem nic nie jest wieczne. To wszystko wypełnione jest wrzaskiem i wściekłością, ale finalnie nie ma najmniejszego znaczenia.? Dlaczego mimo swojej ponurej wizji Allen nadal robi filmy? ?To próba odwrócenia uwagi i stawianie sobie wyzwań, które odciągną mój umysł od makabrycznych myśli? - odpowiada.

NAOMI WATTS (Sally) Znakomita aktorka, konsekwentnie wspinająca się po szczeblach kariery od 2004, gdy otrzymała nominację do Oscara za kreację w obrazie Alejandro Gonzalesa Inarritu ?21 gramów?. Rola ta przyniosła jej także Nagrody Stowarzyszeń Krytyków Filmowych z Los Angeles, Waszyngtonu, San Diego, a także nominacje do BAFTA i Złotych Satelitów. Aktorski popis doceniła także publiczność MFF w Wenecji przyznając jej swoją nagrodę ? Lwa Publiczności. Urodzona w Anglii Watts w wieku 14 lat przeprowadziła się do Australii z zamiarem studiowania aktorstwa. Jej pierwszą większą rolą był udział w filmie Johna Duigana ?Flirting?. W 2000 roku wyprodukowała i zagrała w krótkometrażowym filmie ?Ellie Parker?, który zaprezentowano w konkursie filmów krótkometrażowych MFF w Sundance. Pięć lat później na tym festiwalu wyświetlona została pełnometrażowa wersja tej produkcji. Imponująca lista filmowych dokonań Naomi Watts powiększa się z roku na rok, od czasu pracy z Davidem Lynchem na planie ?Mullholand Drive?. Znajdziemy wśród nich takie tytuły jak ?King Kong? Petera Jacksona, serię ?The Ring? Gore Verbińskiego, ?Zabić prezydenta? Nielsa Mullera, ?Malowany welon? Johna Currana, ?Eastern Promises? Davida Cronenberga, amerykańską wersję ?Funny Games? Michaela Haneke czy ?The International? Toma Tykwera. Wkrótce będzie można zobaczyć ją u boku Samuela L. Jacksona i Annette Bening w obrazie ?Mother nad Child? Rodrigo Garcii. Zależnie od zobowiązań rezyduje w Los Angeles lub Nowym Jorku. ANTONIO BANDERAS (Greg) Od kiedy za sprawą filmu ?Królowie Mambo? zaistniał w amerykańskim przemyśle filmowym, stał się jednym z wiodących aktorów swojego pokolenia. Krytycy nie szczędzą pochwał jego kreacjom filmowym, telewizyjnym i teatralnym. Ciepło przyjęto także jego próby reżyserskie (?Crazy in Alabama?, ?Letni deszcz?). W 2005 został zaś uhonorowany Gwiazdą w hollywoodzkiej Alei Sław. Urodzony w hiszpańskiej Maladze aktor jest absolwentem miejscowej School of Dramatic Arts. Po uzyskaniu dyplomu debiutował na deskach lokalnego teatru, by po jakimś czasie przenieść się do Madrytu i dołączyć do obsady prestiżowego Teatru Narodowego. W 1982 został dostrzeżony przez Pedro Almodovara, który zatrudnił go do roli w ?Labiryncie namiętności?. Banderas wystąpił w kolejnych czterech filmach budującego wówczas swoją markę hiszpańskiego reżysera: ?Matador?, ?Prawo pożądania?, ?Kobiety na krawędzi załamania nerwowego? i ?Zwiąż mnie?. Międzynarodowy sukces tych produkcji okazał się dla niego przepustką do Hollywood. W swojej karierze współpracował z czołowymi reżyserami i gwiazdami Hollywood. Stworzył ognisty duet z Salmą Hayek w ?Desperado? Roberta Rodriqueza, zaś w będącym jego kontynuacją ?Dawno temu w Meksyku? partnerował Johnny?emu Deppowi. W ?Grzesznej miłości? natomiast wdał się w namiętny i niebezpieczny romans z Angeliną Jolie. Miał okazję pracować także z Tomem Cruisem i Bradem Pittem (?Wywiad z wampirem? Neila Jordana), Tomem Hanksem i Denzelem Washingtonem (?Filadelfia? Jonathana Demme), Meryl Streep i Glenn Close (?Dom Dusz? Bille Augusta) oraz Brianem de Palmą (?Femme Fatale?). Pierwszą nominację do Złotego Globu przyniosła mu wyreżyserowana przez Alana Parkera ?Evita? - z tytułową rolą Madonny. Kolejną otrzymał za udział w obrazie Martina Campbella ?Maska Zorro?, w którym pojawił się u boku pięknej Catherine Zeta-Jones. Trzecią nominację do Globów otrzymał w 2003 roku za tytułową rolę w produkcji stacji HBO ?And Starring Pancho Villa as Himself?. W tym samym roku był nominowany do, nazywanej teatralnym Oscarem, nagrody Tony za rolę w wystawianym na Broadwayu musicalu ?Nine? Davida Leveaux inspirowanym słynnym ?Osiem i pół? Felliniego. Kreacja ta przyniosła mu szereg nagród, w tym: Best Actor Drama Desk Award, Outer Critics Circle Award, Drama League Award i Theatre World Award. Do jego popisowych kreacji zaliczyć należy dubbing postaci Kota w Butach w trzech filmach z serii Shrek. Widzowie dosłownie zakochali w rozbrajającym zielonookim futrzaku, a producenci zapowiadają na koniec roku osobny film z jego przygodami. Równolegle do realizacji ?Poznasz przystojnego bruneta? Banderas wziął udział w zdjęciach do thrillera ?The Big Bang? w reżyserii Tony?ego Kranta, oraz pojawił się obok Channinga Tatuma i Ewana McGregora w najnowszym obrazie Stevena Soderbergha ?Knockout?. W ostatnim czasie zagrał także wraz z Laurą Linney i Liamem Neesonem  w filmie ?The Rother Man? Richarda Eyre. JOSH BROLIN (Roy) Cieszy się opinią aktora o ogromnym potencjale i charyzmie, który równie chętnie pojawia się w produkcjach dużych wytwórni, jak i projektach niezależnych. Na dużym ekranie debiutował jako nastolatek w wyprodukowanej przez Stevena Spielberga młodzieżowej komedii ?The Goonies? w reżyserii Richarda Donnera. Kolejne doświadczenia zdobywał na planach telewizyjnych seriali. W pamięci widzów utrwalił się rolą w serialu stacji ABC ?The Young Riders,? a także kreacjami w ?Private Eye? (NBC) i ?Winnetka Road? (CBS). Bardzo pochlebne opinie zebrała jego kreacja w opowiadającej o początkach Stanów Zjednoczonych epickiej miniserii TNT ?Into the West?, gdzie wystąpił u boku Beau Bridgesa, Gary?ego Buseya i Jessiki Capshaw. Pierwsze wyrazy uznania ze strony krytyków przyniosła mu rola biseksualnego agenta FBI rozdartego między dawną miłością a obecnym związkiem w filmie Davida O. Russella ?Flirting with disaster?, gdzie wystąpił u boku takich gwiazd jak Ben Stiller, Patricia Arquette, Tea Leoni, Mary Tyler Moore, George Segal, Alan Alda, Lily Tomlin i Richard Jenkins. W jego filmografii znajdziemy także takie tytuły, jak ?Hollow Man? Paula Verhoevena, prezentowany na MFF w Toronto ?Wściekłość? Jimiego Sterna, będący częścią projektu Grindhouse obraz ?Planet Terror? Roberta Rodrigueza czy ?W dolinie Elah? Paula Haggisa. Szerszej publiczności stał się znany w 2007 roku za sprawą kreacji, jaką stworzył w dramacie Joela i Ethana Coenów ?To nie jest kraj dla starych ludzi?. Wraz z resztą ekipy aktorskiej uzyskał nominację do nagrody Gildii Aktorów Filmowych. Jednym z bezpośrednich konkurentów do tego wyróżnienia był inny film z udziałem Brolina ? ?American Gangster? Ridleya Scotta. Przełomem w jego karierze okazała się jednak rola Dana White w obrazie Gusa Van Santa ?Milk?. Kreacja ta przyniosła mu nominacje do Oscara oraz (ponownie) do nagrody Gildii Aktorów Filmowych, a także wyróżnienia nowojorskiej krytyki oraz National Board of Review. Entuzjastyczne recenzje zebrała także stworzona w tym samym roku kreacja George?a W. Busha w biograficznym ?W? autorstwa Olivera Stone'a. Z początkiem 2008 roku Brolin zadebiutował jako reżyser krótkometrażowym obrazem ?X?, którego premiera miała miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Santa Barbara. Reżyserskie doświadczenie zdobywał wcześniej realizując dokument z planu ?To nie jest kraj dla starych ludzi?, który oglądać można wśród dodatków na płycie DVD z filmem. W 2009, we współpracy z Mattem Damonem, Chrisem Moore?em, Anthonym Arnove i Howardem Zinnem wyprodukował dokumentalny obraz ?The People Speak? oparty na książce ?A People's History of the United States?. W konstruowaniu opowieści o tym, jak zmieniała się Ameryka w oczach jej obywateli wzięli udział m.in. Viggo Mortensen, Sean Penn i David Strathairn. W 2010 roku można było zobaczyć go na ekranie u boku Johna Malkovicha, Megan Fox, Michaela Fassbendera i Willa Arnetta - pojawił się w adaptacji komiksu ?Jonah Hex? wcielając się w postać przerażającego myśliwego, który staje na czele armii zombi. Wraz z Shią LaBeoufem i Michaelem Douglasem pojawił się także w kontynuacji hitowego obrazu Olivera Stone?a ?Wall Street?. Z końcem roku na amerykańskie ekrany wszedł natomiast western braci Coen ?Prawdziwe męstwo?, w którym Brolin wciela się w bezwzględnego zabójcę ściganego przez stróżów prawa (Jeffa Bridgesa i Matta Damona). Na jesieni 2011 roku będziemy mogli podziwiać go u boku Willego Smitha w trzeciej opowieści Barry?ego Sonnenfelda o Facetach w Czerni. Przez pięć lat Brolin współpracował z Anthonym Zerbe przy organizowanym w GeVa Theatre w nowojorskim Rochester - Reflections Festival. Jako actor i reżyser miał udział w powstaniu kilkunastu festiwalowych sztuk m.in. ?Pitz and Joe,? ?Life in the Trees,? ?Forgiving Typhoid Mary,? ?Oh, The Innocents,? ?Peep Hole,? ?Ellen Universe Joins the Band,? ?Lincoln Park Zoo? i ?Hard Hearts.? W jego teatralnym CV znajdziemy także występ u boku Eliasa Koteasa w broadwayowskiej  produkcji Sama Sheparda ?True West? oraz w wielokrotnie nagradzanej sztuce Off-Broadway ?The Exonerated? opartej na wspomnieniach więźniów oczekujących w celach śmierci na wykonanie wyroku. ANTHONY HOPKINS (Alfie) Laureat Oscara za rolę Hannibala Lectera w ?Milczeniu owiec?, w swoim dorobku ma nominowane do nagrody Akademii kreacje w ?Okruchach dnia? (1993), ?Nixonie?(1995) i ?Amistad? (1998). Jest także dwukrotnym laureatem statuetki Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej i Telewizyjnej BAFTA za ?Milczenie owiec? (1991) i ?Cienistą dolinę? (1993). Dwukrotnie odbierał również telewizyjną nagrodę Emmy ? za rolę bezwzględnego mordercy Bruno Hauptmanna w obrazie ?The Lindbergh Kidnapping Case? (1976) i sportretowanie Adolfa Hitlera w opowiadającej o ostatnich tygodniach wodza III Rzeszy produkcji ?The Bunker? (1981). Od czasu do czasu nachodzi go ochota, by stanąć z drugiej strony kamery. Dotychczas czynił to trzykrotnie. W 1990 roku wyreżyserował biograficzną opowieść ?Dylan Thomas: Return Journey?, w zrealizowanym w 1996 roku obrazie ?August? ożywił na ekranie sztukę Antona Czechowa ?Wujaszek Wania?, zaś w 2007 roku w ?Sleepstream? zmierzył się z filmową rzeczywistością rodzącą się w głowie scenarzysty. Każda z tych produkcji opatrzona została dodatkowo muzyką skomponowaną przez Hopkinsa. W liczącej już blisko 120 tytułów filmografii słynnego angielskiego szlachcica znajdziemy tytuły reżyserowane przez największych hollywoodzkich twórców: Olivera Stone?a (?Aleksander?), Ridleya Scotta (?Hanibal?), Martina Campbella (?Maska Zorro?), Julie Taymore (?Tytus Andronikus?), Francisa Forda Coppolę (?Dracula?), Davida Lyncha (?Człowiek słoń?), Scotta Hicksa (?Kraina wiecznego szczęścia?), Roberta Zemeckisa (?Beowulf?), Rogera Donaldsona (?Prawdziwa historia?), Johna Maddena (?Dowód?), Allana Parkera (?Droga do Wellville?), Roberta Bentona (?Human Stain?). Wkrótce będziemy mieli okazję zobaczyć go w obrazie Kennetha Branagha ?Thor? opartym na słynnej komiksowej serii wydawnictwa Marvel. Na co dzień mieszka w Los Angeles ze swoją żoną Stellą. W wolnych chwilach poświęca się malarstwu. GEMMA JONES (Helena) Zaliczana do czołowych brytyjskich aktorek jest córką aktora Griffitha Jonesa. W 1962 roku ukończyła z wyróżnieniem słynną Royal Academy of Dramatic Art., a już trzy lata później za drugoplanową rolę w spektaklu Royal Shakespeare Company ?The Cavern? otrzymała nagrodę im. Clarence Derbent. To otworzyło jej drogę do teatralnej kariery. W jej portfolio znajdziemy takie spektakle jak: ?Baal? (Joanna), ?Kupiec wenecki? (Portia) ?Hamlet? (Ofelia), ?Tramwaj zwany pożądaniem? (Blanche Du Bois), ?Cabaret? (Sally Bowles), ?Makbeth? (Lady Makbeth), ?Król Lear? (Goneril), ?Tołstoj? (Sonia Tołstoj), ?The Glass Menagerie? (Amanda), ?Kotka na gorącym blaszanym dachu? (Big Mama). Światową renomę przyniosła jej współpraca z Peterem Brookiem, który z początkiem lat 70. obsadził ją w swojej adaptacji ?Snu nocy letniej?. Publiczność telewizyjna zna ją z kolei z nominowanych do nagród BAFTA ról w produkcjach BBC: ?Play for Today: The Lie? (wg scenariusza Ingmara Bergmana), ?The Spoils of Ponton?, ?BBC Play of the Month: The Cherry Orchard?, ?Play for Today: The Man in the Sidecar? oraz ?The Duchess of Duke Street?. W filmie pojawiała się rzadko. Jej debiutem były słynne ?Diabły? Kena Russela. Szerszej publiczności znana jest za sprawą roli matki w dwóch częściach opowieści o Bridget Jones, kierującej szpitalnym skrzydłem Hogwartu Pani Pomfrey w serii filmów o Harrym Poterze oraz matki głównych bohaterek w adaptacji ?Rozważnej i Romantycznej? Wayne?a Wanga.   FREIDA PINTO (Dia) W 2006 roku porzuciła karierę modelki w Mumbaju, by zająć się prowadzeniem podróżniczego programu telewizyjnego, w ramach którego objechała m.in. Afganistan, Tajlandię, Malezję, Singapur, Indonezję i Fidżi. W 2008 roku wygrała casting  Danny?ego Boyla, który szukał obsady do filmu ?Slumdog. Milioner z ulicy? (2008). Zachwycony nią reżyser w promocyjnym wywiadzie przyrównał ją do swojego innego odkrycia - Kelly Macdonald, z którą współpracował przy ?Trainspotting?. Po oscarowym sukcesie ?Slumdoga? Julian Schnabel zaproponował jej tytułową rolę w obrazie ?Miral?. Ostatnio ukończyła zdjęcia do obrazu ?Immortals? w reżyserii Tarsema Singha. LUCY PUNCH (Charmaine) Rok 2010 był przełomowy dla Lucy Punch, która poza ?Poznasz przystojnego bruneta? wzięła udział w realizacji trzech filmów. U boku Steve?a Carella i Paula Rudda pojawiła się w wakacyjnym hicie ?Kolacja dla palantów?. Kolejne obrazy z jej udziałem to ?Earthbound?, gdzie występuje u boku Kate Hudson, Kathy Bates i Gaela Garcii Bernala oraz ?Bad Teacher? Jake?a Kasdana z Cameron Diaz. Początek filmowej kariery Lucy Punch to występ u boku laureata Oscara Geofferya Rusha w obrazie ?Peter Sellers: życie i śmierć? (2004). Dwa lata później na MFF w Berlinie uhonorowano ją tytułem brytyjskiej ambasadorki Shooting Star za rolę w obrazie ?Julia?, gdzie pojawiła się w towarzystwie Jeremy?ego Ironsa i Anette Benning. W jej filmografii warto zwrócić uwagę na brytyjskie komedie ?Hot Fuzz ? Ostre psy? oraz ?Dziewczyny z St. Trinian?. Młoda aktorka znana jest także doskonale miłośnikom telewizyjnych seriali m.in. ?Days Like These?, ?Doktor Martin?, ?Torcik podano?. Ostatnio z racji zawodowych obowiązków kursuje między Los Angeles a rodzinnym Londynem.

WOODY ALLEN (scenariusz i reżyseria) Artysta wszechstronny: reżyser, scenarzysta, aktor, pisarz, klarnecista, znawca jazzu i nowojorski intelektualista. Sześciokrotnie nominowany do Oscara w kategorii Najlepszy reżyser. Statuetkę odebrał w 1978 roku za film ?Annie Hall?. Czternastokrotnie nominowany do nagrody Akademii w kategorii Najlepszy Oryginalny Scenariusz. Dwukrotny zwycięzca w tej kategorii (za scenariusze ?Annie Hall? i ?Hannah i jej siostry?). Nominowany do Oscara za występ aktorski. Urodził się 1 grudnia 1935 roku na Brooklynie w rodzinie żydowskiej. Woody Allen to pseudonim artystyczny, przybrany z konieczności. Bo czy można rozśmieszać ludzi nazywając się Allan Stewart Konigsberg? Kinem i literaturą interesował się od dzieciństwa. Nie cierpiał szkoły, ale jego bystry umysł nie znosił próżni. Dlatego już jako nastolatek zaczął pisać utwory satyryczne dla teatru i telewizji. Z czasem jego dowcipy podobały się tak bardzo, że trafił do telewizji. Nie miał jeszcze 20 lat! Niekiedy w wywiadach wraca do tych czasów: ?Zanim zacząłem występować jako komik, pisałem gagi dla innych artystów scenicznych. Po pewnym czasie mój menedżer Jack Rollins i przyjaciel Charles H. Joffe namówili mnie do zaprezentowania tego, co sam napisałem przed publicznością. Oczywiście, przed pierwszym występem byłem strasznie zdenerwowany i zżerała mnie trema, ale strach ma tylko wielkie oczy. Zacząłem występować jako komik? (Marek Grabski, Cinema, 12/2000). Tak w 1952 roku narodził się Woody Allen. W 1960 roku zaczęła się kariera komika, występy w knajpkach i klubach Greenwich Village i w wielu programach telewizyjnych, m.in. The Tonight Show. Do połowy lat 60. Allen był przede wszystkim śmiesznym panem z telewizji. Choć artysta wspomina te czasy z rozrzewnieniem, rola komika przestała zaspokajać jego potrzebę sławy. W efekcie zajął się pisaniem scenariuszy, reżyserią i aktorstwem. Pierwszy scenariusz napisał w 1965 roku do filmu ?Co słychać, koteczku?? w reżyserii Clive?a Donnera. Zagrał w filmie główną rolę. W następnym roku napisał  ?Jak się masz, koteczku??, w którym agenci wywiadu walczyli o przepis na sałatkę jajeczną! Rok później współtworzył scenariusz filmu ?Casino Royale? o agencie 007, Jamesie Bondzie, w którym również wystąpił. W 1969 roku wyreżyserował swój pierwszy film ? ?Bierz forsę i w nogi?. Napisał scenariusz i zagrał główną rolę. Odtąd nie ma roku, by nie napisał scenariusza i nie wyreżyserował kolejnego filmu. Nigdy jeszcze nie reżyserował obrazu do nie swojego scenariusza. Jest tytanem pracy. W ciągu kilkudziesięciu lat stał się jednym z najwybitniejszych przedstawicieli kina autorskiego na świecie. I choć jego filmy to w większości komedie, potrafi wyrazić w nich neurotyczną naturę naszych czasów. W jego filmach jest humor, żart słowny i sytuacyjny, duża dawka ironii i wnikliwej obserwacji społecznej. To czyni je wyjątkowymi i od kilkudziesięciu lat zapewnia twórcy wierną publiczność. Większość jego filmów powstała w Nowym Jorku, bo jak mawia Allen, to miasto jest jego ojczyzną. Gdy pojawiły się zarzuty, że pokazuje tylko elegancki Nowy Jork, odpowiadał ?To, co oglądają państwo na ekranie, to moja wizja Nowego Jorku, która z pewnością jest wyidealizowana. Zakątki, atmosfera i postaci, które pokazuję, są starannie wyselekcjonowane. Wszystkie te elementy rzeczywiście istnieją w Nowym Jorku, ale jest tam także wiele rzeczy, które nie są takie idealne. To widać, kiedy porównamy Nowy Jork z moich filmów z Nowym Jorkiem widzianym okiem Martina Scorsese albo Spike'a Lee. Każdy reżyser ma przywilej bycia wybiórczym. Tak jak fotograf w swoim kadrze zawiera tylko te elementy, które mu pasują, a resztę pozostawia poza zasięgiem obiektywu.? (Rafał Niemojewski, Machina). Pierwszy film, jaki zrealizował poza Nowym Jorkiem to ?Wszystko gra? (2005), którego akcja dzieje się w Londynie. Podobnie jak ?Scoop - Gorący temat? (2006), ?Sen Kassandry? (2007) i ?Poznasz przystojnego bruneta? (2010).  W 2008 roku nakręcił w Barcelonie film ?Vicky Cristina Barcelona?, by powrócić do Nowego Jorku filmem ?Co nas kręci, co nas podnieca?. Allen gra na klarnecie i koncertuje na całym świecie z zespołem Eddie Davis New Orleans Jazzband. VILMOS ZSIGMOND (autor zdjęć) Urodził się w małym węgierskim miasteczku Szeged, którego życie skupione było wokół miejscowej rafinerii. Jako nastolatek był świadkiem zakończenia II wojny światowej i ustanowienia na Węgrzech reżimu komunistycznego. Jego fascynacja fotografią zrodziła się w wieku 17 lat z lektury ?Sztuki światła? Eugene Dulovits. Jako syn rodziców o niewłaściwym pochodzeniu klasowym musiał porzucić marzenia o studiach i podjąć pracę w rafinerii. Za oszczędzone w ten sposób pieniądze kupił aparat i zaczął uczyć się nim posługiwać. Swoją pasją zaraził kolegów z pracy, a partia dostrzegła jego inicjatywę i wysłała go na studia do Akademii Teatralnej i Filmowej w Budapeszcie, by po jej ukończeniu przekazał tajniki kręcenia filmów kolejnym robotnikom. Ukończenie przez niego uczelni zbiegło się w czasie z rewolucją 1956 roku. Razem z Laszlo Kovacsem spontanicznie zarejestrowali robotnicze wystąpienia na taśmach filmowych. W obliczu krwawego stłumienia rebelii postanowili przedostać się przez zieloną granicę do Austrii, by pokazać światu prawdę o tych wydarzeniach. W ten sposób obaj trafili do USA jako uchodźcy polityczni. Przez okres lat 60. pracowali w filmie zdobywając doświadczenie i kontakty. Dla Zsigmonda przepustką do hollywoodzkiej kariery okazała się znajomość z Robertem Altmanem, który zaprosił go do realizacji zdjęć przy westernie ?McCabe & Mrs. Miller? (1971). Dziś Zsigmond zaliczany jest do ścisłej czołówki operatorów filmowych na świecie. Wśród rzeszy nagród, które otrzymał jest m.in. statuetka Oscara za zdjęcia do ?Bliskich Spotkań Czwartego Stopnia? Stevena Spielberga oraz BAFTA za ?Łowcę Jeleni? Michaela Cimino. W 1997 roku otrzymał Nagrodę za Osiągnięcia Życia na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych CAMERIMAGE w Toruniu. Jego współpraca z Woodym Allenem datuje się od 2004 roku. Wspólnie zrealizowali dotąd trzy filmy. Obok ?Poznasz przystojnego bruneta? są to ?Melinda i Melinda? oraz ?Sen Kasandry?.