Na początku lat 80., gdy w polityce PRL pojawiło się hasło "odnowy", filmowcy sięgnęli po tematy dotąd w dokumencie nieobecne lub wokół których narosło propagandowe kłamstwo. Już na początku dekady Marek Drążewski zrealizował krótki dokument "Od nowa" (1981) o powtarzających się robotniczych rewolucjach: 1956, 1976 i 1980. Rok później w "Jeszcze czekam" podjął temat śmierci Romka Strzałkowskiego, trzynastoletniej ofiary wydarzeń Czerwca 1956 roku w Poznaniu. Tymczasem od roku 1981 pracował nad pełnometrażowym filmem, który ukazywałby poznański Czerwiec godzina po godzinie, dzień po dniu. Relacje świadków i uczestników wydarzeń, prowokatorów i służb inwigilujących, archiwalia fotograficzne i filmowe pozwoliły rzetelnie i precyzyjnie zrekonstruować przebieg protestów i późniejszych procesów oraz przedstawić ich złożoność. Jerzy DrążewskiDrążewski pokazuje, jak zryw robotników walczących o prawo do chleba i wolności został wykorzystany przez komunistyczne władze do rozgrywek wewnątrzpartyjnych i wyniesienia do władzy Władysława Gomułki. Film zamyka długi fragment zapisu jego wystąpienia na wiecu w Warszawie w październiku 1956, stanowiący gorzki komentarz do poznańskiej tragedii. Drążewski konsekwentnie staje po stronie buntujących się robotników, eksponując ich moralną rację, potrzebę sprawiedliwości i dążenia do prawdy. Tuż po zakończeniu stanu wojennego dokumentalista zdaje się przekonywać, że kolejne protesty są nieuniknione i w końcu doprowadzą do upadku systemu opartego na kłamstwie.