Ludziom na całym świecie imię Miś Yogi przywodzi na myśl postać uroczego, przypominającego posturą gruszkę, uwielbiającego kraść ciasta buntownika w zawadiackim kapeluszu i zielonym krawacie. Buntownika, który wierzy, że jest mądrzejszy niż przeciętny miś, i którego błazeństwom park Jellystone zawdzięcza swoje miejsce na kreskówkowej mapie świata. ?Od zawsze uwielbiałem Yogiego? ? mówi o ?gwieździe? swojego nowego filmu reżyser Eric Brevig. ?Wszystko robi na swój sposób. Nie chce nikomu wyrządzić krzywdy, ale nie potrafi przestać myśleć żołądkiem, który podpowiada mu, że jeśli zabierze ciasto dostatecznie szybko, może uda mu się z nim uciec. Można rzec, że Yogi to duże dziecko, które każdy z nas ma w sobie. Jest niedźwiedziem o bardzo ludzkiej naturze?. ?Ludzie uśmiechają się na myśl o Yogim? ? mówi Donald De Line, który ? wspólnie z Karen Rosenfelt ? stoi za produkcją filmu o nowych przygodach niesfornego niedźwiedzia. ?Ta postać jest ponadczasowa. Gdy tylko o nim pomyślę, natychmiast słyszę w głowie jego głos?. ?Oryginalna kreskówka była pisana z myślą zarówno o dzieciach, jak i dorosłych. Niezmiernie cieszy mnie to, że mam szansę pracować nad tak dużą produkcją, w której znajdzie się coś dla widzów różnych pokoleń? ? dodaje Brevig. Miś Yogi łączy w sobie tradycyjne elementy historii ? barwne postacie, nieco zuchwały humor oraz odwieczny konflikt z prawem głównego bohatera ? które są wyznacznikiem jej ponadczasowości, oraz współczesny wydźwięk i fabułę. Jak mówi reżyser, dołożono wszelkich starań, aby usunąć wszystkie elementy, które pozwoliłyby na identyfikację czasu akcji. Zobaczymy współczesne ubrania i samochody, ale nie znajdziemy żadnych elektronicznych urządzeń, które osadziłyby film w konkretnym czasie. ?Dzieci, dla których spotkanie z Yogim będzie pierwszym w życiu, uznają go za niesamowitego, szalonego niedźwiedzia budującego samoloty ze znalezionych rupieci. Dla reszty, będzie to spotkanie po latach i szansa na odświeżenie znajomości z uwielbianymi postaciami? ? twierdzi Brevig. Za wielopokoleniowym wdziękiem niezwykłego mądrali i jego niefrasobliwego pomocnika, Boo Boo, w dużym stopniu stoją aktorzy, którzy użyczyli głosu postaciom: Dan Aykroyd, którego tubalnym barytonem przemówi Yogi, i Justin Timberlake z bezbłędną charakteryzacją Boo Boo. Aykroyd czule wspomina wczesne spotkania z bohaterem filmu: ?Każde środowe popołudnie spędzałem przed telewizorem, radośnie śledząc przygody Misia Yogiego. Był jedną z najbardziej przystępnych postaci w kreskówkach ? radosną i ciepłą. Jednocześnie był trochę wyjęty spod prawa, co mi się podobało. Jego pozbawiona złośliwości przyjaźń z Boo Boo była wprost idealna. Myślę, że to właśnie dlatego dzieciaki z pokolenia Justina i dzieci w ogóle nadal ich podziwiają?. Timberlake podziela tę opinię, dodając: ?W czasach szkolnych zwlekałem z odrabianiem prac domowych na rzecz oglądania kreskówek i Miś Yogi był elementem obowiązkowym każdego szkolnego popołudnia i sobotnich poranków. Nieco później dowiedziałem się, że moi rodzice również wychowali się na tej bajce. Oglądanie Yogiego sprawia, że ponownie czuję się jak dziecko?. Yogi i Boo Boo ożyli dzięki pełnej komputerowej animacji i interakcji z ludzką obsadą. Zamiarem Breviga było stworzyć ciepłych, subtelnych bohaterów, przypominających żywych aktorów o błyszczących oczach i mokrych noskach, a nie zwykłe postaci z kreskówki. Nasz operator, Peter James, oświetlał ich tak samo, jak robi to w przypadku wszystkich aktorów. ?Chciałem żywych, oddychających i w pełni wymiarowych postaci? ? dodaje reżyser. Kręcony w pełnym trójwymiarze za pomocą fotografii stereo najnowszej generacji, nazywanej przez Breviga ?szczytowym systemem?, Miś Yogi zapewnia połączenie elementów w sposób, którego widzowie dotąd nie widzieli. Jeszcze rok temu technologia tej klasy nie istniała. Rozdzielczość, wyrazistość i liczba szczegółów, którą jesteśmy w stanie uchwycić dzięki nowym kamerom 3D, jest doskonała. Umieszczaliśmy ten sprzęt w miejscach, gdzie nikt tego jeszcze nie robił: na wierzchołkach drzew i w spienionych falach górskich rzek. Za pomocą dźwigu budowlanego kręciliśmy ujęcia z wysokości 60 metrów ponad lasem, by zabrać widzów na przelot razem z Yogim, który, używając prowizorycznej lotni, próbuje ukraść koszyk piknikowy. ?Nie twierdzę, że było łatwo? ? mówi Brevig. ?Sam sprzęt ważył 40 kg, bo korzystaliśmy z dwóch kamer ? lewej i prawej. Operatorzy pewnie jeszcze leczą nadwyrężone plecy?. ?Technologia jest tak zaawansowana, że pomyśleliśmy ? wykorzystajmy wszystko, co tylko się da. Połączmy akcję z elementami humorystycznymi, zróbmy pożytek z tej pięknej scenerii i zapierających dech w piersiach widoków i stwórzmy pierwszorzędny obraz. Sprawmy, żeby widzowie poczuli się jak w prawdziwym parku Jellystone? ? wtrąca De Line. Brevig, którego fabularnym debiutem był wydany w 2008 roku przygodowy hit Podróż do wnętrza ziemi 3D, bogate doświadczenie w pracy z efektami wizualnymi zawdzięcza dwudziestoletniej współpracy z najbardziej wpływowymi filmowcami w branży, co zaowocowało, między innymi, Oscarem Specjalnym? za wkład przy Pamięci absolutnej. Praca nad grafiką trójwymiarową to jego druga natura, choć wciąż podkreśla, że nie chce, aby technologia stała się przeszkodą w pracy. Najważniejsze jest, aby te postacie były przekonujące i ujmujące w swej historii. A stawka dla Yogiego i Boo Boo nigdy nie była tak wysoka. To już nie zwykły skok po koszyk piknikowy, który przyprawi strażnika Smitha o ból głowy. Tym razem ważą się losy parku Jellystone. Skorumpowany burmistrz Brown roztrwonił pieniądze miasta, a dziurę w budżecie i pokrycie wydatków kampanii wyborczej na stanowisko gubernatora próbuje łatać, sprzedając park drwalom za pokaźną sumkę. Dla bohaterów filmu oznacza to przejęcie ich przytulnej jaskini, wysiedlenie ich przyjaciół, nie wspominając o strażniku Smisie i mieszkańcach miasta, którzy zostaną pozbawieni nienaruszonego, naturalnego piękna parku. To wszystko pozbawi niedźwiedzia apetytu. Ale tylko na chwilę. Do dobrych wieści można zaliczyć fakt, że ratowanie parku Jellystone uwydatni styl, brawurę i śmiałą kreatywność Yogiego, przy okazji będąc nieszkodliwą autoreklamą. Nad kontrolą obrażeń i ograniczeniem strat będzie czuwał pozytywnie nastawiony i zarazem uroczy Boo Boo. Wspólnie zmierzą się z nowym wyzwaniem, a ich główną bronią będzie, stosowana każdego dnia, praca zespołowa. Misja ratowania parku jest tak istotna, że bohaterowie połączą siły z człowiekiem, którego zawsze starali się unikać ? strażnikiem Smithem, w którego wcieli się Tom Cavanagh. Wsparciem drużyny będzie nowa postać ? grana przez Annę Faris ? dokumentalistka Rachel Johnson, która przyjedzie do Jellystone w celach zawodowych. Jednakże, piękno parku oraz wdzięk strażnika Smitha nie będą jej obojętne. W międzyczasie, zastępca Smitha, strażnik Jones, grany przez T.J. Millera będzie bardziej przeszkadzał, niż pomagał, a burmistrz Brown razem ze swoim sekretarzem, których role powierzono Andrew Daly?owi i Nate?owi Corddry?emu zajmą się realizacją swojego nikczemnego planu. ?W Yogim najbardziej urzeka mnie to, że jest komikiem nie tylko fizycznym, ale również poetyckim. To sprawia, że idealnie nadaje się na gwiazdę? ? mówi Brad Copeland, jeden ze scenarzystów i wieloletni fan misia Yogiego. ?Potrafi rozbawić, uderzając w drzewo lub wypowiadając pointę?. Takich scen nie zabraknie w fabularnym Misiu Yogim.

Miś Yogi i Boo Boo zadebiutowali na małym ekranie w 1958 r. jako bohaterowie serialu animowanego Pies Huckleberry wyprodukowanego przez studio Hanna-Barbera ? pierwszej kreskówki, która została wyróżniona nagrodą Emmy w kategorii Programy Dziecięce i Młodzieżowe. Para niedźwiedzi otrzymała tak dobre recenzje, że w 1961 r. poświęcono im osobny program, komiks oraz, w 1964 r., pełnometrażową produkcję. W kolejnych latach beztroski włóczęga i jego uroczy kumpel gościli w licznych serialach, odcinkach specjalnych oraz wydaniach na płytach DVD. Na przestrzeni lat, jednakże, jedno pozostało niezmienne ? przyjaźń. Niezależnie od kłopotów, w jakie pakował ich Yogi, każdy odcinek serialu pokazywał wzajemną zależność bohaterów i uczył, czym jest koleżeństwo. Najnowsza przygoda misiów również nie będzie inna. ?Liczy się lojalność. Koniec końców, przyjaciele zawsze pozostaną przyjaciółmi, za którymi będziemy gotowi stanąć murem? ? mówi Aykroyd. ?Nie ma nic przyjemniejszego, niż popatrzeć na chemię między tymi postaciami. Yogi przekonuje Boo Boo, że jego najnowszy plan się powiedzie, i mimo tego, że w rzeczywistości zawsze jest na odwrót, Boo Boo nigdy nie zostawia przyjaciela. Jego próby wybrania rozsądnego wyjścia zdają się na nic, i co gorsza, to jemu się za wszystko obrywa. Ale taka jest ich przyjaźń? ? dodaje Brevig. Jak wielu sprytnych widzów zauważyło, to Boo Boo powinien nosić miano ?mądrzejszego niż przeciętny miś?, ale nigdy tego nie wykorzysta przeciwko Yogiemu. ?Boo Boo pełni rolę sumienia Yogiego? ? zauważa Timberlake. ?Jest aniołem unoszącym się na jego ramieniu, zawsze gotowym uświadomić mu, co jest ważne. Ale nawet będąc głosem rozsądku, nie przestaje być słodkim misiem, mówiącym przez nos?. ?To entuzjazm, z jakim Yogi podchodzi do wszystkiego, sprawia, że każdy szalony pomysł wydaje się bardzo interesujący. Boo Boo nigdy nie zostawia przyjaciela w potrzebie i towarzyszy mu niezależnie od tego, jak niebezpieczne i nierozważne może być ich postępowanie? ? mówi Aykroyd, ilustrując sytuację przykładem: ?Jedną z moich ulubionych scen jest ta, kiedy stojący nad urwiskiem Yogi przypina się do kolejki tyrolskiej. Jest święcie przekonany, że idealnie obliczył odległość od kosza piknikowego i sami wiecie, czym to się kończy...? Ale braki w inżynieryjnej przenikliwości Yogi nadrabia charyzmą. Może i jest odrobinę próżny, impulsywny i ma lepkie łapy, ale kochamy go też za to, że jest przyzwoity, dobroduszny i dysponuje niekończącymi się pokładami optymizmu. ?Urok Yogiego bierze się z uprzejmości. Jest złodziejem, ale nie brak mu manier, i właśnie dlatego nawet strażnik Smith jest mu przychylny. Jego pozytywne nastawienie i wiara, że nie ma rzeczy niemożliwych, są zaraźliwe? ? zaznacza Jeffrey Ventimilia, który wspólnie z Joshuą Sterninem pracował nad scenariuszem filmu. ?Yogi ma naturę wywrotowca, która imponuje dorosłym? ? dodaje Sternin. ?Podczas gdy my musimy żyć według ustalonych reguł, on może sobie pozwolić na odrobinę wolności. Żyje spontanicznie, kierując się własnymi zasadami?. Dan Aykroyd, który żartuje, że z Yogim łączy go ?niedźwiedzi apetyt?, zdolność odzwierciedlenia natury postaci argumentuje wielokrotnym oglądaniem przygód misia i jego kompana. ?Stara się zachować klasyczny wydźwięk z odrobiną przemyconego Dana Aykroyda, więc całość jest wszystkim dobrze znaną wersją Yogiego z pewną dozą świeżości? ? mówi De Line. Wspominając spotkanie z aktorem, Brevig dodaje: ?Nie mogę powiedzieć, że znaleźliśmy naszego Yogiego. To on znalazł nas. Kiedy widzisz go, czytającego kwestię, myślisz że to Dan, ale jeśli tylko się odwrócisz, przed oczyma staje Yogi?. Filmowcy byli też zachwyceni próbką możliwości Justina Timberlake?a. ?Umówiliśmy się z nim wspólnie z Karen i Donaldem? ? opisuje Brevig. ?Wszyscy wiedzą, że jest wszechstronnie uzdolnionym aktorem o świetnym głosie, ale czy da radę zagrać Boo Boo? Ludzie myślą, że to łatwizna, ale nie ma nic bardziej mylnego. W trakcie rozmowy po prostu zaczął mówić głosem postaci. Popatrzyliśmy na siebie i stwierdziliśmy, że jest genialny?. Timberlake, który podkładał głos pod postać Artiego ze Shreka trzeciego, dodaje: ?Od zawsze udaję głosy postaci z kreskówek w domowym zaciszu. Staram się naśladować je w pełni, więc bardzo się ucieszyłem, kiedy pojawiła się okazja spróbować z Boo Boo?. ?Zupełnie jak Dan, Justin ma dar do komedii. Już na pierwszym spotkaniu, bawiąc się dialogiem, wpadli w odpowiedni rytm?. Na szczęście obydwaj panowie znaleźli czas, żeby nagrywać film w tym samym czasie, co w świecie animacji, gdzie króluje praca w pojedynkę, jest rzadkością. Owocem takiej współpracy były nie tylko dobre relacje między aktorami, ale również duża dawka improwizacji. ?Wydaje mi się, że taka współpraca była naprawdę ważna. Yogi i Boo Boo są jak prawa i lewa ręka. Klasyczna drużyna jak Abott i Costello lub Flip i Flap. Dan ma świetną aurę, a wspólna obecność na nagraniach pozwoliła na odrobinę improwizacji? ? opisuje Timberlake. Aykroyd zgadza się, dodając: ?Za każdym razem, gdy współpraca między aktorami się układa, odchodzi się nieco od scenariusza, uzyskując odrobinę improwizacji. Było wiele momentów, w których po prostu szyliśmy tekst na miejscu. Cudownie jest móc pozwolić sobie na takie odbijanie piłeczki i móc pośmiać się z tego, jak zabawnie jest grać postaci, które tak uwielbialiśmy, będąc dziećmi?. Wstępne nagrania głosów wykonano przed rozpoczęciem pracy z żywą obsadą. W tym samym czasie, na nowozelandzkim planie parku Jellystone, aktorzy zajęli się odgrywaniem kwestii przed wyimaginowanymi postaciami Yogiego i Boo Boo. ?Udana interakcja między aktorami a animowaną postacią wymaga dużej ilości planowania i elastyczności. Trzeba umieć reagować na potrzeby? ? mówi Joe Ksander (znany z filmu Noc w muzeum) z firmy Rhythm & Hues, która zajęła się animacją. Podczas pracy nad filmem Ksander odpowiedzialny był za zgranie ze sobą linii wzroku aktorów i postaci oraz odpowiednią współpracę z dublerami. Wspólnie z kierownikiem ds. animacji Alexem Orrellem (Iniemamocni) pracowali w tandemie z Brevigiem i kierownikiem ds. efektów wizualnych z Rhythm & Hues, Betsy Paterson (Incredible Hulk). Zespół, który nadzorowali, liczył 450 osób. Obie części zespołu dzielnie dotrzymywały tempa jedna drugiej, a komunikacja między nimi odbywała się za pośrednictwem Cinesynca i Skype?a. Nagrania próbne pozwoliły aktorom na wizualizację pracy z animowanymi kolegami, a Brevigowi i ekipie animacyjnej dały możliwość wypróbowania nowych pomysłów i sprawdzenia reakcji. Orelle opisuje: ?Wszyscy ze sobą współpracowali. Nigdy nie było wiadomo, skąd weźmie się kolejny świetny pomysł, a Eric był naprawdę elastyczny?. Podczas nagrania proste rysunkowe wersje Yogiego i Boo Boo zostały naniesione na materiał, aby ułatwić pracę animatorom, a wskazówki reżysera miały pomóc w odzwierciedleniu zachowania i uczuć obydwu postaci. Zmontowany materiał przedstawiono Aykroydowi i Timberlake?owi. ?Na tamtym etapie postaci wyglądały jak wyciągnięte z gier wideo, ale chodziło o to, żeby pokazać aktorom, czy ich bohaterowie stoją, biegną na pociąg, czy wiszą nad krawędzią urwiska. Powiedziałem im, że tak to wygląda, a od nich zależy, w jaki sposób zmienimy animację? ? wyjaśnia Brevig. Postaci Yogiego i Boo Boo ożyły dopiero po nagraniu kwestii obydwu aktorów. Dopracowano tempo, niuanse fonetyczne oraz fizyczne zachowanie bohaterów ? zdziwienie w scenach, gdzie postaci były zdziwione, i entuzjazm w chwili entuzjazmu. Z każdą chwilą Yogi i Boo Boo stawali się coraz bardziej dopracowani i zintegrowani z żywą obsadą filmu, w efekcie łącząc emocje z teksturami, kolorami i naturalnym poruszaniem po ekranie. Ksander przyznaje, że filmowanie w 3D oznacza, że w grę nie wchodzą oszustwa. ?Musieliśmy czuwać nad tym, gdzie dokładnie znajdują się misie. Jeśli miały być właściwej wielkości, oznaczało to, że operatorzy i aktorzy muszą się tak ustawić, żeby misie, których nikt nie widzi, były na swoim miejscu? ? dodaje. Produkcję, żartobliwie nazywaną przez reżysera ?układaniem torów przed jadącym pociągiem?, zaplanowano w taki sposób, aby Brevig mógł nadzorować montaż i edycję efektów specjalnych w fazie ich post-produkcji, jednocześnie kręcąc sceny z żywą obsadą w Nowej Zelandii.

Jeśli Yogi jest siłą nie do zatrzymania, to strażnik Smith jest obiektem nie do poruszenia, który znajduje się na jego drodze. Uzbrojony po zęby w tabliczki z napisem NIE DOKARMIAĆ NIEDŹWIEDZI, zawsze postępujący zgodnie z regulaminem strażnik Smith jest uosobieniem prawa w parku Jellystone. W praktyce oznacza to, że poza opracowaniem kolejnych, pomysłowych strategii na zdobycie jedzenia, Yogi musi wziąć pod uwagę wszechobecnego obrońcę zwiedzających ? mężczyznę, do którego zwraca się per Panie Strażniku za każdym razem, gdy zostanie złapany na gorącym uczynku... gorącym jak świeży placek z wiśniami.  ?Yogi spędza sen z powiek Strażnikowi. Smith stara się, jak może, by przyciągnąć jak największą liczbę odwiedzających w parku, kiedy Yogi daje z siebie wszystko, by ukraść ich jedzenie. To niekończąca się bitwa? ? stwierdza Brevig. Dla Toma Cavanagha Smith jest ?człowiekiem, który kocha naturę, jej faunę i florę, i jest cały, sobą oddany pracy w parku. Pochodzi z rodziny o strażniczych tradycjach i od małego wychowywany był, by pracować w parku?. ?Tom idealnie nadaje się do roli cierpiącego w milczeniu gościa, któremu wszyscy dopingujemy?. Jest zabawny, ale trzeba go brać na poważnie. Dla publiczności stanowi punkt odniesienia. To jedyna osoba w filmie, którą można potraktować jak zwykłego faceta, zmagającego się z otaczającymi go szalonymi postaciami. I zupełnie jak Smitha, Cavanagha nawet na chwilę nie opuszcza entuzjazm. Jest ciepły i czarujący, nawet kiedy Yogi zrzuci mu na głowę kamień? ? kontynuuje reżyser. Relacje Strażnika z Yogim aktor porównuje do sytuacji, w której nasz brat lub przyjaciel zawsze wpada w tarapaty, ale nie przestajemy go lubić. Nawet napady wściekłości Strażnika nie trwają zbyt długo. Prawdą jest, że Yogi dostarcza mu rozrywki, choć Strażnik nigdy się do tego nie przyzna?. ?Żyją w symbiozie ? jeden nie może istnieć bez drugiego? ? mówi Aykroyd. Prawdopodobnie najzabawniejszą rzeczą w strażniku jest niezłomna wiara w to, że pewnego dnia, Yogi weźmie do siebie jego rady, przestanie rabować kempingi i zacznie zachowywać się, jak na typowego niedźwiedzia przystało. I nie w smak mu, kiedy dowiaduje się, że największe utrapienie całego parku będzie gwiazdą filmu dokumentalnego Rachel Johnson ? jednej z nowych postaci, którą zobaczymy na ekranie. Zdaniem Smitha, zainteresowanie to ostatnia rzecz, jakiej potrzebuje ten niedźwiedź. Tylko go zachęci do kolejnych wybryków. Ale za sprawą piorunującego wrażenia, jakie wywrze na strażniku Rachel, wszystkie zastrzeżenia wkrótce zejdą na drugi plan. Dokumentalistka jest nie tylko piękna i inteligentna, ale podziela też botaniczne i zoologiczne zainteresowania Smitha. Kobieta, która odróżnia Bieluń Dziędzierzawą od paproci Lygodium Palmatum... i do tego jest tak atrakcyjna? Jakie są szanse na spotkanie takiej osoby? Anna Faris, która wcieliła się w rolę odwiedzającej Jellystone dokumentalistki Rachel, tak opisuje swoją postać: ?Kocha zwierzęta. Żyła pomiędzy nimi przy okazji kręcenia swoich filmów dokumentalnych, a teraz przyjechała do Jellystone, bo podobno mają parę mówiących niedźwiedzi. Dla ludzi tutaj to po prostu rzadkie zjawisko, nie coś zupełnie niemożliwego, i fakt, że można z nimi rozmawiać, nikogo nie peszy?. ?Widzieliśmy aktorstwo Anny i stwierdziliśmy, że jest niezmiernie zabawna oraz że idealnie pasuje do tej szurniętej postaci. Rachel chce nakręcić Yogiego i Boo Boo w ich naturalnym środowisku, co jest nieco absurdalne, bo mieszkają we w pełni urządzonej jaskini i mają własny telewizor? ? mówi Brevig. Okazuje się, że Rachel i strażnik Smith mają ze sobą więcej wspólnego niż ich identycznie wymiętolone przewodniki po północnoamerykańskiej dziczy (The North American Wilderness Guide). Czas spędzony na odludziu sprawił, że Rachel idealnie dopasowuje się do nieudolnych prób nawiązania rozmowy zadurzonego strażnika. ?Obydwoje są nieudolni, ale w dobrym tego słowa znaczeniu? ? stwierdza Faris. Kiedy Rachel dowiaduje się, że park jest zagrożony, postanawia pomóc. A Smithowi przyda się każda para rąk, gdyż jego zbyt entuzjastyczny i zbyt pewny siebie zastępca Jones tylko przeszkadza. Obsadzony w roli Jonesa T.J. Miller uważa, że ?problemem zastępcy, który obnosi się ze zbiorem skautowskich sprawności, jest to, że chce on być ekspertem w każdej dziedzinie. To interesująca postać, bo łączy w sobie głupkowatość i pociąg do władzy. Mówiąc krótko, chce pozycji Smitha, ale nie jest gotowy na jej przyjęcie?. ?To trudna rola, bo Jones daje się podejść burmistrzowi, który chce go wykorzystać. T.J. i ja pracowaliśmy nad dostosowaniem odpowiedniego tonu postaci, ponieważ żaden z nas nie chciał zrobić z Jonesa czarnego charakteru. Cechuje go naiwność, którą burmistrz wykorzystuje bez mrugnięcia okiem, więc dopingujemy Jonesa, by naprawił swoje błędy? ? mówi Brevig. W postać Browna wcielił się Andrew Daly, który łotrostwu burmistrza nadaje swobodny styl. ?On tylko dba o własne interesy. Ma na głowie wiele spraw, a zrównanie parku Jellystone z ziemią akurat jest jedną z nich. Nie robi tego z nienawiści czy chęci zemsty. Po prostu znajduje się to na jego liście zadań do wykonania?. ?Najbardziej w Andrew lubię to, że rozkoszuje się każdą wypowiedzianą kwestią, zwłaszcza, jeśli brzmi złowieszczo. Ma wtedy takie iskierki w oczach? ? opisuje Brevig. Wsparciem burmistrza w jego niecnym planie zamiany majestatycznych sekwoi z parku Jellystone w skład drzewny jest jego szef sztabu, Nate Corddry ? postać identyfikowana wyłącznie po zajmowanym stanowisku. Jak zauważa Daly, ?burmistrz nawet nie wie, jak się nazywa jego szef sztabu. Traktuje go jak kolejny sprzęt biurowy, dajmy na to kopiarkę, i nie ma pojęcia o tym, jakim jest człowiekiem?. ?Plan przedstawia się następująco: wejść do tego wielkiego, pięknego parku, ściąć wszystkie drzewa, co raczej nie spodoba się odwiedzającym i mówiącym niedźwiedziom. Szef sztabu jest prawą ręką burmistrza. Za każdym razem kiedy ten uknuje jakiś niecny plan, zadaniem mojej postaci jest wprowadzić go w życie? ? opowiada Corddry. Zdaniem Breviga, burmistrz i jego lizus są ?parą zaburzonych postaci, które nie mają pojęcia o tym, jacy są durni. Zabawą podczas oglądania ich w akcji jest to, że nawet w tym, co robią, nie są byt dobrzy. To czarne charaktery, które najczęściej są kompletnie zielone?.

Produkcja zaczęła się w lesie stanowym Woodhill State Forest. Ta nowozelandzka, popularna wśród rowerzystów, lokalizacja o powierzchni 36 tysięcy akrów, znajduje się na zachód od Auckland. ?Bardzo zależało mi, aby aktorzy znaleźli się w środowisku naturalnym, zwłaszcza, że jest to film z postaciami animowanymi. Mogliśmy użyć zielonego tła i wykorzystać efekty komputerowe, ale chcieliśmy uchwycić ducha otwartej przestrzeni, więc wyciągnęliśmy sprzęt na zewnątrz, w miejsce, gdzie piękno naprawdę istnieje? ? mówi Brevig. ?Na szczęście, bo nasza produkcja rozpoczęła się w listopadzie, trafiliśmy na wiosnę w Nowej Zelandii i mogliśmy skorzystać z cudownej pogody i zapierających dech w piersiach widoków? ? mówi De Line. ?Nie oznacza to oczywiście, że Woodhill nie potrzebowało delikatnego podrasowania, żeby stać się parkiem Jellystone. Dla przykładu Brevig podaje, że mieli do dyspozycji plantację sosen, uprawianych do wycinki, co oznaczało, że drzewa rosły w idealnych odstępach. Aby nadać miejscu charakteru, projektant planu David R. Sandefur i projektant architektury obrazu i terenów zielonych Russell Hoffman dodali dostępne w niektórych miejscach cedry japońskie, które przypominają kalifornijskie sekwoje, blisko 10 tysięcy paproci oraz innych elementów runa leśnego, wiele wywrotek pełnych kamieni, kłód, bel i igieł sosnowych. Aby uzyskać efekt bujnej roślinności, posadzono setki wyhodowanych roślin doniczkowych i iglastych. Jezioro, nad którym Yogi prezentuje przezabawną jazdę na nartach wodnych i pokaz fajerwerków, znajduje się w rezerwacie Whakamaru w centrum Wyspy Północnej w sąsiedztwie miast Rotorua i Taupo. Pełną napięcia scenę spływu górskim szlakiem, w której zobaczymy Yogiego, Boo Boo, Strażnika Smitha i Rachel walczących z rwącą tonią, sfilmowano w pobliskiej rzece Waikato, gdzie, dzięki współpracy z lokalną elektrownią wodną, stworzono niebezpieczne bystrza. Każdego dnia, gdy otwierano zastawki tamy Aratiatia, filmowcy korzystali z dwugodzinnego ?okna? i wodowali tratwę. ?Wiele osób może potwierdzić, że sceny kaskaderskie podczas spływu wykonywałem sam? ? z pozorowaną brawurą opowiada Tom Cavanagh. ?Nie odegrałem ich dlatego, że jestem takim śmiałkiem. Po prostu tratwa z kaskaderami się wywróciła, a my popłynęliśmy drugą. Czy to było mądre? Nie. Czy było fajnie? Tak... w przerażający sposób?. ?To było nieco szalone, ale też cudowne. Widoki były przepiękne i myślę, że to były najlepsze chwile podczas nagrania? ? dodaje Faris. Scenę dokończono, używając techniki blue screen. ?Mieliśmy sporo materiału znad rzeki, ale nadal trzeba było dograć jeszcze kilka ujęć. Potem musieliśmy nanieść Yogiego i Boo Boo. Musieli wyglądać na przerażonych, trzymać się tratwy ze wszystkich sił, więc umieściliśmy ich między Strażnikiem Smithem a Rachel i zmontowaliśmy kilka zabawnych ujęć ? ? mówi kierowniczka ds. efektów specjalnych Betsy Paterson. Innymi miejscami w Jellystone wartymi polecenia są jaskinia niedźwiedzi i posterunek strażnika, którymi osobiście zajął się Sandefur. ?Kreskówka była mocno stylizowana i surrealistyczna. Sceneria była nieco abstrakcyjna i zawierała niemal całą paletę barw. W żadnym razie nie przypominała realnego świata. Teraz, jednakże, niedźwiedzie występują w realnym świecie, przy czym ich środowisko, jak np. jaskinia, chcieliśmy przygotować z dbałością o szczegóły, które pojawiły się w kreskówce. Pogodzenie tych dwóch elementów było nie lada sztuką? ? wyjaśnia. Oczywiście wszyscy fani Yogiego dobrze wiedzą, co wyróżnia dom, który miś dzieli z Boo Boo. Mówimy tu o jedynych w swoim rodzaju ulepszeniach zrobionych przez Yogiego w akcie kreatywnej przeróbki rzeczy znalezionych i podkradzionych z parku. Legowisko niedźwiedzi Sandefur umeblował, jak sam określa: ?fantastycznymi przedmiotami zaprojektowanymi ze zwykłych rzeczy, które, teoretycznie, można by podebrać z kamperów, przyczep kempingowych lub od personelu pracującego w parku. Chciałem, aby miały w sobie nutę fantazji, ale nie mogłem przecież wstawiać tam rzeczy, które by do siebie nie pasowały?. Do zbudowania wynalazków Yogiego Sandefur zatrudnił ekipę ze szkoły projektowania Rube Goldberg. Przedmioty, które zobaczymy w filmie, to np.: wyrzutnia-ciast, Zwijacz Koszy 2000 czy szybowiec ze skrzydłami z poszyć namiotowych o napędzie nożnym, wirnikiem zrobionym z wioseł i podwoziem skonstruowanym z czerwonego wózka. ?Te ustrojstwa stworzone przez Davida są naprawdę genialne i zrobione tak, by sprawiały wrażenie, że naprawdę działają... choć nigdy tak nie jest. Bo z wynalazkami Yogiego zawsze jest jakiś problem. Nigdy nie przemyśli ich do końca i za każdym razem coś idzie nie tak? ? mówi Brevig. Kolejnym znanym fanom miejscem jest posterunek Strażnika ? chata z bali, sprawiająca wrażenie 200-letniego budynku, którą zbudowano na planie od podstaw. ?Każdy, kto ją widział, chciał ją nabyć? ? mówi Cavanagh, który znalazł się pośród potencjalnych nabywców. Kiedy zakończono produkcję, chatę sprzedano i przewieziono do firmy z Rotoruy, zajmującej się obsługą kolei turystycznej. Zgodnie z wymaganiami projektowymi Sandefura, projektantka kostiumów Liz McGregor zamiast projektów retro chciała osiągnąć styl opierający się wpływowi czasu. ?Miałam przed sobą wygląd Strażnika Smitha z kreskówki i wzór mundurów Służby Parków Narodowych. Zdecydowałam, że warto je połączyć. Wszystkie oznaczenia zostały zrobione na podstawie emblematów SPN, ale w taki sposób, by miały w nazwie Jellystone? ? dodaje. Podczas przygotowań do filmowania Misia Yogiego Brevig odwiedził kalifornijski Park Narodowy Yosemite. Jego zdaniem Jellystone jest wyidealizowanym połączeniem wszystkich parków rozsianych po całym świecie i wszystkiego, co oferują odwiedzającym. ?Jedną z bardziej interesujących rzeczy w naszym parku jest to, że sprawia wrażenie, jakby czas się w nim zatrzymał. Chcieliśmy to oddać w filmie? ? mówi.  Od pierwszego kadru widzowie powinni poczuć, że są w parku Jellystone ? świecie Yogiego ? najcudowniejszym parku krajobrazowym, jaki można sobie wyobrazić, zamieszkałym przez dwa niedźwiedzie, które zrobią wszystko, by tak zostało. ?Mam nadzieję, że wszystkie osoby, które przyjdą na seans, poczują to samo, co czuły, oglądając kreskówkę, i podzielą się tym wrażeniem ze swoimi pociechami? ? dodaje Brevig.

DAN AYKROYD (Miś Yogi) ? w branży pracuje od ponad 30 lat, został nagrodzony Oscarem? dla najlepszego aktora drugoplanowego za wcielenie się w Booliego Werthana w nagrodzonym Oscarem? w kategorii najlepszy film Wożąc panią Daisy. Pochodzący z Ottawy w Ontario aktor znany jest publiczności z ról odegranych w ponad 60 filmach, w tym m.in.: Pogromcy duchów (I i II) Ivana Reitmana, przy których Aykroyd był współscenarzystą, urzekająca Moja dziewczyna, komediowy przebój Nieoczekiwana zamiana miejsc, czy Chaplin Sir Richarda Attenborougha. Łącznie, filmy z udziałem Aykroyda przyniosły blisko miliard dolarów zysku na całym świecie. Debiutem scenicznym Aykroyda były wystąpienia w ekipie Not Ready for Primetime Players, występującej w Saturday Night Live. Za udział w programie został uhonorowany nagrodą Emmy za Outstanding Writing in a Comedy-Variety or Music Series. W czasie pracy przy SNL wykreował wiele ze swoich nieprzemijających postaci jak np.: patriarcha Stożkogłowych, Beldar, Elwood Blues, który w późniejszym czasie razem z Johnem Belushim w roli Jake?a Bluesa stworzył duet The Blues Brothers. Aykroyd i Belushi otrzymali nagrodę Grammy w kategorii Best New Artist of 1979 (Najlepszy Debiutant roku 1979) za ich potrójnie platynowy album ?Briefcase Full of Blues?. Pod postacią Elwooda Bluesa Aykroyd wziął udział w nagraniach do siedmiu albumów, które rozeszły się w nakładzie pięciu milionów egzemplarzy. Nieco później wspólnie z Belushim przenieśli postaci The Blues Brothers na duży ekran w hicie o tym samym tytule, którego współscenarzystą był Aykroyd. W niedługim czasie, ponownie zwerbował Belushiego, tym razem do wcielenia się w postać brata Jake?a ? Zee. Dwójka występowała jako Elwood i Zee Blues przed publiką w Stanach Zjednoczonych. Po latach, Aykroyd, po raz kolejny jako scenarzysta, przyczynił się do powstania sequelu filmu o braciach Blues pt. Blues Brothers 2000, w którym także wystąpił. Film wyreżyserował John Landis. Do sukcesów Aykroyda można zaliczyć takie tytuły, jak: Szpiedzy tacy jak my, Dziennik sierżanta Fridaya, Same kłopoty, czy bazujący na postaci wymyślonej w czasach SNL Stożkogłowi. Lista filmów z udziałem aktora zdaje się nie mieć końca. Nie można zapomnieć o Pearl Harbor, Strefie mroku, Indianie Jonesie i Świątyni Zagłady Stevena Spielberga, komedii Moja macocha jest kosmitką, Włamywaczach, drugiej części Mojej dziewczyny, Ucieczce do Edenu, Tomciu Grubasku, Zabijaniu na śniadanie, Świecie zabawy, animacji komputerowej Mrówka Z i Ewolucji Ivana Reitmana. Poza pracą w branży filmowej i telewizyjnej, należy nadmienić, że Aykroyd jest zapracowanym przedsiębiorcą, który wśród swoich zasług ma sprowadzenie do USA restauracji Hard Rock Café oraz współzałożycielstwo firmy The House of Blues Entertainment, Inc., otwarcie sali koncertowej, restauracji i sklepów spod znaku House of Blues w całym kraju. Jako Elwood Blues, Aykroyd prowadzi, będącą na antenie od 10 lat, audycję House of Blues Radio Hour, której można słuchać na 180 stacjach amerykańskiej sieci United Stations Radio Networks. Wspólnie z Johnem Belushim, pełnią rolę konferansjerów, wokalistów i tancerzy w ?Have Love Will Travel Revue?, która zajmuje się promocją klasycznych piosenek amerykańskich. Pasją Aykroyda są wina i wódki, a zwłaszcza marka Patron Spirits, której jest ambasadorem na terenie Kanady. Aktor współpracuje z mającą siedzibę w Toronto firmą Diamond Estates Wine and Spirits Ltd, co zaowocowało wypuszczeniem na rynek win sygnowanych jego nazwiskiem: seria Dan Aykroyd Discovery oraz wina lodowego Dan Aykroyd Signature Reserve VQA Vidal Ice Wine, które otrzymało nagrodę Kanadyjskiego Wina Roku, oraz wódki Crystal Head Vodka, produkowanej w Nowej Fundlandii. W lipcu 2007 r. Diamond Estates ogłosiło zamiar wybudowania winiarni im. Dana Aykroyda (Dan Aykroyd Winery) w samym sercu kanadyjskiego regionu winnego ? Niagrze. Ta wielopoziomowa, warta 12 milionów dolarów winiarnia zajmuje powierzchnię niemal 4200 m2, a sam budynek ma być hołdem dla otaczających ją terenów i wkładu Aykroyda w rozwój kina oraz telewizji. W pomieszczeniach rozmieszczono ulubione pamiątki aktora. Uhonorowany Orderem Kanady w 1999 r., Aykroyd otrzymał również odznaczenie Vice-Regal z rąk gubernatora generalnego dla wybitnego Kanadyjczyka, który ?dba o rozwój kraju?. Aykroyd służył również jako zaprzysiężony Kapitan Rezerw Policji miasta Harahan w stanie Louisiana, gdzie otrzymał pochwałę za wkład pracy nad edukacją antykryminalną młodzieży. JUSTIN TIMBERLAKE (Boo Boo) ? zdobywca nagród Emmy oraz Grammy, który zdobył uznanie za grę aktorską w produkcjach komediowych i dramatycznych, w szczególności za przebój jesieni 2010 The Social Network, wyreżyserowany przez Davida Finchera. Wystąpił również w dramacie kryminalnym Nicka Cassavetesa Alpha Dog, gdzie obok niego zobaczyć mogliśmy Emile?a Hirscha, Bruce?a Willisa i Sharon Stone. Inną produkcją z jego udziałem był Jęk czarnego węża w reżyserii Craiga Brewera, gdzie zagrał u boku Cristiny Ricci i Samuela L. Jacksona. Próbkę swoich możliwości głosowych dał w Shreku trzecim. W Końcu świata mogliśmy obejrzeć go w towarzystwie Dwayne?a Johnsona, Seanna Williama Scotta, Sarah Michelle Gellar i Mandy Moore. Wystąpił również w niezależnej produkcji The Open Road, w której zobaczyć mogliśmy również Jaffa Bridgesa, Mary Steenburgen, Harry?ego Deana Santona oraz Kate Marę. Kolejnymi produkcjami, które zmieściły się w napiętym terminarzu Timberlake?a, są: komedia Friends with Benefits z Milą Kunis i Emmą Stone w rolach głównych i Bad Teacher, w którym wystąpi Cameron Diaz i Jason Segel. Obydwa filmy mają trafić na ekrany w roku 2011. Dodatkowo, Timberlake był gospodarzem w trzech pamiętnych odcinkach Saturday Night Live, nakręcił kilka skeczy, które zyskały na popularności dzięki rozsyłaniu wirusowemu. Należy tu wymienić słynny D**k in a Box, będący pierwszym filmem, który obejrzano w serwisie YouTube ponad 100 milionów razy, i zarazem przepustką do pierwszej nagrody Emmy dla gwiazdora. Drugą nagrodę Emmy wręczono mu w 2009 r. w kategorii najlepszy występ gościnny aktora w serialu komediowym (Outstanding Guest Actor in a Comedy Series) za prowadzenie SNL. Pełnił rolę prowadzącego podczas gali muzycznej MTV Europe Music Awards, rozdania nagród Nickelodeon?s Kid?s Choice Awards oraz nagród ESPN i ESPY. W roku 2010 został wyróżniony nagrodą Uniwersytetu Harvarda ? Hasty Pudding Man of the Year. ANNA FARIS (Rachel) ? w kwietniu przyszłego roku będziemy ją mogli obejrzeć u boku Chrisa Evansa w komedii romantycznej What?s Your Number?, wyreżyserowanej przez Marka Myloda, przy której pełni też funkcję współproducentki. Miesiąc wcześniej ? w marcu ? na ekrany kin wejdzie Kids in America, gdzie oprócz Anny zobaczymy Tophera Grace?a. Jedną z ostatnich produkcji, w której zagrała i którą produkowała Faris, był Króliczek ? komedia opowiadająca o przygodach Króliczka Playboya, który próbuje przystosować się do szarej rzeczywistości, po przymusowym opuszczeniu rezydencji. Projekt zapoczątkowała sama Faris, a przy scenariuszu pomogli jej twórcy Legalnej blondynki. Faris ma też doświadczenie przy podkładaniu głosu. Annę, Billa Hadera, Andy?ego Samberga i Jamesa Caana mogliśmy usłyszeć w trójwymiarowym przeboju Klopsiki i inne zjawiska pogodowe, powstałym na podstawie uwielbianej przez najmłodszych książki. Drugim filmem, do którego Anna użyczyła swojego głosu, był Alvin i wiewiórki 2, gdzie wcieliła się w postać Chipette (Żanety). W latach wcześniejszych Faris mogliśmy oglądać w nominowanym do Oscara Między Słowami, z gwiazdorską obsadą, Billem Murrayem i Scarlett Johansson, w reżyserii Sofii Coppoli. Rola w tym filmie przyniosła aktorce wiele dobrych opinii. Oprócz wymienionych produkcji do filmografii Faris należy zaliczyć Observe and Report ? Złap, zakapuj, zabłyśnij, Tajemnicę Brokeback Mountain w reżyserii Anga Lee, Ciastko z niespodzianką Gregga Arakiego, Maminsynka, Zostańmy przyjaciółmi, Kelnerów, Podróże w czasie: najczęściej zadawane pytania, tetralogię Strasznego filmu wytwórni Dimension Films, która uznawana jest za najbardziej udaną franszyzę aż do dziś. Aktorka ma też na swoim koncie udane występy w produkcjach telewizyjnych. Nie można zapomnieć o Ekipie, gdzie zagrała samą siebie, oraz finałowym sezonie Przyjaciół, w którym zagrała matkę zastępczą adoptowanego dziecka Moniki i Chandlera. Pochodzi z Seattle, gdzie w młodym wieku zaczynała karierę na deskach lokalnego teatru. TOM CAVANAGH (Strażnik Smith) ? najczęściej kojarzony jest produkcjami telewizyjnymi, jak np. erial Ed, za który otrzymał Złoty Glob i w 2001 r. nagrodę TV Guide Award for Actor of the Year (nagroda dla aktora roku). Cavanagh był również producentem i reżyserem wielu odcinków serialu. W ostatnim czasie mogliśmy go oglądać w bardzo dobrze ocenianym serialu Hoży doktorzy, serii Zaufaj mi, Eli Stone i Love Monkey. Regularnie występował w serialu Powrót do Providence oraz produkcji Showtime Network Pif-Paf! Jesteś trup!, która przyniosła mu nagrodę Peabody Award i kilka nagród Daytime Emmy Awards, wliczając w to Outstanding Children Special (Najlepszy program dla dzieci) oraz nominację do Outstanding Performer on a Children?s Special (Najlepszy aktor programu dziecięcego). Cavanagh ma też na koncie występy na dużym ekranie. Wystąpił w wielu produkcjach niezależnych np. Rozterkach Gray, familijnej produkcji Jak ugryźć robala i kanadyjskiej komedii Śniadanie ze Scotem. Niedawno ukończył pracę nad filmem krótkometrażowym osadzonym w Nowym Jorku, opowiadającym historię kobiety uwikłanej w oszustwa koszykarskie. W 1989 r. Cavanagh zadebiutował na Broadwayu w musicalu ?Shenandoah?. Do jego osiągnięć scenicznych należy zaliczyć pracę przy ?Grease?, ?A Chorus Line?, ?Cabaret?, ?Wspomnieniach z Brighton Beach?, ?Urinetown? i ?Some Americans Abroad?. Urodził się w Ottawie, Ontario. W wieku sześciu lat przeprowadził się z rodziną do Ghany, gdzie jego ojciec szkolił lokalnych nauczycieli. W późniejszym czasie Cavanagh wraz z rodziną wrócili do Quebec, gdzie aktor uczęszczał do Queens University in Kingston, Ontario. W czasach studenckich grał w hokeja i koszykówkę. Edukację ukończył ze specjalizacjami z anglistyki, biologii i pedagogiki. T.J. MILLER (Strażnik Jones) ? od pewnego czasu jest jednym z najbardziej rozchwytywanych komików młodego pokolenia. Variety zaliczyło go do grona 10 najlepszych komików, których warto zobaczyć (?Top 10 Comics to Watch?), a Entertainment Weekly określiło go mianem obiecującego komika (?Next Big Things in Comedy?). Poza występem w Misiu Yogim, tej jesieni, w towarzystwie Jacka Blacka i Jasona Segela, zobaczymy go w Podróżach Guliwera 3D i dreszczowcu Tony?ego Scotta Niepowstrzymany, w którego obsadzie znaleźli się Denzel Washington i Chris Pine. W ostatnim czasie Miller współpracował przy produkcji niezależnej komedii Jesse?ego Peretza pt. My Idiot Brother, gdzie wystąpi wspólnie z Paulem Ruddem, Adamem Scottem, Rashidą Jones, Zooey Deschanel i Elizabeth Banks. Uwagę publiczności pierwszy raz zwrócił na siebie w 2008 roku, kiedy wystąpił w hicie J.J. Abramsa Projekt: Monster. Ten przebój z gatunku sci-fi był numerem jeden otwarcia amerykańskiego box office?u. Niedługo potem Miller, wspólnie z Jasonem Batemanem, wystąpił w komedii Extract oraz serialu komediowym, wyprodukowanym przez ABC, Carpoolers, gdzie poza nim oglądać mogliśmy Jerry?ego O?Connella. Ostatniego roku pojawił się też w Dziewczynie z ekstraklasy, gdzie główne role zagrali Jay Baruchel i Alice Eve, oraz podkładał głos do anglojęzycznej wersji animowanego przeboju Jak wytresować smoka. U boku Russella Branda i Jonah Hilla wystąpił w komedii Idol z piekła rodem. Obecnie przemierza USA, prezentując swój, dobrze oceniony przez krytyków, stand-up, który obejrzeć można w Chicago, Toronto i Montrealu podczas festiwalu Just for Laughs Festival. Od czasu do czasu występuje w towarzystwie swojej grupy kabaretowej Heavyweight, w skład której wchodzą: Brady Novak, Mark Raterman i Nick Vatterott. Nieco wcześniej w tym roku, zagościł w wydaniu specjalnym Hot List stacji Comedy Central, którego tematem była prezentacja 10 najlepszych komików wykonujących stand-up. Miller pochodzi z Denver, Colorado i ma na swoim koncie dwuletnie występy w Chicago z grupą Second City. W 2005 r. został uhonorowany nagrodą Regional Winner Sierra Mist Search w kategorii Next Great Comic (Następny Wielki Komik). NATE CORDDRY (Szef Sztabu) ? wkrótce jego głosem przemówi jedna z postaci animowanej serii Tron. Nadchodzącej zimy zobaczymy go w jednej z głównych ról w Shelter, gdzie zagra też Julianne Moore. Obecnie pracuje na planie show Davida E. Kelly?ego Harry?s Law, który będzie nadawany przez NBC w okolicach środka sezonu. Zobaczymy go też w głównej roli serialu Larry?ego Charlesa Our Show, którego produkcją zajmie się wspomniana już NBC. Ma na koncie występ w miniserialu stacji HBO Pacyfik, wyprodukowanym przez Stevena Spielberga i Toma Hanksa, występ u Boku Sarah Michelle Gellar w pilocie produkcji HBO The Wonderful Maladys, 10-odcinkowym dramacie, wyprodukowanym przez Spielberga dla Showtime Wszystkie wcielenia Tary i gościnny występ w nagrodzonym Emma Award serialu Rockefeller Plaza 30. Jego pierwszą pracą była posada w The Daily Show with Jon Stewart. Nieco później wygrał casting do serialu produkowanego przez NBC Studio 60, stworzonego i wyprodukowanego przez Aarona Sorkina. W towarzystwie Ricky?ego Gervaisa wystąpił w Było sobie kłamstwo oraz Brzydkiej prawdzie, gdzie główne role zagrali Katherine Heigl i Gerard Butler. ANDREW DALY (burmistrz Brown) ? niedługo będziemy go mogli oglądać w wyprodukowanym przez NBC serialu The Paul Reiser Show. Ma za sobą rolę w Mogło być gorzej, MADtv, The Showbiz Show with David Spade oraz Crossballs: The Debate Show. Wystąpił też w The Closer, Reno 911 i Biurze. Do występów w produkcjach fabularnych należy zaliczyć: Och, życie, Dziewczynę z ekstraklasy, Intryganta, Semi-Pro: Drużyna marzeń?, Co się zdarzyło w Las Vegas i Szkołę dla drani. Niedługo wystąpi w produkcji Everybody Loves Whales.

ERIC BREVIG (Reżyser) ? jego reżyserskim debiutem była Podróż do wnętrza ziemi 3D, pierwszy film z żywą obsadą, w którym wykorzystano technologię cyfrowego trójwymiaru. Praca na stanowisku kierownika ds. efektów specjalnych zaowocowała Oscarem w kategorii Najlepsze Efekty Specjalne za pracę przy hicie Paula Verhoevena z 1990 r. Pamięć Absolutna. Za ten sam film otrzymał nagrodę Saturn oraz nominację Akademii filmów Science Fiction, Fantasy i Horrorów. Był nominowany do Oscara za najlepsze efekty specjalne w Hook Stevena Spielberga i Pearl Harbor Michaela Baya. Za opracowanie efektów specjalnych do przeboju Barry?ego Sonnenfelda Faceci w czerni otrzymał nominację do nagrody BAFTA oraz Saturn. Kolejne nominacje do nagrody Saturna dostał za Wigilijny show i Indianina w kredensie. Do jego zasług na polu efektów specjalnych należy zaliczyć Wyspę Michaela Baya, kasowy przebój Rolanda Emmericha Pojutrze, Głębię Jima Camerona, Piotrusia Pana w reżyserii P.J. Hogana, Bardzo dziki Zachód Barry?ego Sonnenfelda, Oczy węża Briana De Palmy, W sieci Barry?ego Levinsona, komedię sci-fi Ziemskie dziewczyny są łatwe oraz przebój Duży interes. Poza pracą przy efektach specjalnych, Brevig pełnił funkcję drugiego reżysera przy takich produkcjach, jak: Wyspa, Pearl Harbor, Bardzo dziki Zachód, Faceci w czerni, Indianin w kredensie. Pochodzi z Los Angeles, gdzie zdobył tytuł magistra w cenionej szkole filmowej uniwersytetu UCLA. Jako ekspert od efektów 3D nadzorował pracę nad krótkometrażowymi produkcjami: Magic Journeys, Captain EO oraz Honey, I Shrunk the Audience ? stworzonymi na potrzeby parków Disneya na całym świecie. JEFFREY VENTIMILIA i JOSHUA STERNIN (scenarzyści) ? specjaliści z najwyżej półki. Wspólnie napisali scenariusz do Dobrej wróżki i wyprodukowali wiele filmów, między innymi Rio, Dr. Dolittle 2. Obecnie pracują nad scenariuszem do Peabody & Sherman. Pracowali jako producenci wykonawczy przy Różowych latach 70. Do innych osiągnięć należy dodać Simpsonów, Trzecią planetę od słońca oraz wiele produkcji pilotażowych. Aktualnie pracują jako scenarzyści i producenci wykonawczy przy dwóch produkcjach animowanych stacji Nickelodeon: stworzonym przez nich Robot & Monster i oczekiwanej kolejnej odsłonie Wojowniczych żółwi ninja. Są bardzo zmęczeni. BRAD COPELAND (Scenarzysta) ? dwukrotnie nominowany do nagrody Emmy za pracę jako scenarzysta i producent przy cieszącym się dobrą opinią serialu Bogaci bankruci. Pracował również przy serialu Grounded for Life oraz napisał i wyprodukował telewizyjny przebój Mam na imię Earl. Na dużym ekranie zaistniał dzięki Gangowi dzikich wieprzy, w którym wystąpili John Travolta i Tim Allen. DONALD DE LINE (producent wykonawczy) ? w ciągu ponad 20 lat pracy w przemyśle filmowym współtworzył filmy z największymi sławami pracującymi zarówno przed, jak i za obiektywem kamery. Jego ostatnie projekty to m.in.: ekranizacja komiksu Green Lantern, w reżyserii Martina Campbella z Ryanem Reynoldsem, który jako pierwszy wcieli się w postać tego klasycznego bohatera DC Comics; Jedne z ostatnich produkcji De Line?a to Burlesque, gdzie w towarzystwie Cher zobaczymy Christinę Aguilerę, Kristen Bell i Stanleya Tucciego, oraz debiut animacyjny Zacka Snydera Legendy sowiego królestwa: Strażnicy Ga'Hoole, na podstawie uwielbianej powieści Kathryn Lasky. Do najważniejszych filmów De Line?a trzeba zaliczyć: Stary, kocham cię Johna Hamburga z Paulem Ruddem i Jasonem Segelem; W sieci kłamstw Ridleya Scotta z Leonardo DiCaprio i Russellem Crowem w rolach głównych oraz Observe and Report ? Złap, zakapuj, zabłyśnij z Sethem Rogenem w roli ochroniarza z centrum handlowego. Pierwszym wielkim, producenckim osiągnięciem De Line?a była Włoska robota, gdzie obejrzeć mogliśmy Marka Wahlberga, Charlize Theron i Edwarda Nortona.  Przed rozpoczęciem kariery producenckiej De Line spędził 20 lat, pracując w studiach filmowych jako Prezes, Wiceprezes Paramount Pictures i Prezes Touchstone Pictures. W czasie jego kadencji filmy Touchstone Pictures zarobiły na całym świecie ponad 2.5 miliarda dolarów, zdobywając 24 nominacje do Nagrody Akademii Filmowej (Oscar?). Podczas jego prezesury nakręcono: Pretty Woman, Co z tym Bobem?, obydwie części Ojca panny młodej, Okup Rona Howarda, nominowaną do Oscara? biograficzną Tinę; pierwszy filmy Wesa Andersona Rushmore, pozytywnie przyjętego przez krytyków Eda Wooda w reżyserii Tima Burtona oraz katastroficzny przebój Michaela Baya ? Armageddon.   KAREN ROSENFELT (Producentka) ? wyprodukowała wiele hitów, a ostatnim z nich była ekranizacja sagi Zmierzch, napisanej przez Stephanie Meyer. Filmowa wersja pierwszego tomu bestsellera przyniosła dochód w wysokości 392 milionów dolarów. Jeszcze większym sukcesem cieszyła się druga część hitu pt. Saga Zmierzch: Księżyc w nowiu, która zarobiła więcej niż poprzednia produkcja. Trzecia część przygód Belli Saga Zmierzch: Zaćmienie przyniosła rekordowe 689 milionów dolarów dochodu, stając się jednym z najpopularniejszych filmów w historii Hollywood. Premiera czwartej części pt. Saga Zmierzch: Przed Świtem ? Część 1 zaplanowana jest na listopad 2011 r., jej kontynuacja wejdzie do kin rok później. W ciągu ostatnich czterech lat Rosenfelt pełniła rolę producentki i producentki wykonawczej przy wielu innych dochodowych filmach. Były to m.in. Diabeł ubiera się u Prady na podstawie bestsellerowej powieści o tym samym tytule, w reżyserii Davida Frankela z Meryl Streep i Anne Hathaway w rolach głównych; Marley i Ja na podstawie książki Johna Grogana, gdzie w obsadzie zagościli Owen Wilson i Jennifer Aniston. Kolejną produkcją Rosenfelt będzie komedia The Big Year, w której wystąpią Wilson, Jack Black i Steve Martin ? trzeci film we współpracy z Frankelem. Rosenfelt pełniła rolę producenta wykonawczego przy obydwu częściach serii Alvin i wiewiórki oraz producentki przy ekranizacji bestsellera Ricka Riordana ?Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna?, w reżyserii Chrisa Columbusa. Córkę Franka Rosenfelta, długoletniego współpracownika MGM Studios i późniejszego przewodniczącego MGM/UA, można zaliczyć do drugiej generacji weteranów Hollywood. Karierę rozpoczynała w jednej z najbardziej znanych agencji artystycznych ICM, gdzie pracowała jako asystentka agentki Sue Mengers. Następnie dostała posadę creative executive w Jerry Weintraub Productions oraz, w późniejszym okresie, starszej wiceprezes studia MGM. Następnie przeszła do Paramount Pictures, gdzie przez 15 lat jako producent wykonawczy nadzorowała pracę przy takich filmach, jak: W rytmie Hip-Hopu, Trener, Wredne dziewczyny, Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń, Niemoralna propozycja, Zmowa pierwszych żon, Uciekająca panna młoda, Sprawa honoru. Rosenfelt pełniła kluczową rolę w nawiązaniu współpracy między studiem Paramount a Nickelodeon Movies, dzięki czemu powstało wiele adaptacji seriali telewizyjnych, jak choćby Pełzaki czy SpongeBob Kanciastoporty. Do innych filmów stacji Nickelodeon, które można dołączyć do zasług Rosenfelt, należą: Jimmy Neutron, Dzień bałwana oraz Harriet szpieg. Po zakończeniu długoletniej kariery w Paramount, w 2006 r. Rosenfelt postanowiła spróbować sił jako producentka niezależna, podpisując umowę z FOX 2000 i Twentieth Century Fox. JAMES DYER (Producent wykonawczy) ? Miś Yogi jest czwartym filmem, który produkuje we współpracy z Donaldem De Linem. Ich poprzednie produkcje to Nie wszystko złoto co się świeci, z Matthew McConaugheyem i Kate Hudson, thriller Włoska robota, z Markiem Wahlbergiem i Charlize Therone oraz Teren prywatny z Johnem Travoltą i Vincem Vaughnem. Na sukces Dyera składa się praca przy wielu aspektach produkcji filmowej. Pochodzący z doliny San Fernando producent pracę w branży rozpoczął po powrocie z Wietnamu, pracując jako asystent operatora podczas nagrywania reklam telewizyjnych. Następnie dostał posadę jako pracownik obsługi sceny obecny przy dwóch thrillerach Briana De Palmy: nominowanej do Oscara? Carrie oraz wyprodukowanym w 1980 r. Wybuchu. W późniejszym czasie objął stanowisko asystenta reżysera podczas produkcji filmu Mój brat Kain De Palmy, Czerwonej gorączki, Przystojniaka, Następnych 48 godzin Waltera Hilla; Najlepszych czasów Rogera Spottiswoode?a, Kuli w łeb Johna Frankenheimera oraz Pana mamuśki Stana Dragotiego, z którym pracował podczas produkcji reklam. Następnie zajął się pracą na stanowisku kierownika produkcji przy Zabójczym układzie, Anakondzie oraz Wariatce z Alabamy Antonio Banderasa, przy której pełnił rolę producenta wykonawczego, Patriocie i Głębi oceanu Rolanda Emmericha. Co więcej, pracował jako współproducent wykonawczy przy nagradzanym serialu telewizyjnym HBO Rzym opowiadającym historię ostatnich lat panowania Juliusza Cezara oraz komedii Tajniak z klasą. Pierwszym filmem, przy którym pracował jako producent wykonawczy, był thriller erotyczny Zalmana Kinga Dzika Orchidea, gdzie Dyer pełnił również funkcję pierwszego asystenta reżysera. LEE BERGER (Producent Wykonawczy) ? jest członkiem ścisłego kierownictwa w oddziale Rhythm & Hues Film, gdzie zajmuje się efektami komputerowymi i animacją postaci na potrzeby hollywoodzkich produkcji. Rhythm & Hues jest jedną z niewielu firm, która może się poszczycić ekspertyzą i możliwością produkcji efektów specjalnych i animacji dla wielu dużych, produkujących jedne z najlepszych filmów Hollywood , studiów w tym samym czasie. Poza nadzorowaniem usług firmy, Berger czuwa też nad rozwojem obiecujących pomysłów. Do ostatnich sukcesów spod szyldu R&H, nad którymi czuwał Berger, są: zdobywca Oscara? i nagrody BAFTA Złoty kompas, wysoce udane produkcje Alvin i wiewiórki oraz Noc w muzeum, a także trzecia z kolei nagroda Scientific & Technical Academy Award dla Rhythm & Hues za rozwój rurociągu symulacji płynów. Przed zmianą stanowiska na obecne przez 8 lat pracował w oddziale R&H Film jako producent wykonawczy, nadzorując pracę nad nominowanymi do Oscara? Opowieściami z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa oraz dziesiątkami innych filmów. Obecnie, prowadzony przez niego zespół pracuje nad długą listą nadchodzących filmów. Są to m.in.: Hop, Life of Pi, Poznaj naszą rodzinkę i X-men: Pierwsza klasa. Jedne z ostatnich produkcji studia to Charlie St. Cloud, Wybuchowa para, Marmaduke ? pies na fali, Drużyna A, Wilkołak, Alvin i wiewiórki 2 oraz Zaginiony ląd. Kariera Bergera w biznesie rozrywkowym trwa niemal 30 lat. Pierwsze spotkanie z efektami specjalnymi miało miejsce w 1987 r. w Apogee Productions, gdzie zaczynał jako asystent reżysera, weterana i zdobywcy Oscara?, kierownika ds. efektów specjalnych, Johna Dykstry. Przez wiele lat pracował u boku reżysera Bruca Dorna w jego ośrodku produkcji reklam w Hollywood. Pierwszy raz spróbował sił w produkcji efektów specjalnych w 1993 r. jako niezależny producent efektów specjalnych przy Batmanie Forever, Titanicu oraz Wulkanie. Następnie dołączył do, będącego własnością Foxa, Blue Sky VIFX, gdzie objął stanowisko Wiceprezesa produkcji. Po fuzji VIFX z Rhythm & Hues, która miała miejsce w 1999 r., został producentem wykonawczym oddziału filmowego. W czasie administracji Forda i Cartera, Berger pracował jako operator w Białym Domu. Po przeprowadzce do Los Angeles brał udział w produkcji wielu filmów fabularnych, dokumentalnych oraz reklam, zajmując stanowiska producenta i pierwszego asystenta reżysera. Ukończył Wydział Radia, TV i Filmu na Uniwersytecie Maryland. Niedawno, wspólnie z byłym prezesem regionalnym R&H Richardem Hollanderem, współtworzył rozdział dotyczący efektów specjalnych w książce ?The Oxford Handbook of Film & Media Studies?. ANDREW HAAS (Producent Wykonawczy) ? dumny członek uniwersyteckiej drużyny Florida Gators. Dorastał w Miami i uczęszczał na University of Florida. Po obronie przeprowadził się do Los Angeles, gdzie ? po ukończeniu Whittier Law School ? zdobył stopień doktora (Juris Doctor) i rozpoczął pogoń za karierą w branży filmowej. Pracował jako asystent Donalda De Line?a, następnie jako prezes Touchstone Pictures. W niedługim czasie De Line dostał propozycję przejścia do Paramount i zabrał Haasa ze sobą. Jako świeżo upieczony creative executive, Haas nadzorował kilka projektów, jak np. Wiosła w dłoń, który poprowadził od samego początku, zajmując stanowisko producenta wykonawczego. Kiedy De Line został mianowany prezesem Paramount, zrobił Haasa wiceprezesem produkcji. W 2005 r. Haas połączył siły z De Line Pictures. Aktualnie, zajmuje tam stanowisko prezesa produkcji. Do jego ostatnich dokonań producenckich można zaliczyć Stary, kocham cię, gdzie w obsadzie zagościł Paul Rudd i Jason Segel, a reżyserią zajął się John Hamburg, Observe and Report ? Złap, zakapuj, zabłyśnij z Sethem Rogenem w reżyserii Jody Hill. Haas jest producentem wykonawczym ekranizacji komiksu DC Comics Green Lantern, z Ryanem Reynoldsem w roli tytułowego bohatera, w reżyserii Martina Campbella oraz kilku innych projektów dla Warner Bros, jak choćby Beginner?s Greek czy Monster Squad. PETER JAMES (reżyser obrazu) ? jest jednym z najbardziej znanych operatorów filmowych Australii, a w przemyśle filmowym jest obecny od ponad trzech dekad. W swojej karierze James pracował jako główny operator reżysera Bruce?a Beresforda, kręcąc dla niego 11 filmów, zaczynając od zdobywcy Oscara? Wożąc panią Daisy z 1989 r. Od dwóch dekad James nadzoruje pracę operatorów przy takich produkcjach Beresforda, jak: zdobywca kanadyjskiej nagrody Genie Award Czarna suknia, Pan Johnson, Cena nadziei, Podwójne zagrożenie, Muza, W kręgu miłości, Zrozumieć ciszę, Rajska droga, Mao?s Last Dancer oraz western produkcji HBO Pancho Villa we własnej osobie, za który Jamesa nominowano do nagrody Emmy. Wśród wyróżnień Jamesa można znaleźć czterokrotnie wręczaną nagrodę Milli Award Australijskiego związku operatorów filmowych (Australian Cinematographers Society ? ACS) za Willi Willi z 1972 r., Caddie z roku 1977, Czarną suknię z 1992r. i Alive z 1993. Zdobył trzy nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) za Czarną suknię, Dezertera i Pomocnika. Pochodzący z Sydney James, który karierę rozpoczynał od stażu w Supreme Sound Studios, pełnił funkcję reżysera obrazu przy przeboju Poznaj mojego tatę, 27 sukienkach, Fałszywej dwunastce II, Pacyfikatorze, Braciach Newton Richarda Linklatera, My Life, W pogoni za sukcesem. Do jego pierwszych dokonań należą produkowane w rodzinnej Australii Avengers of the Reef, The Irishman, Killing of Angel Street, Palace of Dreams oraz Cień pawia. DAVID R. SANDEFUR (Production Designer) ? Po raz kolejny łączy siły z reżyserem Erikiem Brevigiem. Poprzednia współpraca panów przyniosła efekt w postaci hit Podróż do wnętrza ziemi 3D oraz Wyspę Michaela Baya, przy której Brevig pełnił rolę kierownika efektów specjalnych, a Sandefur funkcję dyrektora artystycznego. Pochodzi z Bostonu, gdzie studiował architekturę na Uniwersytecie Massachusetts w Amherst. Początkowo pracował jako architekt w Filadelfii, jednak szybko zmienił profil pracy i zajął stanowisko dekoratora i projektanta planu w thrillerze z 1998 r. Niedobra. Awansował na asystenta dyrektora artystycznego i rozpoczął pracę przy takich projektach, jak: Spisek doskonały, Piekielna głębia Renny?ego Harlina, thrillerze kryminalnym Dominica Seny Kod dostępu, romantycznej komedii Peytona Reeda Do diabła z miłością, futurystycznym thrillerze Stevena Spielberga Raport mniejszości czy Gniewie oceanu Wolfganga Petersena, za który otrzymał nominację do Excellence in Production Design Award Gildii Dyrektorów Artystycznych. Ma na swoim koncie pracę przy Włoskiej robocie, komedii Showtime, filmie przygodowym z elementami sci-fi Richarda Donnera Linia czasu, komedii romantycznej Peytona Reeda Sztuka zrywania i thrillerze Joela Schumachera Numer 23. W późniejszym czasie zajął stanowisko starszego dyrektora artystycznego przy Wyspie Michaela Baya oraz Panu i Pani Smith Douga Limana. W swoim dorobku ma również własny film fabularny z 2001 r. Ricochet River. Ostatnio ukończył pracę nad thrillerem Sci-fi Repo-men ? Windykatorzy, w którym główne role zagrali Jude Law, Liev Schreiber oraz Forest Whitaker. Obecne pracuje przy piątej części filmu z serii Oszukać przeznaczenie. Opracował też pilotażowy odcinek dramatu medycznego Hawthorne. KENT BEYDA (montażysta) ? jeden z najbardziej cenionych montażystów specjalizujących się w kinie z dużą dozą efektów komputerowych. W jego CV można znaleźć takie przeboje, jak: obydwie części przygód Scooby?ego Doo wyreżyserowane przez byłego montażystę Raja Gosnella, obydwie części fabularnych Flintstone?ów Briana Levanta. Po zdobyciu dyplomu na kierunku film i programy TV karierę montażysty rozpoczął od posady asystenta przy takich filmach, jak: Premiera Johna Cassavetesa, Rock ?n? Roll High School Rogera Cormana oraz Skowyt Joe Dantego. W 1981 r. awansował na stanowisko montażysty przy horrorze-komedii Sobota czternastego, ciął horror Toma Hollanda Postrach nocy z 1985 r., by powrócić do współpracy z Dantem przy komedii przygodowej Interkosmos i drugiej części Gremlinów. W dorobku fabularnym Beydy znajdziemy też remake Nowych miastowych z 1999 r., George?a prosto z drzewa, przy którym pracował jako dodatkowy montażysta, True Identity, kolejnej komedii Levanta Świąteczna gorączka, przeboju komediowym Gosnella Agent XXL, Strachu, Obcych przybyszach, Na ostrzu noża, debiucie reżyserskim Roba Reinera, kultowym już Oto Spinal Tap, dwóch filmach, w których Billy Crystal pełnił funkcję reżysera i aktora: Komik na sobotę i Zapomnij o Paryżu. Do ostatnich osiągnięć Beydy należą: film przygodowy Jonah Hex oraz współprodukowany przez niego S. Darko ? sequel kultowego obecnie Donniego Darko Richarda Kelly?ego. Beyda pracował też jako konsultant montażowy przy takich tytułach, jak: Fantastyczna czwórka, animowanym hicie Roboty, Horton słyszy Ktosia, Garfield 2, Idiokracji Mike?a Judge?a oraz zuchwałej produkcji Terry?ego Zwigoffa Zły Mikołaj. Ma na swoim koncie pracę przy teledyskach do piosenek ?Beast of Burden? Bette Midler i Micka Jaggera, ?You?re Not the Only Flame? Elvisa Costello, ?Infatuation? i ?Some Guys Have All the Luck? Roda Stewarta, ?Jingle Bells? Brian Setzer Orchestra, ?Meet the Fintstones? grupy B52 oraz ?Emotion? i ?Left in the Dark? Barbary Streisand. LIZ McGREGOR (projektantka kostiumów) ? kolejny raz łączy siły z producentem Donaldem De Linem i producentem wykonawczym Andrew Haasem, po ich pierwszym spotkaniu podczas produkcji nowozelandzkiej komedii Wiosła w dłoń, przy którym McGregor pełniła funkcję kierownika ds. kostiumów. Miś Yogi jest jej pierwszym filmem na stanowisku projektantki kostiumów. Od wielu lat współpracuje ze zdobywczynią Oscara?, kostiumografką Ngilą Dickson, dla której pracuje na wyłączność od ponad dekady. Zaczynała od pracy na stanowisku koordynatorki garderoby przy wszystkich częściach trylogii Władca pierścieni Petera Jacksona. Należała do ekipy nagrodzonej Oscarem? za trzecią część ekranizacji powieści Władca Pierścieni: Powrót Króla. Kontynuowała pracę jako koordynatorka kostiumów podczas kręcenia Ostatniego Samuraja Eda Zwicka, by zająć stanowisko kierownicze przy Wiosłach w dłoń i urosnąć do rangi asystentki projektanta przy Iluzjoniście Neila Burgera, za który jej ekipa otrzymała nominację do nagrody Costume Designers Guild. Na tym samym stanowisku pracowała też przy nominowanym do Oscara? thrillerze zlokalizowanym z Afryce Południowej Eda Zwicka ? Krwawy Diament, romantycznej komedii Nie wszystko złoto co się świeci oraz thrillerze z 2009 r. The International. Urodzona i wychowana w znajdującej się na Pacyfiku Tondze, McGregor wyjechała do Nowej Zelandii w wieku 12 lat, by móc się dalej kształcić. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczęła studia z zakresu mody i technologii garderoby na Auckland University of Technology. W wieku 18 lat otrzymała propozycję pracy przy nowozelandzkim projekcie nagrodzonym Oscarem? Fortepian w reżyserii Jane Campion, który skłonił ją do pogoni za etatową karierą w świecie kostiumów filmowych. Do jej wczesnych dokonań można zaliczyć Przerażaczy Jacksona oraz nowozelandzki serial telewizyjny Herkules. JOHN DEBNEY (Kompozytor) ? nominowany do Oscara? za ścieżkę dźwiękową do Pasji Mela Gibsona. Kolejne efekty jego pracy będzie można usłyszeć w nadchodzącym A Thousand Words reżysera Briana Robbinsa, The Double Michaela Brandta oraz Cowboys & Aliens Jona Favreau. Ma na swoim koncie wielokrotną współpracę z kilkoma znanymi reżyserami, wliczając w to Garry?ego Marshalla przy obydwu częściach Pamiętnika Księżniczki, Mamie w obcasach, Twardej sztuce oraz Walentynkach. Wielokrotnie współpracował też z Robertem Rodriguezem przy dwóch częściach Małych agentów, Sin City, Rekinie i Lavie: Przygoda w 3D oraz Maczecie; z Tomem Shadyakiem przy filmach: Kłamca, kłamca, Znamię, Bruce Wszechmogący, Evan Wszechmogący; z Favreu przy takich produkcjach, jak: Elf, Zathura ? Kosmiczna przygoda i ostatnim przeboju Iron Man 2. Do szerokiego dorobku muzycznego Debneya należą też: Predators, Stare Wygi, Hannah Montana: Film, Ukamieniowanie Sorayi M., Najważniejszy głos, Idlewild, Wyścig marzeń, Pacyfikator, Wielbicielka, Król Skorpion, Śnieżne psy, Jimmy Neutron: mały geniusz, Psy i koty, Wielki podryw, Nowe szaty króla, I stanie się koniec, Inspektor Gadżet, Koszmar minionego lata, Relikt, Giganciki oraz Hokus Pokus. Posiada wykształcenie muzyka klasycznego. Dyrygował jednymi z największych orkiestr świata, które wykonywały jego utwory. Po sukcesie Pasji zaprezentował w Rzymie ?The Passion of the Christ Symphony?, w którym udział wziął 83-osobowy chór oraz 96-osobowa orkiestra. W czerwcu 2010 symfonię zagrano na Placu św. Piotra w Watykanie, tym razem w składzie 200 muzyków i 600 chórzystów. W uznaniu za zasługi muzyczne w 2005 r. Debney został uhonorowany nagrodą Henry Mancini Lifetime Achievement Award towarzystwa kompozytorów ASCAP.