film
Matki równoległe
Madres paralelas2021
2h
Dwie kobiety zostają matkami w tym samym dniu.
Matki równoległe
reżyseria Pedro Almodóvar
scenariusz Pedro Almodóvar
produkcja Hiszpania, Francja
premiera 1 września 2021 (Światowa) , 18 lutego 2022 (Polska premiera kinowa)
Wszystko dla naszych córek
Przygotujcie się na melodramat, który ogląda się jak najlepszy dreszczowiec, a także na rozdzierającą opowieść... ... czytaj więcej
Ranking ról
Bohaterki filmu, Janis (Cruz) i Ana (Milena Smit), spotykają się na oddziale położniczym. Ta pierwsza jest dojrzałą kobietą, ta druga ledwie przestała być nastolatką. Obie są singielkami, obie czeka samodzielne macierzyństwo. Janis wie, że sobie poradzi, Ana jest pełna obaw. Wydaje się, że ich ścieżki ledwie się przetną, tymczasem więź, która je połączy, okaże się mocna jak pępowina.
Informacje o filmie Matki równoległe
boxoffice $23 089 136 na świecie $2 297 501 w USA $20 791 635 poza USA
dystrybucja Gutek Film
studio El Deseo / Radio Televisión Española (RTVE) / Sony Pictures Entertainment (SPE)
tytuł oryg. Madres paralelas
inne tytuły Parallel Mothers Międzynarodowy
więcej
Film kręcono w Madrycie oraz Tomelloso (Hiszpania).
Okres zdjęciowy trwał od 22 marca do 26 maja 2021 roku.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Wszytskim zainteresowanym wątkiem ekshumacji, polecam książkę Katarzyny Kobylarczyk "Strup.Hiszpania rozdrapuje rany". Bardzo mocno wyczerpuje temat.
Poniżej przeklejam moją trecenzję książki z LubimyCzytać
"Moja wiedza o hiszpańskiej wojnie domowej, na pewno była większa nż przeciętnego Polaka. Z racji...
Od czasu do czasu lubię Almodovara (Volver, Wszystko o mojej matce), ale tego filmu nie da się lubić - wlecze się, jest przepełniony deklaratywnymi, telenowelowymi dialogami, historia, która jest bardzo, ale to bardzo sztampowa, pod koniec całkiem gubi tempo (i sens), nie utrzymuje żadnego napięcia.
Aktorka fenomenalna. Brak Oscara dla niej to porażka Amerykańskiej Akademii Filmowej. Każda jej rola to arcydzieło. Mam nadzieję, że Almodovar zrobi kiedyś film z Rossy w roli głównej.
Unikał tematu jak mógł, zawarł z samym sobą śluby milczenia, uznając na ekranie, że Franco nie istnieje – tak samo, jak Franco skazał na zapomnienie swoje ofiary. Po bardzo osobistym filmie „Ból i blask” Almodovar przekracza swoje kolejne bariery. Bo chociaż wydaje się, że wojna domowa jest tutaj zaledwie klamrą –...
cold_dog 51 punktów
nika_na 33 punkty
karellia11 16 punktów