Role

Rolę Ludwika XV miał zagrać Alain Delon.

Judy Davis, która gra hrabinę de Noailles początkowo miała wcielić się w rolę Marii Teresy.

Gwiazdy filmu brały lekcje etykiety, aby wiarygodnie wypaść w rolach francuskich arystokratów.

Jason Schwartzman przygotowywał się do roli Ludwika XVI czytając pamiętniki króla i przybierając na wadze, ponieważ rola wymagała od niego przytycia około 20 kilogramów. Nauczył się też jeździć konno, tańczyć menueta, kłaniać się i stosować zasady XVIII-wiecznej etykiety.

Sofia Coppola pierwotnie chciała obsadzić Angelinę Jolie w roli Madame Du Barry, ale aktorka odrzuciła propozycję aby zagrać w filmie "Dobry agent". Później pod uwagę brana była Catherine Catherine Zeta-Jones. Rolę dostała ostatecznie Asia Argento.

Błędy w filmie

W wielu scenach można zobaczyć mikrofon i soczewki kontaktowe noszone przez Kirsten Dunst, a muzyka grana przez orkiestrę nie zawsze zgadza się z jej ruchami na ekranie.

Kiedy Maria Antonina przymierza buty, wśród ich sterty widać nowiutkie tenisówki firmy Converse.

W pierwszej scenie posiłku, kiedy Maria Antonina je ze srebrnej miski, zmienia się ujęcie kamery. Kiedy kamera wraca do poprzedniego ujęcia, talerz, który był ustawiony na lewo od miski znika.

Podczas gdy rodzina królewska opuszcza pałac po raz ostatni, Maria Antonina patrzy przez okno powozu, kiedy przejeżdża przez środek ogrodu. Jednak, gdy wygłasza ostatnie zdanie do Ludwika XVI, kamera cofa się do widoku z okna powozu i powóz przejeżdża przez środek ogrodu drugi raz.

W filmie widzimy tylko troje dzieci królowej, podczas gdy Maria Antonina miała w rzeczywistości czwórkę. Istnieje portret jej pierwszej córki i syna. Jednak jej pierwszy syn zmarł w Wersalu w marcu, podczas zamieszek tłumu, w filmie natomiast widzimy go odprowadzanego do powozu razem z matką. Drugie dziecko, które widzimy w filmie, jest namalowane na portrecie rodziny królewskiej i powinno być drugą córką Marii Antoniny, ale chronologicznie byłby to jej drugi syn, ten, który żył podczas zamieszek w marcu.

W dwóch scenach "wschodu słońca", widzimy jak słońce wstaje po środku pałacowych ogrodów, które w rzeczywistości leżą po zachodniej stronie pałacu.

Kiedy Maria Antonina biegnie wzdłuż holu z żyrandolami, możemy zauważyć, że są one złożone z świetlnych żarówek, zamiast świec.

Na niebie można zauważyć ślad współczesnego samolotu pomimo tego, że akcja filmu dzieje się w XVIII wieku.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Chantilly, Fontainebleau, Millemont, Paryżu, Vaux-le-Vicomte i Wersalu (Francja), Berkshire i Buckinghamshire (Anglia, Wielka Brytania) oraz w Wiedniu (Austria).

Pozostałe

Film miał być wyprodukowany przed "Między Słowami" (2003), ale gdy Sofia Coppola pisała scenariusz borykając się z ukazaniem faktów historycznych i ogromną galerią postaci, zaczęła tworzyć inną opowieść, która pozwoliłaby jej zapomnieć o trudnym przedsięwzięciu. Ten równoległy projekt - skromna historia dziejąca się w Japonii - nazwany został "Między Słowami", a jego międzynarodowy sukces pomógł w usprawnieniu prac nad produkcją "Marii Antoniny".

Sofia Coppola odmówiła przeczytania słynnej biografii Marii Antoniny autorstwa Stefana Zweiga, ponieważ uważała ją za zbyt ścisłą. Wolała skupić się na książce Antonii Fraser, która ukazuje królową jako bardziej ludzką postać, młodą dziewczynę bez kontaktu z rzeczywistością, która znalazła się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie.

Sofia Coppola uzyskała specjalną zgodę na kręcenie filmu w Wersalu. Zdjęcia trwały 2 miesiące, co stanowi imponujący rezultat, bowiem zdjęcia w pałacowych wnętrzach trwają na ogół krótko.

Oryginalny scenariusz zawiera fragment o tzw. Aferze Naszyjnikowej, który w filmie nie został ostatecznie wykorzystany.

Chociaż Sala Luster w Pałacu w Wersalu była wciąż restaurowana - aż do wiosny 2007 - Sofia Copolla uzyskała pozwolenie na kręcenie w niej sceny balowej - ślubu Marii Antoniny i Ludwika XVI.

Zdjęcia trwały od stycznia 2005 do kwietnia 2005.

Sofia Copolla odkryła w 2000 roku biografię Marii Antoniny autorstwa francuskiej historyczki Evelyne Lever, zdobyła prawa do książki i zapytała autorkę, czy może jej towarzyszyć na pierwszej wycieczce do Wersalu w 2001 roku. Copolla zwróciła się później ku biografii królowej, napisanej przez Antonię Fraser, bardziej popularną w USA. Później zaproponowano Lever, by pracowała przy filmie jako konsultant historyczny, by uniknąć pomyłek.

Film znalazł się na 3. miejscu w rankingu "Top Ten Films of 2006" (10 najlepszych filmów 2006 roku) gazety US Weekly.