Za kanwę filmu posłużyły początki kariery aktorskiej Heleny Modrzejewskiej. Galicja, koniec XIX wieku. Z prowincjonalnej trupy teatralnej uciekają Hipolit i zakochana w nim młoda, utalentowana aktorka Dziunia. W Rzeszowie dołączają do nich matka Dziuni, stary aktor i reżyser Werner oraz młodziutki Janek. Wkrótce zespół zaczyna odnosić sukcesy. Ojciec zabiera jednak Hipolita do domu, a odtrąceni konkurenci do ręki Dziuni organizują w mieście bojkot. Niezrażeni Dziunia i Janek wyjeżdżają do Lwowa, by tam szukać szczęścia w aktorskiej profesji.

Lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku. Objazdowy zespół teatralny przygotowuje w Bochni wystawienie Hamleta. Dwie osoby z trupy odeszły. Janek, młody adept Melpomeny, ma nadzieję otrzymać główną rolę. Zespołem kieruje podstarzała aktorka. Hipolit, syn zamożnego adwokata, aktor miernego talentu, jest jej kochankiem. W Hipolicie zakochana jest młoda, bardzo utalentowana Dziunia. Trupa zależnie od nastawienia publiczności odnosi sukcesy lub klęski. Toczą się walki o role, zespół rozpada się. Hipolit,
Dziunia z matką, Janek, stary aktor i reżyser Werner jadą do Rzeszowa. Protekcja starosty umożliwia im wystawienie Hamleta. Odnoszą sukces dzięki pięknej i wzruszającej grze Dziuni. Hipolita zabiera ojciec do domu. Zespół jedzie do Sącza, gdzie już istnieje mały teatrzyk. Po wielu nieporozumieniach dwóch zespołów Dziunia gra Adriannę Lecouvreur, rola ta staje się jej triumfem. Młodziutką aktorkę kusi obietnicą podróży po Europie zakochany bogaty hrabia z Krakowa. Dziunia odrzuca propozycję. Zbojkotowana w Sączu, na skutek intryg, podąża razem z Jankiem do Stanisławowa.
Tam pragnie dostać się na dużą scenę.