Znacie to uczucie, gdy jedziecie nad morze i budzicie się nad ranem w prawie pustym pociągu w jakimś zapomnianym przez świat miejscu? Taka jest właśnie atmosfera filmu „Jutro o Świcie”

Akcja filmu toczy się na malowniczej, lecz surowej Islandii. Główna bohaterka, nastoletnia Una, potajemnie spotyka się ze swoim przyjacielem, który jest związany z inną dziewczyną. Po jednej ze wspólnie spędzonych nocy dochodzi do tragicznego wypadku, w którym młody mężczyzna ginie.

Una będzie musiała zmierzyć się z żałobą i ukrytymi uczuciami w obliczu przyjazdu dziewczyny swojego kochanka.

„Jutro o Świcie” to film, który zdecydowanie przypadnie do gustu fanom skandynawskiego kina.

Przez cały seans „pachnie” von Trierem, a twórca produkcji, Rúnar Rúnarsson, umiejętnie korzysta ze schematów, które mogliśmy już wcześniej zobaczyć w filmach duńskiego reżysera.

Ciekawym zabiegiem, który dodaje głębi całej produkcji, jest ograniczenie muzyki. Pojawia się tylko w kilku scenach, ale za każdym razem odgrywa kluczową rolę.

Mocną stroną filmu jest jego autentyczność. „Jutro o Świcie” to obraz, który nie jest przerysowany. Żałoba, która wylewa się z ekranu, jest prawdziwa jak ból bohaterów.

Zimna islandzka aura i surowe kadry znakomicie podkreślają stany emocjonalne głównej bohaterki oraz jej przyjaciół.

To film o traumie i próbie jej stłumienia, ale jednocześnie to bardzo ludzki obraz o relacjach, które bywają niełatwe.