Twórcy "The Great Hack" w przerośniętej formie wielkiej dekonspiracji opowiadają nam nudną historię, o niewielkim skrawku na mapie globalnej inwigilacji. Nie pokazują nic nowego, a jedynie próbują narzucić swoją narrację powszechnie znanym faktom.

Film mający opowiadać o "Wielkim Hakowaniu" sprowadza się do sporu między dwoma firmami, Facebookiem i Cambridge Analytica. Istota problemu dotyczy tego, czy potężny portal społecznościowy udostępnił CA dane swoich użytkowników wbrew obowiązującej na nim polityce prywatności i czy te dane zostały wykorzystane podczas wyborów w USA w 2016 roku i kampanii przed referendum na temat Brexitu.

Sam film jest nudny i przeciągnięty jak powyższy opis. Bohaterowie mający udowodnić postawioną tezę są bezbarwni (chyba, że bierzemy pod uwagę ich kolor włosów) i niewiarygodni, a narracja poprowadzona nieumiejętnie.

Szkoda, że "The Great Hack" skupia się tylko na tym wątku, zamiast opowiedzieć o szerokim kontekście, setkach firm badających zachowania użytkowników social media (i w ogóle internetu) aby wpłynąć na ich decyzje (głównie zakupowe). Tylko w Polsce są np. Salesmanago, Edrone czy Synerise.

"Czy można uznać za ważne wybory, które został wygrane dzięki oszustwu?" pada w pewnym momencie pytanie, kwestionujące zasadność wygranej Trumpa w USA czy wybór Brexitu w Wielkiej Brytanii.

Otóż oszustwa są permanentną cechą wyborów. Kłamstwa w składanych obietnicach, przedstawianych faktach (jak np. o swoim wykształceniu), kupowanie głosów za "butelkę wódki" czy brak w protokołach głosów na osoby, na które je faktycznie oddano. Jeżeli przyjmiemy, że nie można uznac za ważne wyborów, w których się one pojawiają, to żadne z nich nie były by ważne.