"Stanie się dokładnie to na co się zanosi."

Trudno żeby tak nie było, jeśli już na początku widzimy umierającego chłopca ktory spotyka się z duchem swojej siostry.

Swego czasu usłyszałem taką złotą myśl: "Jaka jest różnica między literaturą popularną a wysoką? Literatura popularna ma uspokajać, a literatura wysoka - wręcz przeciwnie".

"Oglądanie wychudzonych umierających śmiercią głodową dzieci może wzruszyć ale nie stwierdziłbym że jest to piękne."

Zgadzam się. Nie chodzi tu o piękno, tak jak nikt nie nazwie pięknym Requiem dla snu czy Jabłka Adama. To nie filmy akcji, które mają nam dać rozrywke na te 1,5 godziny czy sielanka w stylu Mojego Sąsiada Totoro, która ma nas wprawić w pogodny nastrój. Te filmy drażnią i w pewnym sensie nie pozwalają nam zapomnieć na jakim świecie żyjemy, przeciwnie - zmuszają nas do wgłębienia się w świat, zastanowieniu nad tymi sytuacjami z myślą " Boże, taki jest ten świat". A to jest dobra motywacja, by ten "zepsuty świat naprawić", czyż nie?

Nie wiem, może Jabłka Adama nie, ale Requiem całkiem odważnie nazwałabym pięknym. mam dziwne pojęcie piękna być może, ale według mnie piękno często (najczęściej?) jest smutne.

Ale człowiek musi się podołować. Jest mu to potrzebne w pewnych ilościach. Jak zarazki. Albo homeopatia. Lepiej dołować się czymś fikcyjnym niż żywymi eksponatami.

Dawno film anime tak mnie nie wzruszył jak " Grobowiec...".Jednak paczka chusteczek na coś się przydała.