Joan Collins i Shirley Anne Field odrzuciły rolę Jill Masterson.
Honor Blackman, aby zagrać rolę Pussy zrezygnowała z udziału w filmie "The Avengers".
Milton Reid starał się o rolę Oddjoba.
Harry Saltzman i Albert R. Broccoli chcieli aby postać Goldfingera zagrał Gert Fröbe, gdy zobaczyli go w niemieckim thrillerze "W biały dzień".
W pracach przedprodukcyjnych brał udział Terence Young, reżyser dwóch pierwszych "Bondów". Domagał się on jednak procentowego udziału w przyszłych zyskach z filmu, na co nie zgodzili się producenci Albert R. Broccoli i Harry Saltzman. Ostatecznie więc Young zrezygnował z pracy nad projektem.
Jack Lord odmówił powrotu do roli Felixa Latera. W postać wcielił się Austin Willis.
Po meczu golfowym, Bond śledzi Goldfingera na lotnisko. Mapa na ekranie wyraźnie pokazuje jednak okolice Southend w stanie Essex w Anglii.
Kiedy Bond obserwuje Goldfingera przez lornetkę, widzi jak ten łamie ołówek. Mimo takiej odległości słyszy dźwięk łamanego ołówka.
Jill Masterson umiera na "uduszenie się skóry". W rzeczywistości nie można od tego umrzeć.
Odbicie, które Bond widzi w oku dziewczyny, nie jest odbiciem lustrzanym, którym w rzeczywistości powinno być.
Pozycja ręki Smithersa i cygara zmienia się między ujęciami.
Zanim Goldfinger dołącza do swojego przeciwnika gry w karty w Miami, karty są niebieskie, ale kiedy Goldfinger siada i zaczynają grę, karty są czerwone.
Kiedy Goldfinger i jego przeciwnik grają w karty zmienia się układ kart na stole.
Kiedy Bond odzyskuje przytomność po uderzeniu przez Oddjoba, można zobaczyć cień kamery obijający się na kredensie.
Kiedy Oddjob rzuca kapeluszem, ten odcina głowę posągowi i leci dalej. Ale w następnym ujęciu kapelusz leży tuż przy posągu.
Kiedy Oddjob zabija Tilly swoim kapeluszem, ta pada na plecy. Ale kiedy Bond podchodzi i klęka przy jej ciele Tilly leży twarzą do dołu.
Kiedy Goldfinger rozmawia z panem Lingiem o przetopie złota do samochodu, jego wargi nie ruszają się.
Kiedy Lincoln jest gnieciony, nie ma żadnego ciała widocznego na tylnym siedzeniu.
Oznaczenie sierżanta na mundurze Kirscha (Michael Mellinger) jest używane przez siły powietrzne Stanów Zjednoczonych, a nie wojska lądowe.
W filmie, w skarbcu Fort Knox złoto zostało ułożone tak, że gdyby w rzeczywistości zostało tak ułożone, sztabki na samym dole zostałyby zgniecione przez ciężar sztabek leżących na nich.
W scenie na wysypisku można zobaczyć czarnego Lincoln'a, którego kierował Oddjob - jak jest unoszony by następnie zostać zgniecionym, ale już bez silnika.
Kiedy w jednej ze scen Bond jest w samolocie Goldfingera, możemy dostrzec, że do zdjęć ukazujących lecący samolot, został użyty model samolotu podtrzymywany na dwóch drutach.
W scenie kiedy Bond bierze kolejne wino z chłodni, można zauważyć poruszający się w prawo cień kamery.
Gdy James Bond w jednej ze scen leży ogłuszony na ziemi, w lodówce za nim liczba butelek się zmienia.
Pomimo, iż wiele miejsc, gdzie toczy się akcja filmu to Ameryka, Sean Connery nigdy nie postawił nogi w Ameryce w trakcie kręcenia filmu. Wszystkie sceny z jego udziałem, które mają miejsce w tym kraju kręcono w Pinewood Studios w Londynie (Anglia, Wielka Brytania).
Zdjęcia do filmu były kręcone w Andermatt, Stans, Lucernie, Realp, Alpach Szwajcarskich, Alpach Lepontyńskich, na przełęczy Furka, Lodowcu Rodanu, w tunelu Simplon (Szwajcaria), w Londynie, Stoke Poges, Rochford, Iver Heath, Stanwell, Southend-on-Sea, Wexham, Rickmansworth, na terenie kompleksu leśnego Burnham Beeches (Anglia, Wielka Brytania), w Miami, Miami Beach (Floryda, USA), Fort Knox, Muldraugh, Lexington, Louisville (Kentucky, USA) i Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii, USA).
Sceny gry w golfa zostały nagrane w Stoke Poges Golf Club w Anglii, niedaleko Pinewood Studio. Teraz jest tam "Bar Jamesa Bonda".
W powieści Fleminga Pussy Galore jest lesbijką. Właśnie dlatego na początku filmu tak ostro traktuje Jamesa.
Podczas walki z Oddjob Sean Connery doznał urazu kręgosłupa. Kręcenie filmu opóźniło się o kilka dni, a Connery wykorzystał chorobę, aby skonstruować lepszą umowę z producentami do następnych filmów z agentem 007.
Zbudowano cztery egzemplarze filmowego Astona Martina, które zostały wypożyczone na plan, a po zakończeniu zdjęć przebudowane na normalne modele.
Imię Goldfigera to Auric. Jest to przymiotnik oznaczający "ze złota" od łacińskiego słowa oznaczającego złoto - aurum.
Ian Fleming nazwę Goldfinger "wziął" od znienawidzonego węgierskiego architekta Erno'ego Goldfingera.
Producenci filmu chcieli, by rolę Goldfingera zagrał Orson Welles, lecz zażądał on zbyt wygórowanej stawki. Kandydatami byli także Theodore Bikel i Titos Vandis.
Nazwa hotelu w Miami Beach to Fontainebleau Hotel, który teraz nazywa się Fontainebleau Hilton Resort.
W oryginalnej brytyjskiej wersji filmu, w napisach końcowych pojawia się napis "James Bond powróci w filmie W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości", jednak zanim film dotarł do Stanów Zjednoczonych została podjęta decyzja o nakręceniu "Operacji Piorun" i napisy końcowe zmieniono.
"Goldfinger" był zakazany przez wiele lat w Izraelu po tym, jak Gert Fröbe przyznał się do przynależności do organizacji nazistowskiej.
Shirley Eaton była malowana przez 2 godziny, aby stać się cała "złota".
Kiedy Pussy przedstawia się Bondowi, ten odpowiada "Muszę śnić". W pierwotnej wersji Bond miał odpowiedzieć "Wiem, kim jesteś, ale jak masz na imię?" jednak producentom wydało się to zbyt sugerujące.
Krój pisma "Pussy Galore's Flying Circus" na sztandarze jest ten sam jak "Latającego Cyrku Monty Pythona"
Melonik, którym posługiwał się w filmie Oddjob jest rarytasem kolekcjonerskim. 16 lipca 2006 roku został sprzedany na aukcji osiągając cenę 33,600 dolarów.
Bond pierwszy raz używa kamizelki kuloodpornej. W latach kiedy film wyszedł do dystrybucji, opisywany w laboratorium 'Q' wynalazek, już od dawna używany był przez policję.
Imię i nazwisko Pussy Galore zostało "zapożyczone" od autentycznej osoby, Madame prowadzącej w latach pięćdziesiątych dom publiczny w Nowym Jorku
5 miesięcy zajęło Haroldowi Sakacie (Oddjob) opanowanie techniki rzucania śmiercionośnym kapeluszem.
Scenę porażenia prądem i śmierci Oddjob'a kręcono dwukrotnie - raz z dystansu i raz w zbliżeniu. Przy pierwszym ujęciu poparzono prawą dłoń grającego tę postać Harolda Sakaty. Przy drugim iskry przepaliły jego spodnie i poparzyły go w siedzenie. Grymas bólu na twarzy aktora widziany w tej scenie jest prawdziwy.
W filmie miała się po raz trzeci pojawić postać Sylvii Trench. Pomysł odpadł gdy reżyserem tej części serii został Guy Hamilton.
Film kręcono od 20 stycznia do 21 lipca 1964 roku.