film
Generał della Rovere
Il generale della Rovere1959
2h 18m
Włochy, druga wojna światowa. Naciągacz zostaje złapany przy kolejnej próbie oszustwa i przekazany w ręce Gestapo. Dostaje propozycję odnalezienia wśród więźniów miejscowego aresztu szefa ruchu oporu, jednocześnie udając zastrzelonego wcześniej tytułowego generała.
Generał della Rovere
reżyseria Roberto Rossellini
scenariusz Diego Fabbri, Roberto Rossellini
produkcja Francja, Włochy
premiera 30 sierpnia 1959 (Światowa)
Ranking ról
Opis filmu Generał della Rovere
Vittorio Bardone, aresztowany przez gestapo, jest więźniem bez żadnej wartości. Przynajmniej do momentu, kiedy policja nazistowska zmusza go do naśladowania lidera grupy partyzantów, w celu infiltracji i znalezienia innych ważnych członków Frontu Wyzwolenia Narodowego. Film reżyserii ojca włoskiego neorealizmu Roberto Rossellini nakręcony na podstawie opowiadania Indro Montanelli.
Informacje o filmie Generał della Rovere
premiera 30 sierpnia 1959 (Światowa)
na podstawie Indro Montanelli (powieść)
studio Société Nouvelle des Établissements Gaumont (SNEG) (koprodukcja) / Zebra Film
tytuł oryg. Il generale della Rovere
inne tytuły General della Rovere USA
Il Generale Della Rovere Wielka Brytania
więcej
Zdjęcia do filmu nakręcono w Rzymie (Włochy).
Okres zdjęciowy trwał od lipca do sierpnia 1959 roku.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Byłem dziś na tym filmie w kinie , na festiwalu Włoski neorealizm i jego następcy”. Film bardzo mi się podobał. Nic dziwnego, że dostał złotego Lwa w Wenecji i nominacje do Oscara za najlepszy scenariusz. Można się przyczepić że momentami nudzi i wolno się rozkręca, ale mnie film bardzo wciągnął. Na uwagę zasługuję...
więcej
Film to nie tylko triumf reżysera, to także duży sukces artystyczny Vittorio de Sici, który odszedł tu od swoich standardowych ról śmiesznych, starszych donżuanów, stwarzając wspaniałą dramatyczną postać generała. Ponadto w roli Miller bardzo dobrze wypadł Hannes Messener.
można się przyczepić tu i wódzie, do paru scen i paru motywów. Zwłaszcza Polacy, ze swoją świadomością realiów II wojny światowej, mogę dostrzegać jako dysonans nieco "obyczajowe" i momentami mało wiarygodne potraktowanie nazistów. Jest trochę typowo włoskich sentymentalizmów i umowności, które osłabiają wymowę...
