Nie ma nic słodszego od zbrodni, póki samemu nie jest się ofiarą. Więzienie dla kobiet w Schwarzau. Jedyne takie więzienie w Austrii. Co za chwilę zobaczymy? Prawdopodobnie groźne przestępczynie zamknięte w ciasnych, ciemnych celach, agresywne i wulgarne, pogrążone w melancholii i rutynie dnia codziennego. Krok po kroku będziemy śledzić ich proste czynności, aby po półgodzinnym oglądaniu filmu dojść do wniosku, że w ich życiu nie dzieje się nic. Panuje w nim pustka, rezygnacja i wszechogarniający marazm.
Nic bardziej mylnego. Już sam początek filmu pokaże nam więźniarki w zupełnie innym świetle. Zobaczymy piękne kobiety, efektownie ucharakteryzowane na potrzeby filmu i przedstawienia teatralnego, w którym biorą udział. Makijaż pełni rolę maski. Chroni bohaterki przed rozpoznaniem, ale również pozwala im się otworzyć i zapomnieć. Gangster Girls to autoprezentacja w warunkach ścisłej inscenizacji. Nie tylko przedstawienie teatralne, ale każda rozmowa z bohaterkami ma swój szczególny, niemal artystyczny układ. Dzięki temu zaciera się granica między tym, co teatralne, a tym, co indywidualne, osobiste. Obserwujemy twórczy ferment. Do głosu dochodzą przeróżne emocje.